Wieża Apogeum

Wieża Apogeum Historia
Architekt Michel Holley
Status Opuszczony projekt
Posługiwać się Biura
Architektura
Wysokość Dach: 180 do 230 metrów (w zależności od wersji)
Powierzchnia 135 000  m 2
Podłogi 60 (dla wersji 230-metrowej)
Lokalizacja
Kraj  Francja
Miasto Paryż
Adres Place d'Italie
Informacje kontaktowe 48 ° 49 ′ 49 ″ N, 2 ° 21 ′ 19 ″ E
Lokalizacja na mapie 13. dzielnicy Paryża
zobacz na mapie 13. dzielnicy Paryża Czerwony pog.svg
Lokalizacja na mapie Paryża
zobacz na mapie Paryża Czerwony pog.svg
Lokalizacja na mapie Francji
zobacz na mapie Francji Czerwony pog.svg

Pinnacle Wieża jest nieudany projekt wieżowca na 13 th  dzielnicy z Paryża , który urodził się w 1960 roku w programie Włochy 13 . Miał on wznieść się na południe od Place d'Italie , w miejscu obecnego budynku Grand Ecran, w którym znajduje się centrum handlowe Italie 2 i kompleks kinowy Grand Ecran Italy .

Historia

W najbardziej ambitnym planie ta mieszana wieża biurowo-mieszkaniowa miała być najwyższą wieżą we Francji , wyższą niż wieża Montparnasse i jej 210  m . Projekt został opuszczony w 1975 roku po przybyciu do prezydentury Republiki z Valéry Giscard d'Estaing w 1974 roku , które niekorzystnie na wysokość planowania kapitału, uchylił pozwolenie na budowę . Ta porażka jest jednym z symboli punktu zwrotnego, jakiego dokonała stolica wraz z końcem ery wielkich wież w wewnętrznym Paryżu i projektami budowy autostrad miejskich.

Po ostatecznym porzuceniu projektu, w 1980 r. Sąd Administracyjny w Paryżu nakazał państwu zapłacić promotorowi 324 miliony franków, a Rada Stanu obniżyła karę do 149 milionów .

Coś w rodzaju masztu lub Campanile wielobarwny łuk i przejrzysty, aby nawiązać połączenie między częścią dzielnicy zbudowanej w XIX th  wieku i sąsiedztwie wież wybudowanych w latach 1960-1970, zaprojektowany przez architekta Kenzo Tange , zajmuje dzisiaj miejsce planowanej wieża Apogee i służy jako wejście do centrum handlowego Italy 2.

Główne drogi, które byłyby wokół niego, to bulwary Vincent-Auriol , de l'Hôpital , Auguste-Blanqui oraz aleje Gobelins , Choisy i d'Italie .

Bibliografia

  1. Council of State, 5/3 SSR, z 17 czerwca 1983, str . 27694 .