| Wyjście | Październik 1974 |
|---|---|
| Zakwaterowany |
1974 |
| Uprzejmy | folk rock |
Albumy Van Morrison
Veedon Fleece to album Van Morrisona wydany w październiku 1974 roku .
Urodzony w Belfaście piosenkarz wyjechał na długi czas do Stanów Zjednoczonych w wieku dwudziestu jeden lat, ulegając początkowo życzeniom swojego producenta Berta Bernsa , aby rozpocząć karierę solową, a następnie amerykańskiej Janet. Planeta, którą poślubił nieco później. Sześć lat później podróż po Europie przez Irlandię, a także jego rozwód na nowo rozbudziły jego zainteresowanie tym krajem i doprowadziły go do krótkiego pobytu w październiku 1973 roku . Z tej okazji Van Morrison podróżuje po swojej rodzinnej wyspie wynajętym samochodem, pod ciągłym wpływem przepełnionej inspiracji; Do tego stopnia, że pod koniec swoich krótkich wakacji skomponował osiem z dziesięciu piosenek na swoją następną płytę, Veedon Fleece . Jeśli chodzi o ten enigmatyczny tytuł, Van próbował kiedyś się wytłumaczyć: „Nie mam pojęcia, co to znaczy. W rzeczywistości jest to imię osoby. Mam w głowie cały asortyment przedmiotów, które staram się w jakiś sposób wykorzystać. „Veedon Fleece” jest jednym z nich i nagle wspomniałem o nim w jednej z tych piosenek; to tak, jakby wyłoniło się z mojej świadomości (nieprzetłumaczalne: „ jest jak strumień świadomości ”). "
Ale głównym bohaterem tej płyty jest niewątpliwie Irlandia, a dokładniej bardzo osobista wizja tego kraju, zniekształcona czasem, odległością, a przede wszystkim wspaniałą wyobraźnią Van Morrisona. Przywołanie szczęśliwego dzieciństwa na wsi ( Country Fair ), narodu zamieszkanego przez pisarzy i katedry ( Fair Play , You Don't Pull No Punches, But You Don't Push The River ) lub surrealistyczny opis krainy, w której trawa nie rośnie w Streets of Arklow daje wyobrażenie o grubości pryzmatu, przez który Van chciał śpiewać swoją ojczyznę. Wybór ten z pewnością można zinterpretować jako delikatną ilustrację bólu, który często powoduje wygnanie i wykorzenienie. Temat ten jest również wyraźnie poruszony w piosence Linden Arden Stole The Highlights, w której opowiada się o Linden Arden, wielkim pijaku whisky mieszkającym w San Francisco, który ścina głowy toporem rój gangsterów z zamiarem usunięcia. Ten temat, traktowany z większą lekkością, znajdujemy jednak w Bulbs o gorączkowym życiu dzielonym między dwoma kontynentami, aw mniejszym stopniu w Who Was That Masked Man czy Cul De Sac .
Irlandia nie jest też obca muzycznemu kontekstowi Veedon Fleece , ponieważ przeplatany jest on odwołaniami do tradycyjnej muzyki celtyckiej. Aby się tam dostać, Van Morrison musiał poświęcić swoją grupę, Caledonia Soul Orchestra , nie dając swoim członkom nawet czasu na promocję płyty, która uczyniła ich sławnymi: album koncertowy It's Too Late to Stop Now . W jego miejsce wokalista zdecydował się na zaangażowanie wielu muzyków z różnych środowisk, z których niewielka część utworzy jego przyszłą grupę Caledonia Soul Express . Szczególnie godne uwagi jest przybycie znakomitego flecisty Jima Rothermela, który wydaje się w dużej mierze odpowiedzialny za nowy celtycki kierunek muzyczny. Album jest również bardzo naznaczony wspaniałymi partyturami smyczkowymi skomponowanymi przez Jeffa Labesa, być może najwspanialszą w całej karierze Van Morrisona. Z drugiej strony wyjątkowy brak instrumentów dętych blaszanych i bogactwo instrumentów akustycznych (kontrabas zastępuje kilka razy bas elektryczny) sprawiły, że niektórzy ludzie mówią, że Veedon Fleece był bezpośrednią kontynuacją Astral Weeks .
Jednak głos Van Morrisona ewoluował znacznie od czasu nagrania poprzedniego albumu It's Too Late To Stop Now latem 1973 roku . Pokazuje więcej wirtuozerii niż kiedykolwiek i tym samym wydobywa na światło dzienne nowy głos, bardziej okrągły i pełniejszy niż wcześniej, który czasem się załamuje i traci moc. To wyczuwalne zmęczenie zapowiada trzy lata dyskograficznej ciszy, którą Morrison będzie obserwował po wydaniu Veedon Fleece . Pod koniec tego okresu jego głos nie będzie już naznaczony znużeniem, ale zostanie definitywnie przemieniony.
Podejście Van Morrisona do tej płyty jest niezwykle dwuznaczne: na krótko przed wydaniem umieścił ją na tym samym poziomie, co Astral Weeks , a potem wydawał się mniej lub bardziej wypierać tego albumu, prawie nigdy nie śpiewał żadnych fragmentów na scenie. Oczywiście bardzo trudno jest wyjaśnić to zachowanie; Nie jest chyba jednak bezcelowe sprecyzowanie, że jest to z pewnością dzieło tego artysty, którego ciąża była najbardziej bolesna, i że spłonęła go okręt flagowy specjalistycznej prasy: amerykański magazyn Rolling Stone i angielski Melody Maker. . Status arcydzieła jest dziś nadal szeroko kwestionowany.
Ta płyta osiągnęła 53 th miejsce w rankingu sprzedaży płyt w USA. Jedyny singiel, który został z niego wydobyty, to Bulbs .
Całość wyprodukowana i skomponowana przez Van Morrisona