Sułtanat Kilwa (lub Quiloa ) jest byłym sułtanat , skupione na przybrzeżnej wyspie Kilwa (obecnie w Tanzanii) w Afryce Wschodniej, które w maksymalnym stopniu pokrył całą Zanguebar wybrzeża (lub wybrzeża Swahili). Był to najważniejszy sułtanat w kulturze suahili . Jego historia jest znana dzięki drugiej wersji Kroniki Kilwy z 1520 roku , podjętej przez João de Barros w Décadas da Ásia z 1552 roku . Z tego ostatniego znamy listę władców.
Pierwsze narody Kilwa, zgodnie z tradycją, były Mtakata , potem następuje Mranga o Jasi wreszcie króla Mrimba z Machinga .
W IX XX wieku wyspa kilwa kisiwani sprzedawany jest do kupca Ali bin Al-Hasan (as) , perski książęce pochodzenie Shiraz , co czyni go idealnym miejscem port handlowy w północnym Mozambiku .
Najwcześniejsze lokalne monety pochodzą z około 1200 roku i zostały wyemitowane przez sułtana Ali al-Hasana .
W XIII -go wieku , Sułtanat Kilwa kontrolować handel złota z kopalń Zimbabwe , uprzednio posiadanych przez Mogadiszu .
Jego sułtan został opisany w 1331 roku przez Ibn Battutę jako najbardziej łaskawy i sympatyczny z władców. Władca ten jednak regularnie dokonywał najazdów i grabieży na kontynencie. Miasto handlowało towarami z Zambii za indyjską biżuterię i chińską porcelanę. Od 1425 r. Spory dynastyczne rozrywają sułtanat.
Jednakże w XVI -tego wieku , sułtanat stał się najpotężniejszym z wybrzeży Zanzibaru ; jego miasto jest również najsłynniejszym i najbardziej bujnym, opisywanym jako jedno z najbardziej elegancko zbudowanych miast na świecie. Mieszkańcy wybrzeża są opisywani przez arabskiego podróżnika Ibn Battutę jako dobrze odżywiani bogatym i egzotycznym jedzeniem, bogato ubrani. Karawany handlowe wjeżdżają coraz głębiej w ląd, nad wielkie jeziora, aby odzyskać cenne towary, które są wysyłane z powrotem na Bliski Wschód.
Pałac Husuni Mkubwa.
Gruzy.
Fort portowy Kilwa Kisiwani.
Fort Gereza.
W 1500 roku portugalski Pedro Alvares Cabral opisał domy jako wykonane z koralowca ( wapna ).
Gaspar Correia opisuje miasto na przybycie portugalskiego statku z Vasco da Gama . Medina , otoczony murem i chroniony przez wież, jest wypełniana przez być może 12.000 ludzi. Wąskie uliczki są otoczone bardzo wysokimi domami zwieńczonymi tarasami i wewnętrznymi ogrodami. Okolica pokryta jest bujnymi ogrodami z wieloma gatunkami drzew i roślin. Port jest wypełniony statkami.
Bardzo szybko Portugalczycy zmonopolizowali handel złotem, tekstyliami, przyprawami, kością słoniową i niewolnikami : miasto zostało zniszczone po raz pierwszy w 1505 roku i poddane, podobnie jak inne sułtanaty wybrzeża. Quiloa , portugalska nazwa Kilwa , składa hołd królowi Portugalii .
Od 1512 roku arabscy najemnicy przejęli Kilwę i miasto częściowo odzyskało dobrobyt.
W 1606 roku , podczas wizyty franciszkanina Gaspara de Santo Berndino , miasto ponownie otoczone jest bujnymi ogrodami, na wyspie rośnie proso , ryż , trzcina cukrowa , a on mówi: „wyspiarze nie wiedzą, co z tym zrobić. Marka. "
W 1751 roku Louis de Jaucourt opisał region w następujący sposób w Encyclopédie de Diderot et d'Alembert :
„Wyspa i miasto Afryki w Zanguebar , na wybrzeżu Melinde , 100 mil od Mozambiku. Portugalczycy odkryli go w 1498 roku i uczynili z jego królestwa dopływ. Na tej wyspie jest dużo palm i innych drzew. Mieszkańcy są częściowo poganami, częściowo mahometanami i są koloru białego. […] Niektórzy geografowie twierdzą, że miasto Quiloa to Rapta z Ptolomée, który mówi, że była to niegdyś stolica Barbary, od której cypel Raptum wziął swoją nazwę. "
W 1776 r. Sułtan Kilwa Hassana ibn Ibrahim ibn Yusuf , wnuk Sziraza , sprzedał francuskiemu przedstawicielowi Morice'owi tysiąc niewolników za 20 piastrów rocznie, plus 2 piastry za każdego niewolnika. Ma monopol na handel ludźmi.
W 1784 roku wyspa znalazła się pod panowaniem sułtanów Omanu i Zanzibaru . Francuzi zbudowali wtedy fort na północy wyspy. Następnie miasto zostało opuszczone w latach czterdziestych XIX wieku .
Od XIX th wieku , miasto po raz kolejny stała się mała wioska. James Prior, chirurg fregaty Nisus , która zajmuje się hydrografią zachodniego Oceanu Indyjskiego , oświadcza, że „ Podobnie jak inne miasta na wybrzeżu, o których mówi się, że są kwitnące i ludne, jego cywilizacja, zdrowie i potęga straciły na znaczeniu, bieda i barbarzyństwo . "
Na wyspach Kilwa Kisiwani i Songo Mnara znajdują się ruiny z tego okresu, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO .
W 1886 roku Kilwa została przyłączona i włączona do niemieckiej kolonii wschodnioafrykańskiej , która przestała istnieć w 1918 roku , po pierwszej wojnie światowej . Następnie znalazła się pod kontrolą brytyjską, aż do uzyskania niepodległości przez Tanzanię w latach 60.