Artysta | William Hogarth |
---|---|
Przestarzały | 1724 |
Rodzaj | Rytownictwo |
Techniczny | Trawienie i BURIN na miedzi |
Kolekcja | Brytyjskie Muzeum |
Numer inwentarzowy | 1868.0822.1493 |
Lokalizacja | Brytyjskie Muzeum |
Bad Taste of the Town (lub maskarady i opery , w języku francuskim:"Le Goût de la Ville"lub"Maski i opery") jestgrawerowanieprzezbrytyjskiego artystyWilliam Hogarth, opublikowanej w 1724 roku.
Mały druk - 13 × 15 cm - wyśmiewa współczesną modę na obcą kulturę, taką jak architektura palladiańska , pantomimy na podstawie commedia dell'arte , włoskie maskarady i opery ze szkodą dla kultury brytyjskiej. Praca łączy w sobie dwie techniki grawerowania , akwaforty i grot . W grudniu tego samego roku ukaże się inny druk skierowany do teatru, A Just View of the British Stage .
Hogarth mówi o tym druku, że jest to jego pierwszy oryginalny temat, to znaczy nie wykonujący rozkazu
Na zewnątrz budynku po lewej stronie - prawdopodobnie Teatru Jej Królewskiej Mości - zamaskowany tłum jest zabierany na bal maskowy przez diabła lub satyra , niosąc w powietrzu torbę zawierającą 1000 funtów oraz postać w kapeluszu i dzwonkach błazna i podwiązka na prawej nodze (może to być książę Walii, przyszły Jerzy II , który miał opinię kochającego maskarady).
Baner wiszący nad wejściem przedstawia hrabiego Charlesa Mordaunta i dwóch innych szlachciców klęczących przed włoską sopranistką Francescą Cuzzoni , oferując jej 8 000 funtów na występ w Londynie. Hrabia rozlewa pieniądze na podłogę, które ona grabie w swoją stronę, podczas gdy za nią stoi dwóch śpiewaków. Ten baner został zainspirowany 1723 karykatury innego pisarza, reprezentującego wykonanie opery Haendla , Flavio , z Cuzzoni jak tego Emilia, w kastrat włoskiego Gaetano Berenstadt (IN) , jak i innego Flavio włoskiego kastrata, Senesino , jak Guido.
Znak ogłasza pokaz magii w języku angielskim Isaac Fawkes (in) w Wielkiej Sali budynku, ale jest ukryty i wydaje się przyciągać mały świat. Szwajcarski impresario Johann Jacob Heidegger , dyrektor Her Majesty's Theatre i wprowadzający zamaskowane bale w Londynie, wychyla się z okna po lewej stronie, co pozwala go zidentyfikować z napisem „H…” pod kołnierzem.
Z prawej strony, inny tłum czekał przy wejściu Inn Fields Teatru Lincolna (w) , aby zobaczyć pantomimę z commedia dell'arte Harlequin Faustus z brytyjskim reżyserem John Rich . Żołnierze spasować pilnuje budynku również ukryć patronat George I er , monarcha urodzonego w Niemczech, którzy nie mówią po angielsku. Chłop na patyku z niedowierzaniem wpatruje się w mieszczan, próbując go przekonać, że spektakl jest interesujący.
W tle Hogarth ironicznie przedstawia Burlington House - dom hrabiego Richarda Boyle'a w Piccadilly - jako „Akademię Sztuki” . Jest zwieńczona rzeźbą ulubionego architekta Burlington, Williama Kenta („KNT”), wzniesioną nad Michałem Anioła i Rafaelem . Hogarth wolał stary angielski barokowy styl od nowego palladiańskiego stylu , preferowanego przez Burlington i Kent, co widać w szczególności w rezydencji Burlington w Chiswick House ; Hogarth wyśmiewa entuzjazm dla włoskiej opery i łączy ją z Burlington: na zewnątrz, przed drzwiami, trzech koneserów podziwia posąg na szczycie „Akademii Sztuki” - jednym z nich jest Burlington.
William Hogarth przeciwstawia modę na zagraniczną rozrywkę i sztukę zaniedbaniu wszystkiego, co brytyjskie. Kobieta w środku pcha taczkę wypełnioną dziełami wielkich angielskich dramaturgów - Williama Congreve'a , Johna Drydena , Thomasa Otwaya , Williama Szekspira i Josepha Addisona - sprzedawaną jako „papier sklepowy” . Pierwszy stan druku zawiera odniesienie do Anthony'ego Pasquina (w) , później zastąpionego przez Bena Jonsona .
Wiersz pod obrazem pierwszej wersji druku wyjaśnia:
Czy nowy, głupi Faust może zrewolucjonizować nasze czasy, |
Co by powiedziały ich duchy ? Czy kontemplowaliby |
Zwróć uwagę, że w tym tekście użyto tabliczki innej niż ta na obrazku.
William Hogarth wcześniej tworzył satyryczne druki z Emblematical Print on the South Sea Scheme - podobną kompozycję z tłumem idącym w kierunku dwóch budynków zwróconych ku sobie - która dotyczy obelżywych spekulacji; i inny, The Lottery , który zajmuje się hazardem. Wydruk ten wykonał dość wcześnie w swojej karierze. Porusza tematy, które będą mu bliskie w całej jego twórczości: teatr, życie na ulicy, walka między kulturą brytyjską a obcokrajowcami, zwłaszcza Włochami i Francuzami.
Próbował sam opublikować druk, aby ominąć monopol Stationers 'Company i sprzedać go za 1 szylinga . Druk był popularny, ale nie odniósł sukcesu komercyjnego, ponieważ niedozwolone egzemplarze za pół ceny zostały wprowadzone do obiegu wkrótce po jego opublikowaniu. Problemy Hogartha z prawami autorskimi do jego druków uczyniły go orędownikiem reformy prawa autorskiego, która doprowadziła do ustawy Prints Copyright Act z 1735 roku .
Później w 1724 roku Hogarth opublikował A Just View of the British Stage , w którym duch Bena Jonsona wyłania się z zapadni i dosłownie oddaje mocz na bzdury reżyserów teatralnych.
Gdyby nowy głupi Faustus, aby zreformować Wiek,
wyczarował Szekspira lub Ducha Bena Johnsona,
Rumieniliby się ze
wstydu, aby zobaczyć angielską scenę
zdeprawowaną przez głupców, za tak wielką cenę.
Co by powiedziały ich grzywy? gdyby
zobaczyli
potwory i maskarady, w których użyteczne gry
zdobiły owocny teatr dawnych czasów,
a rywalizujący spryt walczyli o zatoki.