Théofrède d'Orange lub Théofrède de Carméri jest również nazywana Saint Chaffre , patronem Monastier-sur-Gazeille w Haute-Loire . Męczennik Saracenów w 728 roku. Święto: 18 listopada .
Jego legenda jest elementów luźno historyczne: Chaffre Théofrède jest ojczystego nazwa Orange, drugi opatem Saint-Pierre du Monastier.Inne, w VIII th wieku i elementów symbolicznych jak historia i datę jego męczeństwa przez Saracenów lub jego połączeniu z żołnierz legionu tebańskiego .
Thictfridus, Théofrid, Théofrède (z niemieckiego „Theod-fried”) - Théoffroy, a następnie Tchaffré, Chaffre - santz Chafrès (w języku prowansalskim).
Jest zasymilowany lub powiązany ze świętym Chiaffredo , czczonym w Crissolo i całej Dolinie Padu .
Pochodzi z zamożnej rodziny galijsko-rzymskiej w Orange i jest synem Leuffroi (Leufredus), „prefekta Orange”. Jest także bratankiem Eudes, pierwszym opatem Saint Pierre de Calmiliac (stara nazwa Monastier). Ten ostatni, były archidiakon Saint-Paul-Trois-Châteaux , ówczesny mnich z wyspy opactwa Lérins w Prowansji, został mianowany przez Maksyma II przełożonego św. Honorata pierwszym opatem podczas założenia opactwa przez Kalminiusa ( lub Calmilius), hrabiego Owernii na jego ziemiach Velay , w Villars w 680 roku .
Tam, wiernie przestrzegając reguły, kieruje sprawami doczesnymi („z zewnątrz”). On przyjmuje i wzmacnia opat przyszłą Menat , Saint Ménélé ( Précigné ). Święty Chaffre okazuje zakonnikom ojcowską miłość, zwracając uwagę na wszystkie ich potrzeby, jednocześnie bardzo czujnie usuwając z nich wszystko, co mogłoby odwrócić ich uwagę od milczenia i samotności. Niemniej kronikarz Louis Bulteau , cytowany przez Dom Mabillon , donosi, że pozwolił kobietom, które nie mogły wejść do kościoła klasztornego, przychodzić pod jego drzwi, aby otrzymać instrukcje dotyczące prawd zbawienia.
Po śmierci Ojca Eudesa zastąpił go i został drugim opatem klasztoru. Podczas najazdu Sarazin rozkazuje swoim mnichom ukryć się w pobliskim lesie, podczas gdy on pozostaje sam w opactwie. Kiedy Maurowie przejmują klasztor, zostaje pokłoniony w swoim kościele. Okrutnie pobity, następnie umiera przez napastników, którzy przygotowują się do świętowania rytualnej uczty następnego dnia. Tego dnia święty Chaffre przemawia do nich i potępia ich bałwochwalstwo. Zaskoczeni Maurowie ponownie okrutnie zranili go w głowę. Wtedy wybuchła burza, która spowodowała ucieczkę napastników, którzy nie mogli podpalić opactwa. Saint Chaffre zmarł kilka dni później19 października 728.
Według historyka o. Pierre'a Cubizolle'a, Théofred pochodził z Troyes w Szampanii i zostałby zamęczony przez tubylców ówczesnych pogan.
Święty Chaffre jest więc ściśle związany z opactwem, którym kierował, a następnie z jego rozwojem, a jego pamięć stopniowo wymaże pamięć założycieli Eudes i Calmin. Następnie pojawia się jako postać synkretyczna, umożliwiając połączenie różnych aspektów: początkowej chrystianizacji i walki z Maurami, monastycyzmu, zwłaszcza panowania św.Benedykta, kulturowych, politycznych i handlowych powiązań między hrabstwem Auvergne (po Calmin, ale symbolizowany przez to) i Prowansji (Leuffroy, prefekt Orange), a także Piemont (San Chiaffredo, legendarny żołnierz legionu tebańskiego ).
Ta fuzja odbywa się z pewnymi anachronizmami i nieporozumieniami, ułatwionymi przez nieprecyzyjność i brak źródła tego niespokojnego czasu: Calmilius (Calmiliac) założyciel opactwa w dniu późniejszym niż 640, jest powiązany z Calminiusem z końca V e (pierwsza Karta Abbey od końca XI tH lub na początku XII p wieku). Niektórzy posuną się nawet do korespondenta Sidoine Apollinaire . Reguła św. Benedykta została przyjęta w 661 r. Przez mnichów z Lérins, to znaczy w czasie zakładania klasztornego opactwa. Jego męczeństwo, które legenda przypisuje najazdowi Maurów, wydaje się być echem zagmatwanej walki między austriackimi Frankami, Wizygotami z Septymanii i Księstwem Akwitanii, w obliczu nacisku Al-Andalus (kampanie w Dolinie Rodanu d ' Ambiza w 725 i 726 ). Pamiętaj, że rocznica jego męczeństwa, 19 października, będzie jedną z wybranych dat bitwy pod Poitiers w 732 roku .
Wieś została zbudowana wokół oratorium Villars, stworzył legendę na V th century przez galloromańskim pustelnik Calminius . Położone przy drodze łączącej Masyw Centralny z doliną Rodanu i na południe, stanie się zalążkiem przyszłego miasta Monastier (jednego z ośmiu miast Velay ). Rozwój opactwa i miasta opiera się na korzystnej lokalizacji. Dlatego niezwykłe jest to, że legenda o Saint Chaffre, pochodząca z Orange, symbolicznie uczestniczy w związku między Prowansją i Velay.
Pierwszy poświęcony św Piotra, początkowa opactwa VII th wieku został przebudowany i poświęcony św Marcina, potem do St. Chaffre. Klasztor przyjął panowanie benedyktynów w 817 roku .
Skarbiec opactwa przechowuje ostatnie dwa z dwudziestu ośmiu obrazów z hagiografii św. Theofreda. Seria ta została zamówiona w 1492 roku przez François d'Estaing, opata Saint-Chaffre du Monastier, przyszłego biskupa Rodez :
Posiada również biust relikwiarz przedstawiający św Chaffre przestarzały XI th century . Posąg ten jest pokryty srebrnymi płytami, wytłoczony i złocony na dębowym rdzeniu, podniesiony z kaboszonów i inkrustowany kamieniami półszlachetnymi.
Te relikwiarze są charakterystyczne dla sztuki Owernii. Obecni również w regionie: