Tintin w Ameryce

Tintin w Ameryce
3 th  album z serii Przygody Tintina

Tintin in America okładka albumu
Autor Hergé
Główne postacie Tintin i Snowy
Miejsce akcji Chicago , Stany Zjednoczone
Czas akcji 1930
Oryginalny język Francuski
Redaktor Casterman
Pierwsza publikacja 1932 (czarno-biały)
1946 (kolor)
Nb. stron 123 (czarno-białe)
62 (kolorowe)
Wstępna publikacja Mały Dwudziesty
Albumy serii
Poprzedni Tintin w Kongo Cygara faraona następujący

Tintin in America (początkowo Les aventures de Tintin, reporter „Petit Vingtième” w Ameryce ) to trzeci album z serii kreskówek Les Aventures de Tintin , stworzonej przez Hergé .

Pierwsza wstępna publikacja w czerni i bieli z3 września 1931 w 20 października 1932na łamach Petit Vingtième , dodatku do gazety Le Vingtième Siècle , album został wydany po raz pierwszy w 1932 roku . Obecna wersja kolorowa albumu ukazała się w lipcu 1946 roku . To najlepiej sprzedający się album Adventures of Tintin na świecie.

Streszczenie

Opisane poniżej elementy fabuły odnoszą się do kolorowej edycji Tintina w Ameryce.

Fabuła rozgrywa się w Stanach Zjednoczonych w Chicago , w okresie prohibicji , gdzie reporter Tintin i jego pies Snowy walczą z miejskimi gangsterami.

Po zdemontowaniu handlu diamentami zorganizowanego przez Ala Capone w albumie Tintin au Congo , Tintin przybywa do Chicago. Na jego przybycie z niecierpliwością czekają gangsterzy, którzy porywają go zaraz po wyjściu z pociągu. Niemniej jednak ucieka, a następnie gubi bandytów w wypadku samochodowym. Kiedy opuszcza szpital, Al Capone porywa go z kolei, ale Snowy interweniuje, a Tintin może schwytać cały oddział. Mimo tego wyczynu policja mu nie wierzy, a Al Capone ucieka. Rywalizujący lider, Bobby Smiles, postanawia następnie zwerbować Tintina, aby wyeliminował Ala Capone. W obliczu jego odmowy, Smiles próbuje go zabić dwukrotnie, bez powodzenia, a następnie zostaje zmuszony do ucieczki po aresztowaniu jego gangu.

Tintin postanawia ścigać przestępcę, co prowadzi go do Indian Indian, których Bobby Smiles stawia przeciwko niemu. Schwytany Tintin bawi się z nimi i ucieka, ale zostaje uwięziony w jaskini. Wydostaje się z niego, eksplodując skałę, która go więzi, odkrywając jednocześnie złoże ropy w Rezerwacie . Spekulacje ziemi z osadników , który natychmiast powoduje od niego i interwencja armii , która wynika z niej odnoszą się do deportacji Amerindians . Widzimy całe miasto budowane na indyjskich ziemiach naftowych w ciągu jednej nocy. Wznawiając swoją podróż, Tintin zostaje wzięty za złodzieja i ledwo unika powieszenia. Na szczęście znajduje Bobby'ego Smilesa, który zostawia go na śmierć, ale rzeczywiście to Tintin w końcu aresztuje go w chatce w górach.

Po powrocie do Chicago konfrontuje się z gangsterem specjalizującym się w porwaniach, któremu udaje się porwać Śnieżnego. Tintin aresztuje swój gang, a następnie w cudowny sposób ucieka przed zamachem na fabrykę konserw Swift. Jego schwytanie jednoczy wszystkich bandytów w mieście, co nie przeszkadza Tintinowi w zdobyciu ich w swoje ręce. Jego podróż do Stanów Zjednoczonych kończy się triumfalną paradą.

Historia

Pisanie tła

Od 1925 roku Georges Remi - podpisujący się pod pseudonimem Hergé - jest zatrudniony w Vingtième Siècle . Ta brukselska gazeta jest zdecydowanie katolicka i konserwatywna, ale w tej chwili jest bliska faszystowskiej ideologii ucieleśnionej przez Benito Mussoliniego we Włoszech, którą szanował redaktor naczelny Norberta Walleza, zanim został zwolniony w 1933 r. Przez kardynała Van Roey z powodu swoich faszystowskich przekonań i zastąpiony przez przyszłego członka ruchu oporu, Williama Ugeux . Dziennik określa się ponadto jako „katolicki dziennik doktryn i informacji”. Od końca 1928 roku Hergé reżyseruje dodatek dla młodych ludzi, Le Petit Vingtième , który jest częścią Vingtième Siècle . Oprócz codziennej pracy i osiągnięć reklamowych , publikuje serię komediową Quick and Flupke zStyczeń 1930a zwłaszcza początki przyszłych Przygody Tintina z opowiadań Tintin w kraju Sowietów zStyczeń 1929 w Maj 1930i Tintin w Kongo zCzerwiec 1930 w Czerwiec 1931. Sukces jest w dużej mierze tam. Spotyka się również wMaj 1931Alain Saint-Ogan , jeden z jego zadeklarowanych modeli, i otrzymuje jego zachętę do wytrwałości w zawodzie komiksu.

W celu zmniejszenia skumulowanego obciążenia pracą towarzyszą mu Eugène Van Nyverseel i Paul Jamin , dwaj asystenci zatrudnieni przez jego redaktora naczelnego Norberta Walleza odpowiednio w 1930 i 1931 r. Współpracuje również z Germaine Kieckens, sekretarzem Walleza, z którym współpracuje jest zakochany. W 1930 roku, podczas publikacji Tintin w Kongo , na próżno mnoży podejścia, ponieważ wolałaby starszego męża. W obliczu jej wytrwałości i poparcia opata dla ich związku, Germaine zdecydował się to zrobićMaj 1931poślubić ją. Ich zaręczyny mają miejsce21 lutego 1932 przed ślubem 20 lipca 1932. W tym okresie i po tym okresie Hergé często opisuje Germaine i ich codzienne życie na papierze, ołówkiem lub pędzlem. Szkice te ukazują pojawienie się przyszłego stylu rysunkowego autora, słynnej „  wyraźnej linii  ”. Wcześniej Hergé polecił belgijskiego bohatera w Ameryce z Les Aventures de Totor, CP des Hannetons , opublikowanym w 1926 roku w Le Boy-scout belge iw którym Totor spotkał Amerindians , którzy zafascynowani autora.

Dla The Adventures of Tintin, reportera z Chicago , Hergé zbiera większą dokumentację niż w przypadku dwóch poprzednich przygód. Informacje o sposobie życia, zwyczajach i kulturze Indian pochodzą z książki Mœurs et histoire des Indiens Peaux-Rouges autorstwa René Thévenina i Paula Coze , wydanej w 1928 roku.Październik 1930du Crapouillot , aw szczególności artykuł Claude'a Blancharda „America and the Americans”, dostarczył mu różnych elementów, takich jak gigantyczność drapaczy chmur , zorganizowana przestępczość w Chicago czy automatyzacja fabryk. Fabryka Swift naprawdę istniała, była właścicielem ogromnej rzeźni w Chicago i dostarczała mięso do innych dużych miast. Chociaż autor pozostawił pewne swobody, w szczególności z procesem recyklingu tusz samochodowych w celu wyprodukowania puszek, które były również ponownie wykorzystywane do produkcji samochodów, co jest przesadzone. Aby reprezentować tę fabrykę, opiera się na zdjęciach fabryk Forda opublikowanych przez tę samą gazetę.

Dzieło Georgesa Duhamela opublikowane w 1930 roku Sceny z życia po wpływy w równym stopniu, co krytyka Stanów Zjednoczonych jest ostra: Duhamel jest przerażony społeczeństwem konsumpcyjnym, pozbawił go duszy i atrakcji, gdzie pieniądze, oszczędność czasu, masa Wydaje się, że produkcja i reklama stały się fundamentami cywilizacji amerykańskiej. Wpłynie to na narrację w tej trzeciej przygodzie Tintina.

Architektura odgrywa ważną rolę w dekoracji. W szczególności drapacze chmur , które znacznie rozwinęły się w tym mieście od czasu jego odbudowy po wielkim pożarze w 1871 roku , stając się w ten sposób pionierem tego nowego stylu budowy. Aby je reprezentować, Hergé w szczególności oparł się na tych przedstawionych na zdjęciach Crapouillot w różnych amerykańskich miastach. Na przykład San Francisco ma reprezentować fasadę hotelu, po którym Tintin biegnie od jednego okna do drugiego.

Autor zbadał również przestępczość amerykańską, aby reprezentować bandytów i ich występki. Tak więc w przypadku sceny porwania Snowy Hergé był niewątpliwie zainspirowany romansem małego Lindbergha . To dramatyczne porwanie miało miejsce w 1932 r. (W tym samym roku, w którym pisano przygodę) i było wówczas szeroko dyskutowane. Zainspirował także Agathę Christie do fabuły jej powieści Zbrodnia w Orient Expressie (1934). Jeśli chodzi o Bobby'ego Smilesa, gangster's Syndicate of Chicago, być może będzie musiał modelować Bugs Moran , członka Gang of North Side ( North Side Gang ). On także był ważnym rywalem Ala Capone, który próbował go zabić podczas masakry w Walentynki w 1929 roku.

Chociaż o zakazie nie wspomina się nigdy, w historii pojawia się on kilkakrotnie. Po pierwsze, gdy władze wykorzystują tajną fałszywą dostawę alkoholu, aby zwabić gang Bobby'ego Smilesa, rzekomo oczekiwany przez konkurencyjny gang. Mówiąc dokładniej, ustawa Volstead , tekst legislacyjny wzmacniający zakaz, jest zacytowany na tabliczce ..., przed którą upadł pijany szeryf.

Inne wersje albumu

W 1945 roku rozpoczęła się kolorystyka, album został następnie znacznie przerobiony. W nowej wersji opublikowanej w 1946 r. Wprowadzono wiele ulepszeń w narracji obrazów, aby czytanie było płynniejsze i bardziej zrozumiałe. Kiedy album został opublikowany w Stanach Zjednoczonych (około 1973 r.), Hergé został zmuszony przez wydawców do usunięcia wszelkiej różnorodności rasowej. To właśnie ta wersja jest obecnie dostępna na rynku.

Postacie

Ubranie

Wokół albumu

Indyjski atrament i okładka z gwaszem Tintin w Ameryce , którą Hergé wyprodukował w 1932 roku, została sprzedana za 780 000 euro (łącznie z kosztami) przez dom aukcyjny Artcurial na29 marca 2008. Ta sprzedaż to rekord świata dla oryginalnego komiksu. Plik2 czerwca 2012zasięg osiągnął nowy rekord i wyniósł ponad 1,3 miliona euro.

W 2015 roku mieszkańcy Winnipeg ( Kanada ) poprosili księgarnię Chaptera o usunięcie Tintina in America z półek, argumentując, że jego zawartość dyskryminuje Indian . Księgarnia, której dotyczy wniosek, postanawia tymczasowo wycofać książkę, a następnie ponownie wystawić ją na sprzedaż. Benoît Peeters , biograf Hergé, uważa, że ​​oskarżenie jest „groteskowe” i „ignoruje wszelkie historyczne rekontekstualizacje”  ; wspomina również, że album pokazuje „Tintin sprzymierza się z Indianami przeciwko Jankesom w poszukiwaniu ropy” . Patrick Gaumer , specjalista od komiksów, również podkreśla tę scenę, która „pokazuje, że Hergé nie wykazuje żadnego rasizmu wobec Indian w Ameryce”, a wręcz przeciwnie, ma na celu potępienie kapitalizmu  ; ogólnie uważa, że ​​praca jest nawet „znacznie mniej rasistowska niż inne popularne publikacje tamtych czasów” , chociaż jest ona „nieco karykaturalna” .

Ponadto Hergé pasjonował się rdzennymi Amerykanami od młodości w harcerzach . Świadczą o tym pewne elementy fresku, które namalował na ścianach Institut Saint-Boniface Parnasse na początku lat 20. Do tego stopnia, że ​​wolałby poświęcić im ważniejsze miejsce w historii. Ale wtedy gangsterzy uważano za bardziej sprzedawców. Nie poddał się również, gdy jego wydawca nalegał, aby złagodził krytyczny aspekt fragmentu, gdy przyszło do wydania tego albumu w USA. Planował nawet w 1957 roku nagrać album pośród Siouxów , ale nie mógł tego zrobić z braku czasu.

Nie będąc w stanie zmusić Tintina do ponownego spotkania się z tubylcami Ameryki Północnej , sam Hergé będzie miał na to kilka okazji. Pierwszy pośrednio, poprzez sympatyzowanie w 1948 roku z Lakota Ishnala, Trappist mnich znany również pod nazwą ks Gall, z opactwa Scourmont ( Belgia ). Chociaż nigdy nie był w Ameryce, jest pasjonatem tych populacji, do tego stopnia, że ​​żyje jak Sioux, ucząc się ich języka, aby z nimi korespondować. A nawet, aby zostać adoptowanym przez White Butte Band ( Północna Dakota ) z klanu Oglalas . To był jego list polecający, który pozwolił rysownikowi w 1971 roku, kiedy wyjechał ze swoją nową żoną Fanny do USA z powodów medycznych, na odkrycie rezerwatu Pine Ridge ( Dakota Południowa ). Dzielili codzienne życie Oglala , uczestniczyli w powwow i spotkali Edgara Red Cloud, potomka Chief Red Cloud . Jednak Hergé był bardzo rozczarowany: marząc o ludziach wolnych i dumnych, znalazł tylko biedę, degradację i alkoholizm.

Adaptacje

Wersja animowana

Ten album został dostosowany do serialu animowanego z 1992 roku . Odcinek jest o połowę krótszy od pozostałych, podobnie jak The Mysterious Star i Red Rackham's Treasure , a historia jest znacznie skrócona; na przykład Aborygeni nie pojawili się. Również w kreskówce gangsterzy są bardziej zorganizowani, ponieważ wszyscy pracują dla Ala Capone. Od porwania Snowy, historia jest inna, ponieważ Tintin pójdzie i aresztuje Ala Capone.

Wersja eksperymentalna

Eksperymentalna praca Jochena Gernera , TNT w Ameryce oferuje nowe odczytanie albumu Tintin in America autorstwa Herge .

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Poniżająca nazwa „  Redskins  ” jest używana przez Bobby'ego Smilesa oraz Tintina, chociaż ten ostatni wyraża ich życzliwość.

Bibliografia

  1. Amaury Hauchard, „  Tintin superstar in Congo  ” , na lemonde.fr , Le Monde , Paryż, Société éditrice du Monde,3 września 2015 r( ISSN  0395-2037 , OCLC  1758539 , dostęp 14 kwietnia 2021 ) .
  2. Hergé 1973 , s.  1.
  3. Hergé 1973 , s.  4.
  4. Hergé 1973 , s.  7.
  5. Hergé 1973 , s.  9.
  6. Hergé 1973 , s.  12.
  7. Hergé 1973 , s.  14.
  8. Hergé 1973 , str.  16.
  9. Hergé 1973 , s.  18.
  10. Hergé 1973 , s.  19.
  11. Hergé 1973 , s.  23.
  12. Hergé 1973 , s.  27.
  13. Hergé 1973 , s.  29.
  14. Hergé 1973 , str.  37.
  15. Hergé 1973 , s.  41.
  16. Hergé 1973 , s.  43.
  17. Hergé 1973 , s.  50.
  18. Hergé 1973 , s.  44.
  19. Hergé 1973 , s.  54.
  20. Hergé 1973 , s.  57.
  21. Hergé 1973 , s.  62.
  22. Assouline 1996 , s.  41.
  23. Assouline 1996 , s.  45-48.
  24. Peeters 2006 , s.  65.
  25. Peeters 2006 , s.  73-74.
  26. Assouline 1996 , s.  74.
  27. Assouline 1996 , s.  61.
  28. Assouline 1996 , s.  76.
  29. Farr 2001 , s.  21.
  30. Farr 2001 , s.  27.
  31. Assouline 1996 , s.  90.
  32. Peeters 2006 , s.  91-92.
  33. Peeters 2006 , s.  102.
  34. Peeters 2006 , s.  112.
  35. Peeters 2006 , s.  110.
  36. Peeters 2006 , s.  118.
  37. Peeters 2006 , s.  119.
  38. Villerbu 2015 , s.  30.
  39. Assouline 1996 , str.  91.
  40. Peeters 2006 , s.  114.
  41. Ten sam Claude Blanchard powiedział: „Gdyby rzeźnie w Chicago nie istniały, musiałyby zostać wynalezione, ponieważ bez nich Nowy Jork i Boston jadłyby mięso tylko raz w tygodniu”
  42. Patrick Mérand, Geography and history in the work of Hergé , Sepia,2015, s.  18 do 21
  43. Assouline 1996 , str.  92-93.
  44. Hergé 1973 , s.  10
  45. Jean Rime, „  Tintin w obliczu wiadomości: transpozycja afery Lindbergha w Tintin w Ameryce  ”, Contextes , vol.  24,2019( DOI  https://doi.org/10.4000/contextes.8281 , czytaj online )
  46. Thomas SERTILLANGES i Annick FOUCRIER, „  Postacie Tintina w historii: wydarzenia, które zainspirowały twórczość Hergé  ”, Historia, Hors-série ,2012, s.  Od 10 do 19
  47. Soumois 1987 , s.  51-57.
  48. Soumois 1987 , s.  57-60.
  49. Hergé bije wszelkie rekordy - Radio-Kanada , 29 marca 2008.
  50. 1,3 miliona euro dla firmy Tintin w Ameryce , Le Figaro , 2 czerwca 2012 r.
  51. Le Figaro , Agence France-Presse , „  Tintin w Ameryce sądził rasistę w Kanadzie  ” , na lefigaro.fr , Paryż, Robert Mergui,17 marca 2015 r( ISSN  1241-1248 , e-ISSN  0182-5852 , OCLC  473539292 , dostęp 19 marca 2015 ) .
  52. Guillaume Hamonic, Le Figaro , „  Tintin racist? "Groteskowy oskarżenie" Benoît Peeters  " , na lefigaro.fr , Paryż, Pierre Mergui,17 marca 2015 r( ISSN  1241-1248 , e-ISSN  0182-5852 , OCLC  473539292 , dostęp 14 kwietnia 2021 ) .
  53. Patrick Gaumer , "  " Tintin w Ameryce „rasistą? To jest źle. Hergé był trochę kreskówkowy, nie wredny  ” , na leplus.nouvelobs.com , Paryż, Le Nouvel Observateur du Monde,18 marca 2015 r(dostęp 19 marca 2015 ) .
  54. "  FSBPB Saint-Boniface Unit BC-33 - Scoutopedia, The Scout Encyclopedia!"  » , Na fr.scoutwiki.org (dostęp 7 marca 2018 r. )
  55. Valérie Kubiak "  Zainicjowany przez belgijskiego-Sioux Monk  ", GEO , Paryżu, Prisma Mediów , specjalnym numerze n o  67,kwiecień 2017, s.  52-54 ( ISSN  0220-8245 )

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Dzieło Hergégo
  • Hergé, Tintin in America , Tournai-Paris, Casterman ,1995( 1 st  ed. 1932), 129  , str. ( ISBN  2-203-01113-0 )
  • Hergé, Tintin in America , Tournai-Paris, Casterman ,1973( 1 st  ed. 1945), 62  , str. ( ISBN  2-203-00102-X , czytaj online )
Pracuje
  • Jean-Marie Apostolidès , Metamorfozy Tintina , Paryż, Flammarion , wyd.  "Pola",2006, 435  str. ( ISBN  978-2-08-124907-3 )
  • Pierre Assouline , Hergé , Paryż, Gallimard , pot.  "Folio",1996, 820  pkt. ( ISBN  978-2-07-040235-9 ) , str.  91-96
  • Michael Farr , Tintin - Marzenie i rzeczywistość - Historia powstania przygód Tintina , Bruksela, Éditions Moulinsart ,2001, 205  str. ( ISBN  978-2-930284-58-3 ) , str.  28-39
  • Philippe Goddin , Hergé, Chronology of a work: 1931-1935 , t.  2, Bruksela, Éditions Moulinsart ,2001, 420  s. ( ISBN  978-2-930284-72-9 )
  • Philippe Goddin , Hergé, Chronology of a work: 1943-1949 , t.  5, Bruksela, Éditions Moulinsart ,2004, 420  s. ( ISBN  978-2-87424-052-2 )
  • Philippe Goddin, Hergé Tintin and the Americans , wydania Moulinsart, 2020.
  • Cyrille Mozgovine , Słownik nazw własnych - Tintin - From Abdallah to Zorrino , Brussels, Caterman,2003( 1 st  ed. 1992), 284  , str. ( ISBN  2-203-01711-2 )
  • Benoît Peeters , Hergé, syn Tintina , Paryż, Flammarion , pot.  "Pola",2006, 629  s. ( ISBN  978-2-08-080173-9 ) , str.  113-117
  • Numa Sadoul , Tintin et moi, wywiady z Hergé , Paryż, Flammarion , pot.  "Pola",2000, 301  str. ( ISBN  2-08-080052-3 )
  • Frédéric Soumois , Tintin File: Sources, Versions, Themes, Structures , Brussels, Jacques Antoine,1987, 316  str. ( ISBN  2-87191-009-X )
  • Alain-Jacques Tornare , Tint'interdit - Pastiches and parodies , Éditions de Penthes - Éditions Cabédita,2014, 48  s. ( ISBN  978-2-88295-697-2 )
  • Tangi Villerbu , „A Burlesque West in the Present” , w zachodniej BD: Histoire d'un genre , Karthala, coll.  "Duch komiksu",2015, 304  s. ( ISBN  978-2-8111-1493-0 )
  • Marcel Wilmet , Tintin noir sur blanc: The adventure of adventures , Tournai-Paris, Casterman ,2011, 128  str. ( ISBN  978-2-203-01779-5 ) , str.  34-47
Artykuły
  • Thomas Sertillanges "  Al Capone w osobie  ", Historia , Paryż "Hors-Serie" n o  2 "Bohaterowie Tintin w historii: Wydarzenia, które zainspirowały prace Hergé"Lipiec 2012, s.  10-12

Linki zewnętrzne