Symfonia n O 4 D drobne Op. 120 | |
Robert Schumann, około 1839 r., Autorstwa Josefa Kriehubera | |
Uprzejmy | Symfonia |
---|---|
Nb. ruchów | 4 |
Muzyka | Robert Schumann |
Efektywny | Orkiestra symfoniczna |
Przybliżony czas trwania | około 30 min |
Daty składu | 1841 |
kreacja |
6 grudnia 1841 Królestwo Saksonii w Lipsku |
Tłumacze | Orkiestra Leipzig Gewandhaus , Ferdinand David ( reż ) |
Kolejne wersje | |
|
|
Wybitne występy | |
|
|
Ten Symphony n O 4 w D minor , op. 120 , został skomponowany przez Roberta Schumanna po jego pierwszej symfonii w 1841 roku .
To chronologicznie jego druga symfonia. Utworzono dnia6 grudnia 1841przez orkiestrę Gewandhaus w Lipsku pod dyrekcją jej pierwszych skrzypiec Ferdynanda Davida, odbiór jest więcej niż mieszany. Symfonia została następnie radykalnie zmieniona w 1851 roku . Pierwsza z tej drugiej wersji ma miejsce w dniu3 marca 1851pod kierunkiem kompozytora w Düsseldorfie .
Ma cztery części , ale zgodnie z zamysłem kompozytora musi być zagrany w jednym utworze. Kolejność szybkich i wolnych ruchów, z niezliczonymi przyspieszeniami, była często niepokojąca. Jej główny temat, wyeksponowany w pierwszej części i powtórzony w ostatniej, fa-mi-re-do sharp-d, odpowiada anagramowi CLARA, transponowanemu niższą kwintę. To hołd dla jego młodej żony .
Czas trwania: około 30 minut
Wersja z 1841 roku miała następujące wskazania ruchu w języku włoskim :
Orkiestracja jest szczególnie bogata, wręcz „ciężka” według Johannesa Brahmsa .
Instrumentacja IV Symfonii |
Smyczki |
---|
pierwsze skrzypce , drugie skrzypce , altówki , wiolonczele , kontrabasy |
Drewno |
2 flety 2 oboje 2 klarnety , 2 fagoty |
Mosiądz |
4 rogi , 2 trąbki , 3 puzony |
Perkusja |
kotły |