Wieża Breuil | |||
Panoramiczny widok na Breuil | |||
Rodzaj | Wieża i zakwaterowanie | ||
---|---|---|---|
Rozpoczęcie budowy | XVII th wieku | ||
Koniec budowy | XIX th century | ||
Pierwotny właściciel | Rodzina Raymond | ||
Aktualny właściciel | Bruno de Villemandy | ||
Ochrona | Zarejestrowany MH ( 1964 ) | ||
Informacje kontaktowe | 45 ° 33 ′ 42 ″ na północ, 0 ° 17 ′ 27 ″ na wschód | ||
Kraj | Francja | ||
Region historyczny | Angoumois | ||
Region | Nowa Akwitania | ||
Departament | Charente | ||
Gmina | Dignac | ||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Tour du Breuil w Dignac w Charente znajduje się na końcu ruchu ziemi dominuje źródeł i wysokie zalesione doliny Scale (dopływem Touvre ).
Donżon i kaplica znajdują się w inwentarzu uzupełniającym zabytków od r23 grudnia 1964.
Czas budowy Trasa jest od pewnego późnego XIV -tego wieku , to znaczy w kierunku końca wojny stuletniej . Jeśli to faktycznie zbudowany przez Anglików na miejscu starego ufortyfikowanego domu, konstrukcja ta niewątpliwie nastąpić między 1360 ( traktat w brétigny który Jean le Bon zapłacił za jego uwolnienie przez cesji do Edwarda III Poitou , że Angoumois i Périgord ) i 1372 , kiedy za Karola V , Bertrand Du Guesclin przejął większość twierdz w tych prowincjach od Anglików. Ale badanie typu konstrukcji wieży przynosi do głosowania na XVII -tego wieku .
Istniejąca wcześniej twierdza strzegła ujść Périgord w kierunku górnej doliny Scale i Touvre , naturalnej drogi dojazdowej do Angoulême , otoczonej z jednej strony przez Pouyaud, az drugiej przez Maine Léonard, chroniąc mały klasztor i wioskę z Dignac .
Ten „szlachecki dom” był własnością rodziny Raymond. Jednym z XVII th wieku: Roger Raymond, syn Józefa, Pan Breuil i Jeanne Lespinay, zamordowany Jean Arnaud, którego ojciec był 26.000 funtów i ośmielił się nosić Breuil przejmującej iz Pouyaud.
W XVIII th century Arnold z Boueix Breuil ustępuje jego rodzica Ronsenac Arnauld.
Le Breuil stało się w drodze dziedziczenia własnością François de La Laurencie , markiza de Charras , barona de Neuvicqa , mistrza obozu kawalerii, który sprzedał lenno na22 kwietnia 1774(za 63 000 funtów, akt notariusza M me Laubasa) do Jeana Le Roy de Lenchères , rycerza, brygady Armii Królewskiej, rycerza Orderu Świętego Ludwika. Był drugim synem Anthoine sieur du Breuil de Bonneuil .
Ten Jean de Lenchères był gubernatorem Corte , spacyfikował Korsykę i zmarł w wieku 50 lat, marszałek królewskich obozów i armii. Legenda głosi, że wtrącił do więzienia niejakiego pana de Bonaparte, który był tylko ojcem Napoleona Bonaparte .
Le Roy de Lenchères byli starą rodziną w kraju, spokrewnioną z Galard de Béarn i której pierwotną twierdzą wydaje się być Maine Léonard (parafia Dignac), która pozostała w rodzinie Lenchères do około 1920 roku. Wnuczka Jean de Lenchères , Élisabeth, poślubiła Louisa Benjamina Fernanda des Roches de Chassay i przywiozła mu Breuil około 1845 roku (towary zostały zwrócone po emigracji). Ich córka i dziedziczka, Odette des Roches de Chassay (1846-1940, prababka obecnego właściciela) poślubiła Armanda de Laferrière, który zostawił ten majątek swojemu drugiemu synowi Robertowi de Laferrière, który bezdzietnie miał dziedziczkę swoją siostrzenicę Marie- Teresa de Laferrière, żona pułkownika Xaviera de Villemandy de La Mesnière, ojciec Bruno de Villemandy de La Mesnière, jedyny syn i obecny właściciel.
Dlatego Tour du Breuil jest w tej samej rodzinie (przez kobiety) od ponad dwóch stuleci.
Dla pamięci (rodzinnej) Odette de Chassay miała dwie siostry, które stały się, jedną, Catherine, M me de Larivière, a drugą Marguerite, M me X. Vignaud d'Essenat, oraz brata Richarda, który zginął za Francję podczas wojna 1870-1871.
Keep i kaplica zostały zawarte w uzupełniającym inwentaryzacji zabytków Postanowieniem23 grudnia 1964 Minister Stanu ds. Kultury.
Wieża dominuje nad zespołem budynków zbudowanych wokół prostokątnego dziedzińca. Był to osobny element otoczony fosą i dostępny przez most zwodzony.
Ta monumentalna prostokątna wieża o wymiarach 12 na 9 metrów, wysokość 20 metrów, ze ścianami o grubości 1,80 m u podstawy, na kondygnacjach oddzielonych kondygnacjami z machikułami , zwieńczona jest attyką przebitą szczelinami.
Na obrzeżach okien widać, zresztą zmodyfikowane, otwory po kratach, które broniły dostępu. Chodnik na blanki został przebudowany w XVII -tego wieku (ściana górna zewnątrz ozdobione muszli, utwardzonej drogi, okien, łuczników).
Jest oczywiste, że pierwotnie był to budynek o charakterze czysto wojskowym, służący do obserwacji i obrony.
Prymitywna mieszkania zajmuje północnej stronie budowli, chroniony przez wieżę, wieżyczki na zachodzie i innej wieży w środku, który został zniszczony w korekt XIX th wieku.
Jest on dołączony do południa, nowoczesnym budynku z XIX th wieku (parterze XVI -tego wieku. Na pierwszym piętrze, którego obecny hol łączący te budynki na wieży rozpoczęła się dopiero w 1920 roku ).
Ściana o grubości 1,20 m między tymi dwoma budynkami wyraźnie wskazuje, że jest to stara ściana zewnętrzna.
Dawniej sześciokątna wieża, która pozostaje częścią Kręte schody prowadzące z kuchni do piwnicy i rzeźbione drzwi XV -go wieku, przeniesiony obwarowane budynek mieszkalny i prawdopodobnie dowodził furtka z boku lub tyłu dostępu.
Budynki wzniesione wokół prostokątnego dziedzińca są nowsze. Wciąż możemy znaleźć lukę i elementy ścienne pięknego kamiennego aparatu o grubości ponad 1 m . Łatwo rozpoznać stare części: kaplicę, wieżyczkę i blankowanie.
Niewielka kaplica, choć bardzo zniszczona (była opuszczona już przed rewolucją 1789 r. ), Pozostaje interesująca z pozostałościami fresków.
Widzimy rycerza pasowanego na rycerza, przed nim biskupa, który go błogosławi, za swoim aniołem stróżem, dalej św. Krzysztofem i jego laską, św. Michałem i jego włócznią, św. Barbarą i jego wieżą. Na dole po prawej stronie ołtarza widzimy w dłoni króla w koronie głowę i berło w fleur de lis. Po lewej stronie podejrzewamy kobietę na koniu. Bardzo ciasne belki noszą ślady dawnych malowideł.
widok z parku
widok wieży od strony południowo-wschodniej