Cargrad to prorocze imię, które starożytni Słowianie nadali Konstantynopolowi (obecnie Stambuł ) i który, zdaniem pan-slawistów , powinien nosić to miasto, gdy Rosjanie objęli je w posiadanie i uczynili je stolicą. Nie Imperium Rosyjskiego , ale dużej federacji słowiańskiej, która ma zostać utworzona. Fiodor Dostojewski był jednym z głównych zwiastunów nadziei pansłowiańskich, zwłaszcza Konstantynopola, i poświęcił mu kilka stron swojego Journal d'un Writer . Podtytuł artykułu z marca 1877 w tym czasopiśmie jest zatytułowany:Ponownie Konstantynopol musi być nasz prędzej czy później.
„Tak, Złoty Róg i Konstantynopol - wszystko to będzie nasze… I najpierw siłą okoliczności, bo nadszedł czas… Jeśli nie stało się to wcześniej, to znaczy, że czasy nie były jeszcze dojrzałe. ” .
Manifest Nikołaja Danilewskiego Doktryna pansłowiańska , manipulacyjny i uproszczony, wywarł na kwestię posiadania Konstantynopola znaczący wpływ na wielkie umysły tamtych czasów w Rosji. Nikolai Danilevsky kładzie podwaliny pod nową ideę rosyjską i proponuje potrójną orientację: wyzwanie podziału świata na Wschód i Zachód , uzasadnienie rosyjskiego imperializmu i utworzenie dużej federacji słowiańskiej z Konstantynopolem przemianowanym na Cargrad na kapitał. (Rozdział XIV jego dzieła La Doctrine panslaviste nosi tytuł Cargrad ). Rasa słowiańska stanowi, według Danilewskiego, niezależną typu cywilizacji, które muszą osiągnąć kwitnienie w tym samym momencie, gdy niemiecki-rzymskiej cywilizacji wchodzi w dekadencji. Jeśli jego teorie są arbitralne nie pocieszył najmniej jego rosyjskich czytelników czasu, w końcu XIX th wieku odmowy przewagą europejskiego spojrzenia na świat.
Przyszłość Rosji rozgrywa się dla tego filozofa w Turcji, a nie w Azji Środkowej, gdzie Imperium Rosyjskie właśnie utworzyło rosyjski Turkiestan . Dla niego wszystko wywodziło się z Question d'Orient, które postrzegał nie jako walkę między chrześcijanami a muzułmanami, ale jako walkę kultury niemiecko-łacińskiej ze słowiańską spadkobierczynią Bizancjum . Po zdiagnozowaniu choroby europeizmu, na którą cierpiała Rosja, Danilevsky jako jedyne lekarstwo na kwestię wschodnią przedstawił wojnę światową przeciwstawiającą Słowian Europejczykom.
Zalety zdobycia Konstantynopola przez Rosjan były oczywiste i liczne: widać było, że południowe granice zostały wzmocnione, a wydatki związane z ich obroną zmniejszone; dominacja na Morzu Czarnym pozwoli Rosji stworzyć flotę i stać się potęgą morską; z Konstantynopola Rosja mogłaby realizować projekty ekspansji w Azji Centralnej; prawosławni tureccy mogli być chronieni przed sułtanem, który powierzył katolikom klucz do Grobu Świętego .
Dostojewski kończy w ten sposób swój artykuł Marzec 1877 : „Tak, Konstantynopol musi być nasz, nie tylko dlatego, że to miasto jest słynnym portem, cieśniną, światowym centrum , pępkiem ziemi ; nie tylko dlatego, że dzisiaj jest to konieczność uznana przez wszystkich, że Rosja, ta olbrzymka, wreszcie wyłania się z odwrotu, w którym dorastając, dotykając sufitu, startuje i oddycha wolnym powietrzem mórz i oceany. ” .
Realizacji marzenia o zdobyciu Cargradu umożliwił fakt, że kwestia Wschodu wiązała się z polityczną refleksją nad Imperium Osmańskim, w którym to ostatnie zostało przedstawione jako skazane na zaginięcie. Był to czas wojny rosyjsko-tureckiej 1877-1878 . Negatywne koncepcje relacji chrześcijańsko-muzułmańskich były powszechne wśród panslawistów. Na przykład Danilevsky nienawidził irracjonalnej mistyki islamu. Dostojewski chętnie rozpowszechniał historie ilustrujące tureckie okrucieństwo. Turek stał się wówczas słabym sąsiadem, z czego się naśmiewa: wesołość kozaków zaporoskich piszących list do sułtana Turcji od rosyjskiego malarza Ilia Repina sugeruje niegrzeczność obelg pod adresem adresata.
Wybuch I wojny światowej w 1914 r. Był okazją do przywrócenia ideału pansłowiańskiego. Na poziomie militarnym Potrójna Ententa obiecała Rosjanom posiadanie Konstantynopola. Ale wMarzec 1915The Battle of Dardanele jest wygrana przez Imperium Osmańskiego , który zachowuje swoje prawa na miasto Konstantynopol i Dardanele . Rosyjski sen Panslavist został podany do początku XX -go wieku. Nawet dzisiaj przenika umysły przesiąknięte narodową świadomością w kierunku de-westernizacji.