Syncom ( syn Kron i com matycznych) odnosi się do dwóch rodzin Telekomunikacja satelitów amerykańskich orbicie odpowiednio w 1963 i pomiędzy 1984 a 1990 Syncom 1-3 pierwszych satelitów telekomunikacyjnych w orbicie geostacjonarnej . Były to satelity eksperymentalne, które wykazały wykonalność i zainteresowanie tego typu przekaźnikiem i stanowią ważny kamień milowy w historii satelitów telekomunikacyjnych.
Syncom-4, znany również jako Leasat, to seria pięciu satelitów używanych przez siły zbrojne USA w ramach programu Leasat i zbudowanych przez tę samą grupę Hughes Aircraft .
Satelity Syncom 1, 2 i 3 to eksperymentalne satelity telekomunikacyjne zbudowane przez grupę Hughes Aircraft . W 1959 roku profesor Harold Rosen rozpoczął prace nad koncepcją satelity telekomunikacyjnego umieszczonego na orbicie geostacjonarnej , pomysł rozwinięty w 1945 roku przez angielskiego pisarza i naukowca Arthura C. Clarke'a . Ten typ satelity zaklinowany powyżej ustalonej pozycji względem ziemi eliminuje skomplikowane instalacje na lądzie wymagane przez satelitę na niskiej orbicie, to znaczy złożony system anten odpowiedzialnych za komunikację z satelitą podczas jego krótkiego przelotu nad stacją. W 1961 roku opracowano prototyp Hughesa, a Goddard Space Flight Center w NASA od 3 satelitów Syncom do wartości 4 milionów dolarów. Celem jest przetestowanie geosynchronicznej orbity satelity, wykazanie zdolności do utrzymania satelity w jego pozycji w czasie oraz przeprowadzenie testów łączności między ziemią a satelitą.
Satelita Syncom 1 ma kształt walca o średnicy 71 cm i wysokości 39 cm , 64 cm z wypustkami. Jego masa na starcie wynosi 68 kg , 39 kg na miejscu. Posiada silnik apogeum o ciągu 450 kg, który zapewnia delta-V 1431 m / s . W dysza wystaje z podstawy walca podczas gdy antena znajduje się na górze. Korpus cylindryczny pokryty 3,840 ogniw , które dostarczają 29 watów , gdy świeci słońce satelity (99% przypadków); kiedy znajduje się w cieniu Ziemi, baterie niklowo- kadmowe zapewniają energię elektryczną. Ochrona termiczna jest tylko pasywna. Objętość wnętrza jest prawie w całości zajęta przez zbiorniki i komorę spalania silnika apogee. Satelita jest stabilizowany przez obrót wokół jego głównej osi: dwa zbiorniki z azotem zasilają 2 pędniki zimnego gazu (jeden działający w osi obrotu, drugi prostopadły do niej), które utrzymują orientację osi obrotu. Dwa silniki napędzane nadtlenkiem wodoru pozwalają na modyfikację położenia satelity. Satelita wykorzystuje redundantny przemiennik z aktywną translacją częstotliwości, który może zarządzać pojedynczym dwukierunkowym obwodem telefonicznym lub 16 jednokierunkowymi kanałami teleksowymi. Podwójny transponder wykorzystuje 2-watową lampę z falą bieżącą . Wybór nadajnika i odbiornika odbywa się z ziemi. Jeden odbiornik odbiera na długości fali 16 megacykli do transmisji kanałów telewizyjnych, podczas gdy drugi działa w 5 megacyklach
Syncom 1 zostaje uruchomiony 14 lutego 1963z wyrzutni przylądka Canaveral przez rakietę Delta B. Satelita musi być umieszczony na orbicie geosynchronicznej o nachyleniu 30 °. Gdy silnik apogeum zostanie uruchomiony, cały kontakt z satelitą zostaje utracony. Syncom 2 został uruchomiony26 lipcaudało mu się ustawić się na swojej orbicie geosynchronicznej na 55 ° długości z nachyleniem 33 °, co spowodowało, że opisał trajektorię w kształcie 8 wydłużoną nad Oceanem Atlantyckim . Satelita umożliwia sprawdzenie, czy sterowanie satelitą (manewrowanie, utrzymywanie pozycji) jest efektywne i przechodzi liczne testy łączności, które przeszły pomyślnie. Syncom 3, uruchomiony19 sierpnia 1964, jest prawdziwym satelitą geostacjonarnym utrzymywanym nad stałym punktem na Oceanie Spokojnym . Zapewnia 1 miesiąc po uruchomieniu telewizyjną transmisję Igrzysk Olimpijskich w Tokio między Japonią a Stanami Zjednoczonymi. Oba satelity, których eksploatacja zaplanowano na 1 rok, działały do 1969 r., Kiedy to wycofano je z eksploatacji.
Pięć satelitów telekomunikacyjnych Syncom-4 zwanych również Leasat F1 do F5 jest zamówionych w Wrzesień 1978do Hughes Aircraft przez Departament Obrony Stanów Zjednoczonych . Położone nad Stanami Zjednoczonymi, Pacyfikiem, Atlantykiem i Oceanem Indyjskim muszą zapewniać globalny zasięg łączności między użytkownikami wszystkich korpusów armii Stanów Zjednoczonych. Leasat satelita, który korzysta z platformy Hughes HS-381, ma kształt walca o średnicy 4,26 metra i po rozłożeniu anten ma wysokość 6,17 metra. Ten satelita jest pierwszym satelitą zaprojektowanym do wysłania z amerykańskiego promu kosmicznego . Leasat waży 3,4 tony ze swoim silnikiem apogeum, ale 7,711 tony, gdy wyszedł z ładowni wahadłowca, ponieważ ma zewnętrzną scenę perygeum, podobnie jak wszystkie satelity rozmieszczone z promu kosmicznego, który może zabrać je tylko na niską okrągłą orbitę 296 km z nachyleniem 28,6 °: orbita celu, tak jak w przypadku każdego satelity geostacjonarnego, to orbita kołowa o długości 36 000 km z nachyleniem 0 °. Na poczcie waży 1388 kg . Stabilizuje się poprzez obrót wokół głównej osi. System telekomunikacyjny składa się głównie z 12 przemienników UHF. Dwie bardzo duże osiowe anteny helikalne zapewniają odbiór i transmisję w paśmie UHF (240 do 400 MHz). Panele słoneczne pokrywające cylindryczny korpus satelity zapewniają 1,24 kW . Trzy akumulatory niklowo-kadmowe zapewniają zasilanie elektryczne w okresach zaćmienia.
Sekwencja na orbicie jest następująca: satelita jest wyrzucany z wahadłowca utrzymywanego przez sprężyny, satelita jest obracany w celu ustabilizowania jego orientacji, a następnie zostaje wystrzelony etap perygeum, umieszczając go na geostacjonarnej orbicie transferowej. Kiedy satelita znajduje się w apogeum orbity transferowej, silnik satelity w apogeum jest uruchamiany w celu cyrkulacji wysokiej orbity, a następnie rozmieszczane są anteny. Satelity Leasat zostały umieszczone na orbicie przez 5 różnych misji w latach 1984–1990. Rozmieszczenie trzeciego satelity, Leasat F3, poszło źle: po opuszczeniu ładowni satelita odmówił rozpoczęcia sekwencji startowej w kierunku swojej orbity geostacjonarnej. Po próbie naprawy satelita został porzucony. Zostanie naprawiony 4 miesiące później przez załogę misji przewożącej Leasata F4: astronauci instalują na satelicie sprzęt elektroniczny podczas spacerów kosmicznych trwających 2 dni, co pozwala zespołom naziemnym na przejęcie kontroli nad satelitą. I uruchomienie go na kilka miesięcy później. Łącze w dół satelity F4 zrywa się 2 tygodnie po jego instalacji i zostaje zastąpione przez F5 wystrzelony w 1990 roku, który został zbudowany jako zapasowy.
Data wydania | Satelita | Nazwa Użytkownika | Wyrzutnia | Uwagi |
---|---|---|---|---|
14 lutego 1963 | Syncom 1 | 1963-004A | Delta B | Awaria silnika Apogee |
26 lipca 1963 | Syncom 2 | 1963-031A | Delta B | Pierwszy satelita geosynchroniczny |
19 sierpnia 1964 | Syncom 3 | 1964-047A | Delta D | Pierwszy geostacjonarny satelita telekomunikacyjny |
08 listopada 1984 | Leasat F1 | 1984-093C | STS-41-D | |
30 sierpnia 1984 | Leasat F2 | 1984-113C | STS-51-A | |
12 kwietnia 1985 | Leasat F3 | 1985-028C | STS-51-D | Awaria sekwencji startowej naprawiona na orbicie przez astronautów promu kosmicznego |
27 sierpnia 1985 | Leasat F4 | 1985-076D | STS-51-I | Satelita stracił 2 tygodnie po uruchomieniu z powodu awarii łącza w dół |
9 stycznia 1990 | Leasat F5 | 1990-002B | STS-32 | Zapasowy satelita; zastępuje wadliwy Leasat F4. |