Szczególny dzień
Szczególny dzień
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz kartę techniczną i dystrybucję
Specjalny dzień ( Una giornata particolare ) to włosko - kanadyjski film wyreżyserowany przez Ettore Scola i wydany w 1977 roku , z udziałem Sophii Loren i Marcello Mastroianni .
Streszczenie
W środku włoskiego okresu faszystowskiego jesteśmy świadkami spotkania dwóch istot, których wszystko wydaje się rozdzielać. W kraju jest jego 16 th lat od faszyzmu i zobaczył punktem zwrotnym w gorączkowym pośpiechu: niemiecki sojuszu , ustawy rasowe, wypowiedzenie wojny (historyczne odniesienia do16 maja 1938 r.).
W Rzymie ,6 maja 1938 r., Hitler spotyka Mussolini . Wszyscy Rzymianie opuścili swoje domy, aby wziąć udział w ceremonii. W dużym budynku Antonietta, niczym dobra matka dużej rodziny (zgodnie z indoktrynacją Mussoliniego: mąż najbardziej macho i sześcioro dzieci), zmuszona jest zostać w domu, aby zająć się dziećmi. poszedł zobaczyć Duce jak wszyscy inni. Chance skontaktuje ją z samotnym mężczyzną, którego widziała w mieszkaniu po drugiej stronie dziedzińca. Chodzi o Gabriele, homoseksualnego intelektualistę, który z tego powodu został wykluczony z ogólnopolskiego radia, w którym był prezenterem i jest zagrożony deportacją.
Antonietta i Gabriele, na tle audycji radiowej parady wojskowej emanującej z konsjerża, najpierw zderzą się ideologicznie, zanim rozpoznają się we wspólnej i głębokiej samotności, by w końcu doświadczyć intensywnych emocji. Pod koniec tego wyjątkowego dnia wszyscy znajdą się ponownie w więzieniu: policja przyjedzie, by aresztować Gabriele, a Antonietta, po powrocie rodziny, podda się, jak poprzednio, obowiązkowi małżeńskiemu .
Karta techniczna
- Oryginalny tytuł: Una giornata particolare
- Francuski tytuł: Specjalny Dzień
- Reżyser: Ettore Scola
- Asystenci produkcji: Silvio Ferri, Marco Pettini
- Scenariusz: Ettore Scola , Ruggero Maccari , Maurizio Costanzo
- Zestawy: Luciano Ricceri (it)
- Kostiumy: Enrico Sabbatini (it)
- Makijaż: Francesco Freda
- Fryzury: Ada Palombi
- Zdjęcia: Pasqualino De Santis
- Kadrowanie: Idelmo Simonelli
- Dźwięk: Carlo Palmieri
- Montaż: Raimondo Crociani (it)
- Muzyka: Armando Trovajoli
- Skrypty: Paola Scola, Ilde Muscio
- Producent: Carlo Ponti
- Kierownik produkcji: Giorgio Scotton
- Firmy produkcyjne: Compagnia Cinematografica Champion (Włochy), Canafox (Kanada)
- Spółki dystrybucyjne: CCFC (francuska firma kinematograficzna), 20th Century Fox Italia , Les Acacias (Francja), Tamasa Distribution (sprzedaż zagraniczna)
- Kraj pochodzenia: Włochy - Kanada
- Język oryginału: włoski
- Format: kolor przez Technicolorze ( sepii ) - 35 mm - 1,77: 1 - mono
- Gatunek: dramat psychologiczny
- Czas trwania: 105 minut
- Daty wydania:
-
(i) Klasyfikacje CNC : wszyscy odbiorcy, Arthouse (działających Visa n O 47725 wydany30 czerwca 1977)
Dystrybucja
Produkcja
Scenariusz
-
Jean A. Gili, zauważając, że temat „Wyjątkowego dnia” mógł być umiejscowiony w czasie, gdy faktycznie powstawał film, Ettore Scola odpowiedział: „Pomysł polegał na tym, aby wystawić aktualną historię dwóch samotności, które się spotykają. Wtedy pomyślałem, że historia mogłaby być jeszcze bardziej przykładna i użyteczna, gdyby ta izolacja, to represje, były przedstawiane nie tylko w psychologiczny, subtelny, podziemny sposób, jak to się obecnie dzieje, ale w sposób zdolny do ukazania aberracji ta marginalizacja stanowi. Aberracja może dokładnie wystąpić pod dyktaturą, która ma bardziej bezpośrednie narzędzia represji. […] Tak więc, gdybym nie określał historii pod faszyzmem , ten fakt by się nie pojawił: byłaby tylko jedna współczesna, aktualna dana. "
- Na temat homoseksualizmu , ważnego tematu filmu, Ettore Scola ocenia, że „pod faszyzmem to nawet nie istniało jako koncepcja. Słowo to nigdy nie pojawiło się wówczas w gazecie. [...] Wielu homoseksualistów zostały pośrednio oskarżony i usunięty z ich pracy, zostały one wysłane do Confino z Carbonia w Sardynii , gdzie również zatrzymany non-homoseksualne wywrotowcami. "
Dialog
Słynne wersy :
- Gabriele: „Płacz to coś, co możesz zrobić sam, ale śmiech wymaga dwojga, aby się śmiać. „
- Gabriele: ” To nie jest najemcą 6 th piętrze, które jest anty-faszystowski . Przeciwnie, fascism że anty-lokator 6 th podłogowego. "
Odlew
-
Szczególny dzień znany jest zwłaszcza z pracy kompozytorskiej i kontr-zatrudnienia jej dwóch głównych wykonawców. Sophia Loren słynąca z prowokacyjnych ról piękności gra kobietę wyczerpaną pracą domową i starzejącą się przed wiekiem, a Marcello Mastroianni odchodzi od swojego wizerunku kobieciarza, by wcielić się w homoseksualistę.
- Jeśli chodzi o wybór głównych wykonawców, Ettore Scola wyjaśnił wówczas:
„Na początku byłam bardzo powściągliwa w stosunku do Sophii: przedstawienia, którym została poddana, nie miały na celu potwierdzenia wyboru tej aktorki na bohaterkę Una giornata particolare . Kiedy jednak poznałem ją osobiście, zobaczyłem, że bardzo różni się od modelki oferowanej publiczności. […] Właściwie, co wiemy? Że jest kobietą agresywną, nie tylko fizycznie, ale także jako sposób na mówienie kwestii w filmie i jako sposób na przeżywanie pewnych uczuć. […] Wręcz przeciwnie, Sophia Loren bardzo się od tego różni, jest introwertyczna, jest bardzo nieśmiała na swój sposób, jest nieszczęśliwa i dlatego wygląda jak Antonietta z filmu. […] Jest w niej głęboka melancholia. […] Zrozumiałem więc, że mogę go inaczej wykorzystać. Z drugiej strony, co do Marcello nie miałem wątpliwości, pracowałem już z nim, zawsze widziałem go w przedstawieniach, co najmniej godnych, a czasem bardzo pięknych. Krótko mówiąc, moim zamiarem było zaproponowanie Mastroianniego i Lorena poza schematami, w których zostały użyte, poza tą gloryfikacją seksu, która jest jednym z warunków rynku kinematograficznego. […] Tak więc dyskurs rynku filmowego dziwnie przypomina ten, który jest w Una giornata particolare : obaj bohaterowie są także ofiarami innego rynku, rynku faszystowskiego, który sprzedawał ideologię mężczyzny wyższego i ideologię podwładnego i uległa kobieta. "
Filmowanie
- Okres strzelania: 13 grudnia 1976 w 18 lutego 1977.
- Wnętrza i elewacje we Włoszech: Rzym ( Lazio ), Orvieto ( Umbria ).
- Budynek, w którym kręcono film, został przebudowany na wzór budynku przy viale XXI Aprile w Rzymie . Ettore Scola potwierdza: „To naprawdę dzieło faszystowskiego reżimu: zbudowany w 1934 roku , z tą babilońską architekturą wybrzeża , został zainaugurowany przez samego Duce . […] Był to najwyższy budynek w Rzymie. Budynek został wynajęty małym i średnim urzędnikom reżimu. Wewnątrz budynku panował wyraźny podział na klasy. […] Jest w filmie linia… […] Gdzie kobieta, schodząc po schodach, mówi do Antonietty (Sophia Loren): „To prawda, nie masz pokojówki”. "
- Wystrój rezydencji, na tyle ciasny, że wszyscy, a zwłaszcza konsjerż, mogą obserwować z okien swojego odpowiednika, wzmacnia poczucie totalitarnego ucisku bohaterów. Film korzysta z maksymalnie zredukowanego koloru, graniczącego z czernią i bielą. Zamknięta przestrzeń tworzy trzy jednostki teatru klasycznego.
Nagrody
Nagrody
Spotkania
adaptacje teatralne
-
1982 : inscenizacja Françoise Petit, Narodowe Centrum Dramatyczne Lyonu , Theater 8 e Lyon, z Jacquesem Weberem w roli głównej.
-
1998 : reżyseria Jacques Weber w Teatrze Narodowym w Nicei, następnie w teatrze Porte-Saint-Martin w Paryżu, z Françoise Fabian i Jacques Weber w rolach głównych.
-
2013 : Festival Off d'Avignon , adaptacja, reżyseria i scenografia Christophe Lidona w Théâtre Le Chêne Noir , reżyseria Gérard Gelas z Corinne Touzet , Jérôme Anger , Fabrice Michel , Huguette Cléry. Adaptacja: Gigliola Fantoni. Tak produkcje i JMD Prod . Spektakl prezentowany w teatrze Poissy w dniu6 stycznia 2015.
Wideografia
Uwagi i referencje
-
w: Kino Włoskie , op. cytowane .
-
Jean A. Gili: op. cytowane .
-
w: Jean A. Gili , Kino Włoskie , UGE 10/18, Paryż, wywiad z E. Scola, Rzym , czerwiec 1977.
Linki zewnętrzne