Traktat Bayonne , zawartej w dniu2 grudnia 1856i który zawiera 29 artykułów, jest traktatem między Francją a Hiszpanią w następstwie Traktatu z Pirenejów (podpisany7 listopada 1659), w którym określa pewne punkty: dokładniej określa granicę od ujścia Bidassoa do punktu, w którym znajduje się departament Bass-Pirenejów , Aragonii i Nawarry , aby zaradzić trudnościom napotykanym od 200 lat.
Po tym traktacie pojawią się dodatkowe traktaty w 1862 r. ( Traktat z Bayonne z 1862 r. ) Iw 1866 r. ( Traktat z Bayonne z 1866 r. ), Które z kolei określą pozostałą część obowiązującej obecnie granicy francusko-hiszpańskiej .
Wprowadzenie traktatu: „ Napoleon III Cesarz Francuzów i Izabela II Królowa Hiszpanii, pragnący umocnić i utrzymać pokój i harmonię między ludnością obu państw zamieszkujących część granicy rozciągającą się od szczytu Analarra , gdzie Departament Basów-Pirenejów , Aragonii i Nawarry są ograniczone do ujścia Bidassoa w porcie Figuier i na zawsze zapobiegają nawrotowi żałosnych konfliktów, które do momentu rozpoczęcia obecnych negocjacji miały miejsce w różnym czasie na kilku punkty tej granicy w wyniku panującej do tej pory niepewności co do własności niektórych terytoriów i korzystania z pewnych przywilejów, które mieszkańcy przygraniczni obu krajów twierdzili, że należą do nich wyłącznie, i sądząc, że aby to osiągnąć celu, konieczne było precyzyjne określenie praw ludności pogranicza, a jednocześnie granic suwerenności, od wschodniego krańca Nawarry do portu drzewa figowego, w specjalnym traktacie, do którego należy poczynić ustalenia na pozostałej części granicy od szczytu Analarra do Morza Śródziemnego . "
W dalszej części znajduje się 29 artykułów wskazujących na precyzyjne rozgraniczenie.