| Narodziny |
9 stycznia 1929 Antwerpia , Flandria , Belgia |
|---|---|
| Śmierć |
19 marca 2012(83 lat) Manhattan , Nowy Jork , NY , Stany Zjednoczone |
| Pogrzeb | Cmentarz Kensico |
| Imię urodzenia | Israel Grossbard |
| Narodowość |
Belgijski , naturalizowany Amerykanin |
| Trening |
University of Chicago Yale School of Drama ( w ) |
| Czynność |
Dyrektor Teatru dyrektor Producent |
| Małżonka | Rose Gregorio (od1965 w 2012) |
Ulu Grosbard jest dyrektor teatru i reżyser kina amerykański oryginalnym belgijskich , urodzony9 stycznia 1929w Antwerpii i zmarł dalej19 marca 2012w Nowym Jorku . Karierę zrobił w Stanach Zjednoczonych .
Urodził się Ulu Grosbard 9 stycznia 1929w Antwerpii pod nazwą Israel Grosbard : „Ulu” to przydomek nadany mu przez jego brata. Antwerpia to centrum przemysłu diamentowego, a młody Grosbard również zaczynał jako przecinacz diamentów. W czasie II wojny światowej jego rodzina wyemigrowała do Hawany . Spędził cztery lata na Kubie, gdzie nadal szlifował diamenty. W 1948 roku uzyskał wizę wjazdową do Stanów Zjednoczonych i zapisał się na University of Chicago , gdzie uzyskał tytuł Master of Arts. Następnie przez kolejny rok studiował na Uniwersytecie Yale, po czym wstąpił do armii Stanów Zjednoczonych. Podczas studiów poznał aktorkę Rose Gregorio , którą poślubił dwanaście lat później. W 1954 roku przyjął obywatelstwo amerykańskie.
W latach 60. pracował głównie dla teatru . To w Nowym Jorku wystawiał swoje pierwsze produkcje, które często odnosiły wielkie sukcesy. W mgnieniu oka zasłynął w teatrze na Broadwayu. W 1964 roku był nominowany do nagrody Tony w kategorii najlepszego reżysera za sztukę The Subject Was Roses . Wcześniej został zgłoszony w kategorii wielkich nazwisk, takich jak Elia Kazan , Mike Nichols i Joshua Logan . Autor książki The Subject Was Roses zdobył później nagrodę Pulitzera za swoją sztukę. Dopiero w 1977 roku Grosbard ponownie otrzymał nominację do nagrody Tony.
Pomógł rozpocząć karierę Robert Duvall , Dustin Hoffman i Jon Voight , z których wszyscy wyreżyserował w 1965 roku w produkcji spektaklu Vu du Pont , przez Arthura Millera .
W 1968 roku wyreżyserował adaptację filmową The Subject Was Roses . W przypadku tego filmu może liczyć, podobnie jak w wersji teatralnej, m.in. na talenty aktorskie młodego Martina Sheena i Jacka Albertsona . Film został dobrze przyjęty i jest wart Oscara dla Albertsona. To nie jest pierwsze kinowe doświadczenie Grosbarda. Wcześniej pracował jako drugi reżyser przy takich filmach jak The Swindler (1961). W 1971 roku jako reżyser podpisał swój drugi film, Qui est Harry Kellerman? . Ten film, z Dustinem Hoffmanem w roli głównej, przyniósł aktorce Barbarze Harris nominację do Oscara. Następnie Grosbard wyreżyserował The Recidivist , wciąż z Dustinem Hoffmanem. Aktor, który początkowo myślał o samodzielnym wyreżyserowaniu filmu, uważa, że tego zadania nie da się połączyć ze swoją aktorską pracą i prosi przyjaciela Grosbarda o zastąpienie go za kamerą. Jednak trudności związane z filmowaniem doprowadziły do końca przyjaźni między dwoma mężczyznami.
Grosbard powraca do kina kilka lat później z thrillerem Bloody Confessions z Robertem Duvallem i Robertem De Niro oraz sentymentalnym filmem Falling in Love , wciąż z De Niro, który udziela odpowiedzi Meryl Streep . Następnie przez dziesięć lat nie pracował w kinie, aż do 1995 roku w Georgii . Ostatni film nakręcił cztery lata później.