Tebaida w greckiej Θηβαΐδα Tebaidą lub Θηβαΐς Thebais był południowej obszar starożytnego Egiptu . Jego nazwa pochodzi od stolicy Teb .
Rozumiemy pod tą nazwą, czasem tylko siedem nomy z Górnym Egipcie ( Tentyra , Coptos , Teb , Hermonthis , Latopolis , Apollinopolis Magna , Ombos ), czasami osiem które tworzą południową część Środkowego Egiptu ( Diospolis Parva , Abydos , ten , Chemmis , Aphroditopolis , Antaeopolis , Hypselis , Lycopolis ), a także Wielka Oaza , która za czasów Rzymian również stanowiła nom.
Pod Ptolemeuszami Thebaid utworzył okręg administracyjny, na którego czele stanęła Epistratege Teb, która była również odpowiedzialna za żeglugę na Morzu Czerwonym i Oceanie Indyjskim .
W ramach cesarstwa rzymskiego , Dioklecjan utworzył prowincję Tebaida, kontrolowane przez legiony I Maximiana Thebanorum i II Flavia Constantia . Następnie została podzielona na Górną Tebaidę ( Thebais Superior ) w południowej połowie z Tebami jako stolicą i Dolną Thebaid ( Thebais Inferior ) w części północnej ze stolicą Ptolemais .
Zamieszkałą część Tebaidy otaczały od wschodu i zachodu pustynie, na których odchodzili pierwsi chrześcijańscy pustelnicy i kotwicy, tacy jak św. Makary , św. Pachomiusz , św. Antoni Pustelnik , św. Jan Egipski ; wyjaśnia to znaczenie „odizolowanego i dzikiego miejsca”, służącego jako odosobnienie, które słowo przyjęło po francusku w języku literackim .