W mitologii egipskiej słowo sfinks oznacza chimerę , symbolizującą zjednoczenie słonecznego boga Re (ciało lwa) i faraona (ludzka głowa, czasem głowa sokoła lub barana).
„Sfinks” to greckie słowo . Jego etymologia nie jest pewna:
Pierwsze sfinksy pojawiły się w IV th dynastii ( Starego Państwa ) istnieje około 4500 lat. Nie byłby to sfinks w Gizie zbudowany przez Chefrena, ale ten reprezentujący jego brata Djédefrê (lub Didoufri), który był przed nim faraonem.
Podczas wykopalisk piramidy tego ostatniego archeolodzy odkryli niewielką rzeźbę sfinksa oraz wyrzeźbioną głowę z insygniami królewskimi, która wydaje się należeć do sfinksa. Ta rzeźba głowy faraona Didoufri jest wystawiana w Luwrze w Paryżu.
Sfinks byłby mieszaniną z jednej strony siły i zaciekłości wyrażanej przez ciało lwa, az drugiej strony inteligencji, roztropności i refleksji reprezentowanej przez ludzką głowę. Tak więc sfinks, którego głowa przybiera cechy faraona, dałby nam obraz potężnego władcy, ale którego inteligencja uzasadnia działania .
Sfinksy były reprezentowane przez kamienne posągi. Ucieleśniali suwerenną władzę faraona i najpierw mieli za zadanie czuwać nad jego nekropolią. Najbardziej znanym jest Sfinks w Gizie, który stoi przed Wielkimi Piramidami na Płaskowyżu w Gizie . To właśnie z Nowego Królestwa rozmnażają się przy wejściu do większości świątyń w postaci długich rzędów sfinksów zwróconych do siebie po obu stronach drogi dojazdowej .
Te sfinksy znają kilka wariantów ikonograficznych :