Hrabstwo
![]() | |
![]() Shire galopujący . | |
Region pochodzenia | |
---|---|
Region | Anglia |
Charakterystyka | |
Morfologia | Ciężki koń pociągowy |
Skaleczenie | średnio 1,80 m |
Waga | średnio 1000 kg |
Sukienka | Zwykle czarny , jagodowy lub szary , zwykle z białymi pąklemi. |
Głowa | Profil wypukły |
Stopy | Duże, szerokie kopyta , bardzo obfite fiszbiny . |
Postać | Cierpliwy, posłuszny i odważny. |
Status FAO (ochrona) | W niebezpieczeństwie |
Inny | |
posługiwać się | Trakcja konna , poślizg |
Shire (wymawiane [ ʃ ma ɪ ə ] ) to rasa z koni pociągowych brytyjski rodzimy centrum Anglii . Jest nazywany „delikatnym olbrzymem” dzięki swojej uległości i dużym rozmiarom. Shire posiada rekord najwyższego konia na świecie. Jest łatwo rozpoznawalny dzięki bardzo obfitym fiszbinom i dużym białym plamkom. Wciąż wykorzystywany do prac rolniczych, reklamowany jest głównie przez firmy piwowarskie , dla których ciągnie imponujące samochody. Eksportowany do Europy, Stanów Zjednoczonych, Kanady i Australii, jego siła robocza jest stosunkowo niewielka, ale jego popularność pozwala mu się utrzymać.
Historia Shire jest ściśle powiązana z „ Wielkiego Konia ”, z którego jest on bezpośrednim potomkiem, przemianowany na „ English Czarny ” w czasie Commonwealth of Olivier Cromwell . Rasa jest szczególnie pod wpływem Flandrii, ciężki koń wprowadzony przez Holendrów w XVI th century i XVII th wieku oczyścić i osuszyć Fenlands wschód od Anglii . Godny uwagi jest również wpływ fryzyjskiego , który nadaje mu dużą elastyczność.
Miejsce narodzin rasy znajduje się w centrum kraju, a dokładniej w hrabstwach Lincolnshire i Cambridgeshire . W XIX th century , jego struktura jest hodowla i selekcja jest realizowany w celu uzyskania najlepszych okazów. Wykorzystywany w rolnictwie i przemyśle , jego ekspansja dotarła do sąsiednich regionów, a następnie całej Anglii. Pierwszy rejestr hodowlany powstał w 1878 r. w tym samym czasie co English Cart Horse Society . Ogier założyciel rasy, Packington Blind Horse, urodzony w 1755 i zmarł w 1770, jest jednym z ogierów wpisanych do tego pierwszego rejestru. W 1884 Shire Horse Society zastąpiło English Cart Horse Society , a nazwa „Shire” została ostatecznie przyjęta.
Rasa była dobrze reprezentowana w kraju do 1930 roku. W latach 1901-1914 populację oszacowano zatem na prawie 5000 osobników. Wraz z pojawieniem się motoryzacji w transporcie, rolnictwie i przemyśle liczebność rasy została drastycznie zmniejszona do granic wyginięcia. Kilku hodowców podjęło się jego konserwacji i rewaloryzacji w latach 60. XX wieku . Shire od tego czasu jest eksportowany do innych krajów dzięki obecności kilku firm działających w Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii. W 1996 roku pod Londynem zorganizowano duży światowy kongres, pierwszy dla rasy .
Shire jest najwyższym koniem na świecie, ponieważ jego wysokość w kłębie może czasami przekraczać 1,90 m . Średnia wielkość osobników wynosi od 1,62 do 1,72 m dla ogierów i od 1,60 do 1,70 m dla klaczy . Zwykle waży około 1000 kg , a niektóre osobniki ważą nawet 1200 kg .
Głowa jest smukła i szlachetna, z profilem wypukłym lub łukowatym, dużymi miękkimi oczami, szerokim czołem i długimi, spiczastymi uszami. Dekolt dość długi i lekko zaokrąglony; jego ramiona są szerokie i ukośne. Bardzo wytrzymała, z przodu dobrze rozwarta, z krótkim tyłem, mocne lędźwie dobrze przyczepione i mocny zad. Przejście paska jest głębokie. Aby wesprzeć i rozłożyć jego ciężar, posiada szerokie kończyny, stawy i kopyta. Obwód broni mierzy od 28 do 30 cm . Stopy są solidne, korony otwarte, a ściany grube. Kończyny zawsze mają fiszbiny , czyli długie, gładkie, delikatne i jedwabiste włoski.
Według standardów rasy jej sierść może być czarna , gniada lub szara . Sukienki dereszowe i alezany nie są dozwolone. Częste są duże białe znaczenia na głowie (lista u góry) i na kończynach ( balzany ). Z drugiej strony niepożądane są duże białe plamy na ciele.
Shire słynie z doskonałego charakteru, cierpliwego, miłego i spokojnego, dzięki czemu zyskał przydomek „łagodny olbrzym” („ łagodny olbrzym ” w Anglii). Bardzo miękki, bardzo łatwy w obsłudze.
Rasa jest dotknięta przewlekłym postępującym obrzękiem limfatycznym , chorobą, której objawy kliniczne obejmują postępujący obrzęk, nadmierne rogowacenie i dystalne zwłóknienie kończyn, podobne do przewlekłego obrzęku limfatycznego u ludzi. Rasa była przedmiotem badań mających na celu określenie obecności mutacji w genie DMRT3 powodującej dodatkowe chody : badanie 19 osobników nie pozwoliło na wykrycie obecności tej mutacji w Shire, a nie ma rekordy koni z rozrusznikiem serca wśród rasy.
Shires są nadal używane do prac rolnych, zwłaszcza do kontynuowania starych tradycji. Próby orki i zawody organizowane są również jako widowisko, jak na przykład na Wembley, gdzie Shire regularnie się wyróżnia. Jest poszukiwany jako koń powożący i reprezentacyjny, w szczególności przez browary , które w trosce o estetykę wykorzystują go w swoich reklamach . Ciągnie też bryczki ślubne. W Stanach Zjednoczonych popularne są również zawody pokazowe wśród rasy. Można też jeździć na shirech, a niezależnie od wzrostu i poziomu osoby, pozwala na to dobry temperament. Jest również krzyżowany z końmi pełnej krwi angielskiej w celu produkcji koni wierzchowych, do skoków przez przeszkody lub myśliwego w Stanach Zjednoczonych oraz do polowań z psami gończymi w Anglii.
Książka Equine Science (4 th edition 2012) zalicza się do ras koni Shire znanych na arenie międzynarodowej.
Shire Towarzystwo zarządza genealogii wyścigu i promuje Shire. Stowarzyszenie ma siedzibę w Northamptonshire . Liczbę Shire w kraju szacuje się na blisko 3000 osobników w 2012 roku. Każdego roku stowarzyszenie organizuje coroczne spotkanie w Peterborough, na którym prezentowanych jest ponad 350 koni zaprzęgowych.
Pierwsze przedmioty zostały sprowadzone do Stanów Zjednoczonych w połowie XIX wieku . Amerykański Shire Association (Asha) została założona w roku 1888. W latach 1900 i 1918, prawie 4000 Shires zostały przywiezione do kraju. Ale wraz z nadejściem motoryzacji liczba tematów gwałtownie spadła. Rasa od dawna jest mało liczebna, ale ciesząc się dużym uznaniem wśród koni pociągowych , stopniowo zaczyna powracać. W 2012 roku w Stanach Zjednoczonych było prawie 1000 Shires, a każdego roku rejestrowano od 175 do 200 nowych koni. Ich obecność jest szczególnie widoczna na zachodzie kraju, a także na Środkowym Zachodzie .
W Kanadzie w 1888 r. utworzono Canadian Shire Horse Association (CSHA). Przestało ono jednak działać w 1941 r., a liczebność rasy była wówczas bliska zeru. Została zreformowana w 1989 roku z odnowionym zainteresowaniem rasą. W 2012 roku w regionie było blisko 140 podmiotów, a każdego roku od 20 do 30 nowych rejestracji.
Francuskie krajowe stowarzyszenie rasy nosi nazwę „Shire Horse France”. Jej celem jest federacja hodowli w kraju, której członkami są hodowcy, właściciele, a nawet pasjonaci. W 2006 roku w regionie zidentyfikowano około sześćdziesięciu tematów. Jest wysoki w całym kraju, ale w szczególności na południowym zachodzie, północy, w regionie Limousin i Rhône-Alpes .