| Narodziny |
1942 Gotha |
|---|---|
| Narodowość | Niemiecki |
| Trening |
College of Exeter Louis-and-Maximilian University w Monachium |
| Zajęcia | Politolog , profesor uniwersytetu , historyk |
| Pracował dla | Uniwersytet Friedricha-Alexandra w Erlangen-Norymberdze , Uniwersytet Rennes-I |
|---|---|
| Różnica | Doktor honoris causa Uniwersytetu w Rennes 1 (2002) |
Tilo Schabert , urodzony w 1942 roku w Gotha , jest niemieckim historykiem i politologiem .
Tilo Schabert studiował filozofię, teologię, nauki polityczne i historię na Uniwersytecie w Monachium , Sorbonie i Exeter College w Oksfordzie . Pracę doktorską obronił w 1968 roku w Monachium.
Od 1969 do 1974 wykładał na Uniwersytecie w Monachium, Uniwersytecie Stanforda ( USA ) i Uniwersytecie w Canberze . W latach 1976-1986 stacjonował na Uniwersytecie w Bochum , gdzie wspierał akredytację i został profesorem. Wykłada również na Uniwersytecie Maryland oraz w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji .
Od 1986 roku Tilo Schabert jest profesorem na Uniwersytecie Fryderyka Aleksandra w Erlangen-Norymberdze . Od 1991 r. Jest również profesorem wizytującym na Uniwersytecie w Rennes 1 , który w 2002 r. Nadał mu tytuł doktora honoris causa . Wykładał również na Uniwersytecie w Dreźnie i Salerno ( Włochy ).
ZPaździernik 1992 w Maj 1995Tilo Schabert kilkakrotnie przebywał w Pałacu Elizejskim , aby przeprowadzić wywiady ze współpracownikami François Mitterranda i zapoznać się z ich archiwami. Opierając się na tym doświadczeniu, profesor Schabert bardzo mocno skrytykował Verbatim z Jacques Attali .
W latach 1995-1996 był sekretarzem generalnym Międzynarodowej Rady Filozofii i Nauk Humanistycznych , zależnej od UNESCO . W 1996 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa z Uniwersytetu w Perpignan . W 2004 roku dołączył do komitetu sterującego Szkoły Doktorskiej „Filozofia Nowoczesna i Współczesna”, zrzeszającej uniwersytety w Bolonii , Florencji i Neapolu .
Jego książka o Mitterrandzie i zjednoczeniu Niemiec otrzymała pierwszą francusko-niemiecką nagrodę parlamentarną w 2005 roku. Książka została pochwalona przez Stanleya Hoffmanna . Otrzymał również przychylne komentarze w Le Figaro i Le Nouvel Observateur .
W następnym roku profesor Schabert został członkiem Rady Naukowej Instytutu François-Mitterranda.