Stygmergia

W biologii , stygmergia jest pośrednim mechanizmem koordynacji między agentami. Zasada jest taka, że ​​ślad pozostawiony w środowisku przez działanie początkowe stymuluje kolejne działanie tego samego lub innego czynnika. W ten sposób kolejne działania dążą do wzajemnego wzmacniania się, a tym samym do spontanicznego powstawania spójnej, pozornie systematycznej aktywności.

Opis

Termin został wprowadzony przez francuskiego biologa Pierre-Paula Grassé w 1959 roku w odniesieniu do zachowania termitów. Definiuje to jako: „Stymulowanie pracowników pracą, którą wykonują. Termin pochodzi od greckich słów στιγμα ( piętno ) „znak, znak” i εργον ( ergon ) „praca, działanie”, wyrażających pogląd, że działania agenta pozostawiają w otoczeniu znaki, znaki przez niego postrzegane i inne agentów i którzy określają ich kolejne działania.

Stygmergia u owadów społecznych

Systemy stygmergiczne są widoczne u wszystkich gatunków eusocjalnych . Te mrówki komunikować poprzez osadzanie feromony po nich, tak że inni mogą podążać szlakiem do żywności lub kolonii w miarę potrzeb. W termity używać feromonów budowanie dużych i złożonych struktur miele się stosując prostą zasadę decentralizacji. Każdy zbiera wokół siebie trochę błota zawierającego feromony i osadza je na ziemi. Gdy przyciąga ich zapach, częściej upuszczają paczkę tam, gdzie inni ją już zostawili, tworząc filary, łuki, tunele i komory.

Stygmergia w organizacjach ludzkich

Dziś termin ten jest również używany w odniesieniu do mechanizmu inteligencji zbiorowej , którego efektem są osiągnięcia z otwartej sieci społecznościowej, takiej jak Wikipedia czy wolne oprogramowanie.

Załączniki

Powiązane artykuły

• Samoorganizacja
• Rozproszona inteligencja
• Wszechobecne komputery
• Automatyzacja
• Algorytm kolonii mrówek

Linki zewnętrzne

• Książka: Stigmergic Optimization A. Abraham, C. Grosan, V. Ramos (red.), Springer, Studies in Computational Intelligences series, Vol. 31, 300 s., 2006. Przedmowa
• Wydanie specjalne na temat Stigmergy w Artificial Life Journal , Eric Bonabeau (red.), MIT Press, Vol. 5, nr 2, wiosna 1999.
• Stigmergic Systems to portal badawczy w tej dziedzinie.
• Współpraca Stigmergic: The Evolution of Group Work (recenzowany i opublikowany artykuł)
• Stygmergia samoorganizująca się - środowisko jako mechanizm uczenia się kontekstu Opublikowana praca (2002, Vitorino Ramos, Juan J. Merelo) zawierająca rozszerzone wprowadzenie na temat Stigmergy: Stigmergy: From Local Perceptions to Global Adaptive Solutions
• wersja wiki na „  MetaCollab.net  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? )
• Blog dotyczący współpracy Stigmergic
• Stigmergy to nazwa dzieła beletrystycznego opublikowanego przez sardyńskiego pisarza Carlo Usai wraz z jego bratem filozofem Luigim Usai
• Stigmergy: nowy model wspólnego zarządzania Artykuł na stronie Lilian Ricaud
• Kluczowe zasady wdrażania współpracy stygmergicznej Artykuł na stronie Lilian Ricaud

Bibliografia

• P. Barron i V. Cahill. „  YABS: język specyficzny dla domeny dla wszechobecnego informatyki opartej na stygmergii  ”. W GPCE'06: Materiały z piątej międzynarodowej konferencji na temat programowania generatywnego i inżynierii komponentów, strony 285–294, Portland, OR, USA, 2006. ACM

Uwagi i odniesienia

1. Parunak, H. przeciwko D. (2003). Sprawianie roju. W proc. Konf. on Swarming and Network Enabled Command, Control, Communications, Computers, Intelligence, Surveillance and Reconnaissance (C4ISR), McLean, Virginia, USA, styczeń 2003.
2. P. Bernardon, „  Mobilize Collective Intelligence Through Stigmergy (Video Conference)  ” , na pbernardon.blogspot.co.uk ,29 kwietnia 2014(dostęp 15 września 2019 ) .
3. Mehdi Moussaid, „  Wikipedia # 2: The Crowd at work - Fouloscopy notebooks  ” , w notatnikach Fouloscopy ,5 listopada 2018 r(dostęp 15 września 2019 ) .
4. Ricaud, L., „  Kluczowe zasady wdrażania współpracy stygmergicznej  ” ,2014
5. (w) Elliot, M., „  Stigmergic Collaboration: The Evolution of Group Work  ” , M / C Journal ,2006( czytaj online )