Toccata op. 11 | |
Muzyka | Aram Chaczaturian |
---|---|
Efektywny | Fortepian |
Przybliżony czas trwania | 5 minut |
Daty kompozycji | 1932 |
Tłumacze ustni | Lew Oborine |
La Toccata w Es -moll , op. 11, jest fortepian kawałek przez Arama Chaczaturiana skomponowany w 1932 roku , studiując kompozycję w Konserwatorium Moskiewskim z Nikołaja Miaskowskiego .
Chaczaturian napisał tę toccatę jako pierwszą część trzyczęściowej suity fortepianowej:
Skomponował tę toccatę w 1932 roku podczas studiów w Konserwatorium Moskiewskim w klasie Nikołaja Miaskowskiego . Jednak toccata stała się sławna tak szybko, że jest uważana za osobny utwór, a kontynuacja, z której pochodzi, pozostaje mało znana.
Utwór stworzył pianista Lew Oborine .
Partytura została wydana przez Muzgiz w 1938 roku. Utwór jest na fortepian, tym czym La Danse du saber dla orkiestry: niezmiernie popularny.
Toccata wykorzystuje ormiańskie rytmy i melodie oraz techniki barokowe i nowoczesne .
Jest podzielony na trzy części, rozpoczynając Allegro marcatissimo w B płaskiej minor (z C Frygów ). Część środkowa Andante espressivo w es- moll , bardzo krótka, skomponowana z orientalnej i sentymentalnej melodii, prowadzi do powtórzenia motywu początkowego. Coda jest oparta na motywie części środkowej.
Spektakl trwa około pięciu minut.
Toccatę tę nagrali m.in. Benno Moiseiwitsch , Shura Cherkassky , Felicja Blumental , Ruth Laredo i Roland Pöntinen . Twórca, Lev Oborine, nagrał go kilkakrotnie, zwłaszcza z Le Chant du monde i Mercury w latach 50. XX wieku .