Cukrownia Eppeville

Cukier rafineria Eppeville jest francuska cukrownia znajduje się w Eppeville ( Somme ) symbolem odbudowy Haute-Somme po zniszczeniu pierwszej wojny światowej, w szczególności w regionie naturalnym Santerre i zinwentaryzowane jako takie. Cukrownia Eppeville zamknęła swoje podwoje w lutym 2020 roku.

Jest to zakład firmy Saint Louis Sucre .

Historia

Pierwsza cukrownia została wspomniana w Eppeville w 1828 roku . W 1835 roku przyjął nazwę Letombe . W 1857 r. Firma Bostenn et Compagnie posiadała cukrownię, w której wspominano o nocnej pracy dzieci. W 1889 roku stała się firmą Legrand et Compagnie.

Kupiony w 1893 roku przez firmę Bocquet et Compagnie w tym samym roku, został przekształcony w spółkę akcyjną Sucrière d'Eppeville . Cukrownia Eppeville została zdynamizowana przez wojska niemieckie w 1917 i 1918 roku . Przed 1914 r. Było tylko jedno mieszkanie robotnicze z 1901 r .

Po Wielkiej Wojnie nowa firma Reunited Sweets (CNSR) powstała w wyniku połączenia czternastu istniejących cukrowni w 1914 r. Pod kierownictwem rafinerii Edme Sommiera i inżyniera Émile Tabary, który prowadził dużą cukrownię w Flavy-le- Martel z departamentu Aisne . Oba mają na celu budowę największej cukrowni we Francji.

Teren przemysłowy wybrany w 1919 r. Znajduje się między kanałem Somma a linią kolejową Amiens-Tergnier . Przecina ją droga krajowa 30 . Powierzchnia działki to 190 000  m 2 .

Do kierowania budową Edme Sommier wybrał architekta Georgesa Lischa, który następnie kierował pracami restauracyjnymi na swoim zamku w Vaux-le-Vicomte . Badania przeprowadzone przez Émile Tabary i Georges Lisch pozwoliły zaplanować budowę od 1919 do 1922 roku .

Oryginalne dzieło architektoniczne

Rekonstrukcja cukrowni Eppeville i otaczającej ją zabudowy robotniczej to przykład architektury przemysłowej okresu międzywojennego .

Zbombardowany w 1940 roku, cukierek jest częściowo odbudowany w latach 1941 i 1945. Wie powiększeń w drugiej połowie XX -go  wieku .

Fabryka

Prace rozpoczęto w 1920 r . Od ustabilizowania bagien. Odpowiada za to firma Jean et Georges Hersent , specjalizująca się w pracach portowych. Koszt prac fundacyjnych to dziesięć milionów franków.

Skala serwisu i trudności techniczne zniechęcają firmy takie jak Cail, które są dobrze znane z tego typu prac. Za prace odpowiada czeska firma Skoda , spółka zależna grupy Schneider . Sześciuset czeskich pracowników przybywa na miejsce specjalnie w celu montażu metalowej konstrukcji. W latach 1920-1922 w budowie cukrowni uczestniczyło sto sześćdziesiąt firm.

Plany fabryki, sporządzone w 1921 roku przez Georgesa Lischa, mają kształt litery E. Duży bok stanowi główną fasadę, która jest inspirowana stacją kolejową w Le Havre zbudowaną przez jego ojca Juste Lischa . Fasada pawilonu głównego składa się z dużego centralnego otworu zwieńczonego wachlarzowym napisem: „Cukrownia” z zielonej ceramiki, kontrastującej z pomarańczową cegłą.

Zamek

W oddalonym od fabryki zamku mieści się zarząd i mieszkanie dyrektora fabryki. Dwór zbudowany z cegły w latach 1921-1922 na trzech kondygnacjach w kształcie litery L otoczony jest rozległym parkiem angielskim. Gospodarstwo składa się z północnego skrzydła z budynkami gospodarczymi i południowego skrzydła przeznaczonego na zakwaterowanie pracowników.

Kino

• Do fabryki cukrem  : stacji wody i mostki transportera.

• Zamek.

• Park.

Mieszkania pracowników

W maju 1920 r. CNSR zdecydowała , przed fabryką, na budowę kwater dla personelu za kwotę czternastu milionów franków. Georges Lisch również zaprojektował plany. Zakwaterowanie podzielone jest na trzy zestawy:

• Hôtel de Fabrique, który może pomieścić 150 pracowników sezonowych mieszkających w pokojach z trzema lub czterema łóżkami. W budynku w kształcie litery U znajduje się również kuchnia i jadalnia;

• Petite Cité , składający się z pięciu długich budynków w kształcie litery L, w których mogą przebywać stali pracownicy;

• Cité Germaine , robotnicze miasto o wyglądzie miasta- ogrodu , składające się z trzynastu budynków w kształcie litery T, z których każdy jest podzielony na cztery sąsiednie mieszkania zarezerwowane dla najbardziej wykwalifikowanych pracowników i pracowników. To miasto i przyległe ulice upamiętniają Edme Sommier i jego siostrzenice, córki Jeana de Vogüé , jednego z głównych menadżerów fabryki. W tym miejscu znajdujemy zatem rue Germaine, rue Alice, rue Henriette, rue Lucie, rue Sole Mêlée, rue Sommier itd.

Dzisiaj

CNSR połączyła się z rafineriami Saint Louis w Marsylii pod nazwą Sol Bouchon Saint Louis SA rafineriami, które w 1968 r . Przekształciły się w Générale Sucrière . W 2001 roku grupę Saint Louis Sucre kupiła niemiecka grupa cukrowa Südzucker . Wluty 2019ta ostatnia zapowiada zamknięcie zakładu w kontekście spadających światowych cen cukru i zniesienia kwot. Przeniesienie produkcji i 132 pracowników do sąsiedniego zakładu Roye planowane jest na rok 2020.

Wydaje się, że obecny właściciel chce zburzyć cały zakład przed odsprzedażą witryny.

Uwagi i odniesienia

1. „  Przemysłowe  złożony z cukrowni Eppeville  ” , uwagach n o IA00076398 .
2. „La sucrerie d'Eppeville” na www.encyclopedie.picardie.fr . Dostęp 3 lutego 2013.
3. „  corporate identity  ” , na www.societe.com (dostęp 3 września 2019 )
4. „Business  siedziba administracyjna znany jako Le Chateau  ” , wypowiedzenia n °  IA80000804 .
5. „  Pleasure ogród z domu dyrektora Générale Sucrière  ” , zawiadomienie n o  IA80000740
6. "  miasto Robotnicza znany jako Cité Germaine  " , uprzedzenia n o  IA80000805 .
7. „  Saint Louis Sucre wstrzymuje produkcję w dwóch francuskich lokalizacjach  ” , w serwisie Reuters ,14 lutego 2019 r
8. Zagrożona fasada w stylu Art Deco w Eppeville nad Sommą
9. Poszanowanie i ochrona dziedzictwa i środowiska gmin Terytorium Hamois: Ochrona cukrowni - Eppeville 80 .

Aby wejść głębiej

Bibliografia

• Schnakenbourg Christian , Historia przemysłu cukrowniczego w Pikardii (1810-2006) , Paryż, L'Harmattan ,2010, 402  pkt. ( ISBN  978-2-296-12680-0 ).
• Cercle cartophile de Ham, Industrie dans l'Agglomération hamoise , CCH, Ham, 2013.

Linki wewnętrzne

• Cukrownia
• Przemysł cukrowniczy

Linki zewnętrzne

• Zasoby architektoniczne  :
  • Merimee
• Archive on Actuacity