| Członek Franco Cortes ( d ) | |
|---|---|
| 16 marca 1943 r -21 lutego 1946 | |
| Ministro de Gobernación | |
| 16 października 1940 -2 września 1942 | |
| Ramón Serrano Suñer Blas Pérez González ( d ) |
| Narodziny |
22 kwietnia 1882 El Puerto de Santa María |
|---|---|
| Śmierć |
9 czerwca 1952(70 lat) Madryt |
| Narodowość | hiszpański |
| Zajęcia | Polityk , wojsko |
| Partia polityczna | Falange Española Tradicionalista y de las Juntas de Ofensiva Nacional Sindicalista |
|---|---|
| Stopień wojskowy | Dywizja generalna |
| Różnica | Wielki Krzyż Orderu Zasługi Morskiej z białą dekoracją (1942) |
Valentín Galarza Morante , urodzony dnia22 kwietnia 1882w El Puerto de Santa María i zmarł w Madrycie dnia9 czerwca 1952Jest wojskowym i politykiem hiszpańskim . Odegrał ważną rolę w przygotowaniach do powstania, które doprowadziło do hiszpańskiej wojny domowej w 1936 roku .
W 1932 roku Galarza brał udział w Sanjurjada . Po niepowodzeniu tego ostatniego został postawiony w stan oskarżenia, ale jak wielu innych zwolniono go z braku dowodów.
Znany ze swoich zdolności organizacyjnych, nazywany jest „ el técnico ” („technik”). Korzystając z dużej mobilności dzięki pełnieniu funkcji żołnierza garnizonu, spotykał się ze spiskowcami z całego kraju, w szczególności z wojskiem, w celu stworzenia „efektywnych sieci informacji i relacji, które okazały się decydujące w tym procesie”. spisku antyrepublikańskiego ”. Bierze udział w spotkaniu im8 marca 1936podczas którego wraz z generałami Franco , Molą , Fanjulem , Varelą i Orgazem decydują się powierzyć generałowi Sanjurjo kierowanie działaniami zbrojnymi powstania .
Prawa ręka Emilio Moli, to on pozostaje w kontakcie między tym ostatnim a Franco po przypadkowej śmierci Sanjurjo.
Galarza jest monarchistą, ale wie, jak lekceważyć jego opinie, aby sprzyjać organizacji ruchu oporu, negocjując w szczególności z członkami hiszpańskiej falangi , której jest jednak przeciwny.
Będąc tylko pułkownikiem, nie odegrał ważnej roli w prowadzeniu działań wojennych w czasie wojny domowej.
W 1939 r. Został mianowany przez Franco podsekretarzem prezydenta rządu . On został zastąpiony przez Luis Carrero Blanco na5 maja 1941. W 1940 r. Został szefem milicji FET y JONS i przewodniczącym rady dyrektorów ds . Dziedzictwa narodowego . Był także ministrem spraw wewnętrznych w latach 1941-1942, zastępując Ramóna Serrano Súñera , co świadczy o zaufaniu Franco.
Po zakończeniu wojny domowej i rozpoczęciu frankoizmu był jednym z pierwszych, którzy domagali się przywrócenia monarchii. Został pozbawiony stanowiska prokuratora w Kortezach po wzięciu udziału w incydentach w Bazylice Begoña w Bilbao i podpisaniu wraz z innymi monarchistami petycji o przywrócenie monarchicznego reżimu.