Szczygieł grubodzioby
Spinus crassirostris
Spinus crassirostris| Królować | Animalia |
|---|---|
| Gałąź | Chordata |
| Sub-embr. | Kręgowce |
| Klasa | Aves |
| Zamówienie | PASSERIFORMES |
| Rodzina | Fringillidae |
| Uprzejmy | Spinus |
( Landbeck , 1877 )
LC : Najmniejszy niepokój
Szczygieł gruba rozliczane ( Spinus crassirostris ) jest gatunek z wróblowych ptaków z rodziny z zięby (lub Fringillidae). Gatunek ten został również nazwany czyżykiem wielkokwiatowym .
Dystrybucja
Ptak ten żyje w Andach , w sposób nieciągły, w południowo-zachodnim Peru i Boliwii, a następnie w zachodniej Argentynie i środkowym Chile .
Siedlisko
Szczygieł grubodzioby występuje zwykle w wysokich lasach Andów Polylepis sp., Rosacea, między 3000 a 4800 m (Fjeldså & Krabbe 1990, Fjeldså 1991). George (1964) dokładniej opisał siedlisko w południowym Peru, gdzie kamieniste i trawiaste zbocza (punas) porośnięte są formacjami krzewów Polylepis , małych drzew, które są luźno osadzone, ale mogą tworzyć całkiem duże zbiorowiska roślinne. Inne gatunki ptaków, w tym szczygieł Magellana, również często bywają w tym siedlisku, ale szczygieł grubodzioby wydaje się być tam ograniczony, szczególnie do formacji zawierających małe drzewa o wysokości poniżej czterech metrów. Kiedy drzewa są wyższe i bardziej bujne, jak w Nunoa w prowincji Puno, czarny szczygieł zdaje się je zastępować.
jedzenie
Herzog i in. (2001) zaobserwowali małe grupy w baldachimie żerujące na kwiatach i nasionach Polylepis . Fjeldså (1993) odkrył, że chociaż rozmnażanie się gatunku zależy od kwitnienia i owocowania Polylepis, to jednak oportunistycznie przyjmuje inne siedliska i wykorzystuje inne zasoby pokarmowe poza siedliskiem. Ottaviani (2011) zwrócił uwagę na inną roślinę: roślina zielna Juncus stipulatus , juncaceae.
Zagnieżdżanie
Według George'a (1964) szczygły grubodziobe ewoluowały głównie parami w miejscowości Tarata pod koniec marca. Schwytane ptaki wykazywały warunki rozrodu (płytka inkubatora, obrzęk gonad i pęcherzyków jajnikowych) i zapowiadały bliskie gniazdowanie, ale nie zaobserwowano manifestacji godowej (ekspozycja, terytorialność, budowa gniazda).
Status
Opisuje się go różnie w zależności od autora i roku. W przypadku Fjeldså i Krabbe (1990) jest on lokalnie powszechny; ale rzadkie lub rzadkie dla Ridgely'ego i Tudora (1989), rzadkie lub trudne do znalezienia dla Narosky i Yzurieta (1989). Herzog i in. (2001) uważają, że sporadyczna obecność szczygła grubodziobego jest z pewnością związana z sezonowymi zmianami dojrzewania formacji Polylepis wzdłuż jego zasięgu.
Taksonomia
Według Alana P. Petersona gatunek ten składa się z następujących dwóch podgatunków :
- S. crassirostris amadoni (WG George) 1964; południowo-zachodnie Peru (Puno, Tacna, Arequipa, Lampa, Apurimac, Ayacucho) i południowo-zachodnia Boliwia (Cochabamba, Oruro, Potosi).
- S. crassirostris crassirostris (Landbeck) 1877; środkowe Chile (Aconcagua, Santiago, Colchagua), zachodnia Argentyna (Jujuy, Salta, Catamarca, La Rioja, Mendoza).
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- (en) Referencyjny Międzynarodowy Kongres Ornitologiczny : (konsultowany na18 maja 2015)
- (en) Referencyjne źródło nazewnictwa Zoonomen ( Alan P. Peterson ): Carduelis crassirostris in Fringillidae
- (fr + en) Odniesienie do Avibase : Spinus crassirostris (Landbeck, 1877) ( + dystrybucja ) (skonsultowano26 kwietnia 2016 r)
- (en) Odnośnik do sieci Animal Diversity : Carduelis crassirostris
- (en) Numer referencyjny NCBI : Carduelis crassirostris (w tym taksony )
- (en) Odniesienie do IUCN : gatunek Carduelis crassirostris (Landbeck, 1877) (konsultowany18 maja 2015)
Bibliografia
- Fjeldså, J. (1991), „Biogeographic patterns in birds of High Andean relict woodlands”, Acta XX Congressus Internationalis Ornithologici , s. 342-353.
- Fjeldså, J. & Krabbe, N. (1990). Ptaki wysokich Andów . Kopenhaga: Zool. Muzeum, Univ. Kopenhaga.
- Fjeldså, J. (1993), „Awifauna lasów Polylepis na Wyżynie Andyjskiej: efektywność oparcia priorytetów ochrony na wzorcu endemizmu”, Bird Conserv. Stażysta , vol. 3, s. 37-55.
- George, WG (1964), „A Peruvian race of Spinus crassirostris”, Condor , vol. 66, s. 248-250.
- Herzog, SK, Soria, RA, Troncosco, AJ & Cahill, JM (2001), „A boliwijskie rozszerzenie zasięgu i pomoce do identyfikacji terenowej dla czyżyka grubodziobego Carduelis crassirostris”, Cotinga , vol. 16, s. 101-102.
- Ottaviani, M. (2011), Monographie des Fringilles (carduélinés) - Natural History and photos , tom 2. Éditions Prin, Ingré, Francja, 286 s.
- Ridgely, RS & Tudor, G. (1989). Ptaki Ameryki Południowej , Austin, University of Texas Press.