Symphony n O 2 w E drobne z Wilhelm Furtwängler (1886/54) był zawarty pomiędzy 1945 i 1946 roku .
Furtwängler kończy tę symfonię, gdy musiał uciekać przed nazistowskim reżimem, przywódcy III Rzeszy chcieli go zabić z powodu jego powiązań z niemieckim oporem wobec nazizmu . W szczególności Furtwängler był podejrzewany przez nazistów o udział w ataku na20 lipca 1944przeciwko Hitlerowi. Przebywał wtedy w Szwajcarii , władze alianckie zabroniły mu przewodzić i czekał na komisję dénazyfikacyjną .
Symfonia trwa około 80 minut i składa się z czterech części:
Część pierwsza i ostatnia mają formę sonatową. Część trzecia, choć Furtwänglera nie zatytułowana tak wyraźnie, to scherzo z triem. W przeciwieństwie do Brucknera, Furtwängler komponuje płynne przejścia między wejściem i wyjściem tria
Podobnie jak inne dzieła symfoniczne Furtwänglera, II Symfonia jest rzadko wykonywana. Kompozycja charakteryzuje się późnoromantycznym stylem. Wpływ Antona Brucknera jest oczywisty, ale jego sposób konstruowania swojej symfonii jest raczej w tradycji niemieckiej niż austriackiej. Kompozytor Arthur Honegger powiedział o tej kompozycji:
Sam Furtwängler kilkakrotnie nagrał swoją II Symfonię. Między innymi nagrał na żywo w 1948 r. Z Orkiestrą Filharmoniczną w Hamburgu , w studiu z Filharmonią Berlińską w Berlinie w 1951 r. W studiu z Filharmonią Berlińską w 1952 r., Z Orkiestrą Filharmonii Wiedeńskiej , na koncercie w 1953 r. Oraz w studio z Filharmonią Berlińską w tym samym roku. To ostatnie nagranie zostało wykonane pod wytwórnią Orfeo. Ostatni występ Furtwanglera istnieje z Orkiestrą Symfoniczną Radia w Stuttgarcie (Süddeutscher Rundfunk) wMarzec 1954.
Eugen Jochum nagrał ten utwór z Bavarian Radio Symphony Orchestra w 1954 roku. Daniel Barenboim dokonał również nagrania z Chicago Symphony Orchestra .