| Bilet w jedną stronę | |
| Autor | Didier van Cauwelaert |
|---|---|
| Kraj | Francja |
| Uprzejmy | Powieść |
| Redaktor | Albin Michel |
| Data wydania | 26 sierpnia 1994 |
| Numer stron | 194 |
| Numer ISBN | 2-226-07010-9 |
Bilet w jedną stronę to powieść o Didier Van Cauwelaert opublikowane wLipiec 1994wydana przez Albina Michela i po otrzymaniu nagrody Goncourt w tym samym roku. Powieść ta została dostosowana do kina w filmie, bilet w jedną stronę przez Laurent Heynemann w 2001 roku .
Powieść zdobywa Nagrodę Goncourtów wListopad 1994Dzięki podwójnym głosem prezesa Académie Goncourtów , Hervé Bazin .
Aziz Kemal, Marsylia z serca, akcentu i urodzenia, jest synem rodziców, którzy zginęli w wypadku samochodowym. Zabrany z samochodu ( Citroën Ami 6 , stąd jego imię) przez Cygana Vasile'a z północnych dzielnic Marsylii , dorastał z fałszywym paszportem marokańskim, ponieważ był tańszy niż francuski. Poza tym Aziz znalazł kompromis: pełni rolę sędziego podczas rozgrywek piłkarskich, bo nie chce zdradzić Francuzów ani Cyganów. W wieku dziewięciu lat Aziz zaczął pilnować włamań, a mając jedenaście musiał opuścić szkołę, którą kochał, aby poświęcić się kradzieży radia samochodowego. Przed wysłaniem do swojego pseudo ojczystego kraju Aziz zakochuje się w Lila, Manouche (Sinti), z którą kochał się przed ślubem. Jednak Rajko zabrania Lili dalszego spotykania się z Azizem, ale „dziwaczne tło nadziei uniemożliwia jej nieszczęśliwe życie”. Planowane jest jednak małżeństwo Lili i Rajko, świetnego cygańskiego mechanika i przyjaciela Aziza, do którego jednak nigdy nie dojdzie.
Zatem to Aziz żeni się z Lilą (wygrał głos, odkąd dostarczył „dwanaście laserów Pioneer i czterdzieści głośników Bose”), ale on też zostaje uwięziony, ponieważ jubiler, od którego niesłusznie kupił pierścionek, oskarżony o kradzież (Aziz mógł nie bronić swojej sprawy, bo zapomniał odebrać fakturę), choć ten pierścionek to jedna z nielicznych rzeczy, które uczciwie kupił od „prezentu zaręczynowego, kiedy jest się uczciwym, że nie kradnie”. Rzeczywiście, policja włamała się do kawiarni Marchelli, gdzie Aziz zaprosił Lilę i jej rodzinę na kolację zaręczynową i zabrała go bez reakcji Manouches. W gabinecie komisarza Aziz przedstawia się jako antybohater, zaczyna płakać, bo po raz pierwszy został potraktowany niesprawiedliwie. Potem wyznaje, że gdyby ktoś ukradł mu atlas, byłaby to większa strata niż utrata Lili, bo miłość do Lili ma w jego oczach mniejsze znaczenie niż nauka. Po tym, jak rząd podjął działania na rzecz nielegalnych imigrantów z Office des migrations internationales (OMI), Aziz został wysłany do Maroka w towarzystwie „attacha humanitarnego”, Jean-Pierre Schneidera, którego misją było eskortowanie go z powrotem do Maroka. miejsce pochodzenia”, aby pomóc mu „połączyć się z korzeniami”, aby wesprzeć go w poszukiwaniu pracy u władz lokalnych.
Attaché ds. pomocy humanitarnej jest w depresji, ponieważ jest w trakcie rozwodu z Clémentine, swoją żoną. Aziz szybko się z nim zaprzyjaźnia, ponieważ mają ze sobą kilka wspólnych cech i Aziz współczuje mu, a ponieważ potrzebuje marzeń, aby zapomnieć o żonie, opowiada mu historię i rozmowy Lili. znajduje się według Aziza w Atlasie (masyw) . Dodaje, że jako pierwszy opuścił Irghiz w poszukiwaniu pomocy.
Jean-Pierre Schneider postanawia później napisać książkę, używając swoich notatek o Azizie, które nazwie Biletem w jedną stronę , w nadziei, że stanie się sławny i odzyska serce żony. Wraz z Valérie d'Armeray de Villeneuve, kierowcą-przewodnikiem, cała trójka wyruszyła do Atlasu w poszukiwaniu wyimaginowanej krainy, aby każdy z nich mógł do końca zrealizować swoje marzenia. Ale sen szybko się kończy, ponieważ Jean-Pierre umiera na kolejną nieleczoną chorobę. Aziz postanawia sprowadzić swoje ciało z rodzicami do Francji. Goszczą Aziza i traktują go jak syna. Ten ostatni kończy książkę rozpoczętą przez zmarłego.