Od czasów Griesbacha (1775) i Michaelisa (1802) krytycy tekstu zidentyfikowali cztery główne typy lub rodziny tekstu Nowego Testamentu : aleksandryjski , zachodni , cesarski i bizantyjski .
Tekst bizantyjski był transmitowany przez większość rękopisów (80%), w tym ponad 5500 zachowanych greckich manuskryptów, zwany też Tekst Większość . Tekst ten został wykorzystany przez Erasmusa i Roberta Estienne do ustalenia otrzymanego tekstu ( textus receptus ). Wskazuje na to lub Byz .
Tekst bizantyjski jest reprezentowany przez:
Znak | Nazwisko | Przestarzały | Zawartość |
A (02) | Codex Alexandrinus | vs. 400 | Ewangelie |
C (04) | Codex Ephraemi Rescriptus | V th wieku | Ewangelie |
W (032) | Codex Washingtonianus | V th wieku | Matt 1-28; Łukasza 8,13–24,53 |
P (024) | Codex Guelferbytanus A | VI th century | Ewangelie |
Q (026) | Codex Guelferbytanus B | V th wieku | Luc - Jean |
061 | - | V th wieku | 1 Tym 3: 15-16; 4: 1-3; 6: 2-8 |
E e (07) | Codex Basilensis | VIII p wieku | Ewangelie |
F e (09) | Codex Boreelianus | IX th century | Ewangelie |
G e (011) | Codex Seidelianus I | IX th century | Ewangelie |
H e (013) | Codex Seidelianus II | IX th century | Ewangelie |
L (020) | Codex Angelicus | IX th century | Acta, CE, Pauline Epistles |
V (031) | Codex Mosquensis II | IX th century | Ewangelie |
Tak (034) | Codex Macedoniensis | IX th century | Ewangelie |
Θ (038) | Codex Coridethianus | IX th century | Ewangelie (oprócz Marka) |
S (028) | Codex Vaticanus 354 | 949 | Ewangelie |