Vénus i Adonis opera ( Translation tragedii ) w prologu 5 działa składa Henry Desmarest na Libretto przez Jean-Baptiste Rousseau . Na podstawie historii Wenus i Adonis w książce X Owidiusz „s Metamorfozy , został po raz pierwszy wykonany przez Royal Academy of Music , w Théâtre du Palais-Royal w Paryżu, na28 lipca 1697z Marthe Le Rochois i Louisem Gaulardem Dumesnym w rolach głównych. Desmarets odnawia utwór nowym prologiem na dwór Leopolda I Lotaryngii w 1707 roku. Za życia kompozytora wykonywany był w Niemczech, Belgii i Francji, potem popadł w zapomnienie. Jego pierwsza produkcja w czasach nowożytnych miała miejsce w Opéra de Nancy on28 kwietnia 2006.
W latach 1695 i 1697, Desmarets pracował jednocześnie na Wenus i Adonis , Les Festes Galantes (an opera-balet ), a pięć działać muzycznej tragedii , Ifigenia na Taurydzie . Venus and Adonis był pierwszym z trzech przedstawionych pokazów i według muzykologa Jeana Durona był to ulubiony utwór Desmaretsa. Jej librecistą był na początku swojej kariery Jean-Baptiste Rousseau . Jej twórczość różni się od wcześniejszych adaptacji dodatkiem postaci Cidippusa, cypryjskiej księżniczki, której nieodwzajemniona miłość do Adonisa ostatecznie kończy się jej samobójstwem.
Podczas gdy Desmarets był w trakcie kończenia Venus i Adonis , był uwikłany w skandal związany z jego romansem z Marie-Marguerite de Saint-Gobert, osiemnastoletnią córką starszego urzędnika w Senlis . Ten ostatni, zaciekle sprzeciwiał się małżeństwu, para uciekła do ParyżaCzerwiec 1697. Venus and Adonis został po raz pierwszy wyprodukowany28 lipca 1697z Marthe Le Rochois w roli Wenus i Louisem Gaulardem Dumesnym w roli Adonisa. Sześć miesięcy później Marie-Marguerite urodziła syna. Ojciec młodej dziewczyny oskarżył Desmaretsa o uwodzenie i porwanie. Les festes galantes wyszło w 1698 roku, ale Desmarets pozostawił Iphigénie en Tauride niedokończony, kiedy uciekł z Francji z Marie-Marguerite w 1699. Desmarets został skazany na śmierć zaoczną i ułaskawiony około dwadzieścia lat później.
Po kilku latach wygnania jako kompozytor na dworze Filipa V w Hiszpanii Desmarets został mistrzem muzyki na dworze Leopolda I Lotaryngii w Lunéville . Tam reaktywowana Wenus i Adonis się15 listopada 1707aby uczcić księcia, którego imię było ucztą . Prolog został tam przepisany, aby wychwalać cechy księcia, zamiast cech Ludwika XIV, jak w oryginalnej wersji paryskiej. W następnych latach Venus and Adonis był wystawiany na dworze Karola III z Bade-Durlach (1713), w teatrze La Monnaie w Brukseli (1714), w Królewskiej Akademii Muzycznej z księżną Berry w publiczność (1717), w Hamburgu występowała po francusku, ale z prologiem po niemiecku (1725) oraz w Lyonie (1739). W latach 1714-1739 fragmenty opery wysłuchano także na dworze królewskim, w Szwecji i Londynie. Nastąpiło ponad 250 lat zapomnienia28 kwietnia 2006, kiedy opera została po raz pierwszy wystawiona w czasach nowożytnych w Opéra de Nancy w reżyserii i reżyserii Christophe'a Rousset . Występ Nancy z barokową orkiestrą Les Talens Lyriques , Karine Deshayes jako Venus i Sébastienem Droyem jako Adonisem został nagrany na żywo i wydany na CD w 2007 roku.
Prolog (w oryginalnej wersji paryskiej)
OperaRównina o świcie, w oddali widać Château de Marly
Nimfy, Mélicerte i Partenope, a także pasterz Palemon, śpiewają radości miłości i proste przyjemności, możliwe dzięki pokojowi gwarantowanemu przez „największego króla świata” ( Ludwik XIV ). Taniec pasterzy przerywa przybycie Diane w swoim rydwanie, aby opowiedzieć historię Adonisa , w której miłość kończy się tragedią.
Wyspa Cypru
Uroczystość rozpoczyna się w związku z przybyciem Wenus , która ma ogłosić nowego króla Cypru. Venus przybywa i ogłasza, że wybrała Adonisa. Wenus wyznaje swoją miłość do Adonisa księżniczce Cidippus, również potajemnie w nim zakochanej. Cidippus ostrzega Wenus, że jej miłość do Adonisa grozi złością jej kochanka, Marsa .
Wewnątrz pałacu królewskiego
Adonis i Wenus wyznają sobie wzajemną miłość, a Venus proponuje, że ogłosi to wszystkim podczas publicznej uroczystości. Później spotyka Cidippus iz radością opowiada mu, co się stało. Samotna i pochłonięta smutkiem rozczarowanej miłości Cidippe prosi Zazdrość i jej zwolenników o zakończenie romansu.
Ogród przygotowany na święta Wenus i Adonisa
Mars znajduje podejrzanego o przygotowanie uroczystości i informuje swoich wyznawców, że zejście Wenus na ziemię wzbudziło jego zazdrość. Ukrywa się, aby dowiedzieć się, kto jest nowym kochankiem bogini. Wenus i Adonis przybywają w towarzystwie swoich opiekunów i śpiewają swoją miłość. W Gracji i młodzi mężczyźni z Cypru przyjść, aby pokazać swój szacunek dla pary, ale uciec, gdy pojawi Mars. Wściekły Mars konfrontuje Wenus, ale udaje niewinność i ogłasza, że wyjeżdża do Pafos . Mars jest uspokojony, dopóki Cidippus nie powie mu, że został oszukany. Razem planują zemstę na Wenus i Adonisie.
Miasto Amathus
Wenus, wierząc, że udało jej się udaremnić nieufność Marsa, uspokaja Adonisa i mówi mu, że musi udać się do Pafos, gdzie organizowane są uroczystości na jej cześć. Mars i Cidippe konfrontują się z Adonisem. Mars przygotowuje się do zabicia go, ale jego ręka jest powstrzymywana przez Cidippus, który sugeruje ofiarę. Mars przywołuje Bellonę , boginię wojny. Ona i jej zwolennicy pustoszą miasto Amathus i jej lud, gdy Mars woła samą Dianę, by ukarać Adonisa.
Ruiny Amathus i okolic
Diane uwolniła straszliwą bestię, która zabija mieszkańców Amathus, ku wielkiemu zadowoleniu Marsa. Cidippe błaga go o interwencję, ale odmawia i udaje się na Olimp . Adonis spotyka Cidippe, gdy idzie zabić potwora. Pozostawiony samemu sobie, Cidippus czeka z przerażeniem, aż dotrą do niej wieści o triumfie Adonisa. Mieszkańcy Amathus chwalą męstwo swojego nowego króla. Wenus, pragnąc znaleźć Adonisa, wraca z Pafos i pośród tańców i wiwatów zsiada ze swojego rydwanu. Cidippe wyznaje Wenus, że również kocha Adonisa i że to ona doprowadziła Marsa do złości i zemsty. Następnie dowiadują się, że Diane wskrzesiła bestię i że ta ostatnia zabiła Adonisa. Cidippus popełnia samobójstwo, podczas gdy Wenus i chór opłakują tragiczny los Adonisa.