Sophie-Carmen Eckhardt-Gramatté
Sophie-Carmen Eckhardt-Gramatté
Sophie-Carmen Eckhardt-Gramatté (zdjęcie zrobione około 1920 roku)
| Narodziny |
6 stycznia 1899 Moskwa |
|---|---|
| Śmierć |
2 grudnia 1974(75 lat) Stuttgart |
| Narodowości |
Radziecki kanadyjski |
| Trening | Paryskie Narodowe Konserwatorium Muzyki i Tańca |
| Zajęcia | Pianista , kompozytor , skrzypek |
| Instrumenty | Skrzypce , fortepian |
|---|---|
| Mistrz | Camille Chevillard |
Sophie Carmen Eckhardt-Gramatte (ros Софья Фридман-Кочевская) to kompozytor , pianista , skrzypek i pedagog kanadyjski oryginalny rosyjski , ur Sofia (lub Sonia) do Fridman-Kotchevskaya Moskwie6 stycznia 1899, zmarł przypadkowo w Stuttgarcie dnia2 grudnia 1974.
Biografia
W 1909 r. Jego rodzina przeniosła się do Francji do Paryża (po przejściu anglistyki ), gdzie studiowała w konserwatorium grę na fortepianie , skrzypcach i kompozycji u Vincenta d'Indy'ego i Camille Chevillard (w tych latach zaczyna komponować) . Potem osiadł w Berlinie (Niemcy), w 1920 roku poślubiła w niemiecki malarz Walter Gramatté (1897-1929). Podczas tego pierwszego małżeństwa regularnie koncertuje w Europie , zarówno jako pianistka, jak i skrzypaczka, komponując. Po śmierci Gramatté zrezygnowała z kariery solistki, aby poświęcić się wyłącznie kompozycji. W 1934 r. Ponownie wyszła za mąż za dziennikarza i historyka austriackiego pochodzenia Ferdynanda Eckhardta (1902-1995). Leopold Stokowski zalecił jej naukę u Maxa Trappa w Preußische Akademie der Künste w Berlinie, w 1936 r. Postąpiła zgodnie z jego radą.
Para osiedliła się najpierw w Wiedniu , zanim w 1953 roku wyemigrowała do Kanady - której przyjął obywatelstwo - i osiedliła się w Winnipeg . Tam Sophie-Carmen Eckhardt-Gramatté nadal komponuje, jednocześnie prowadząc zajęcia dydaktyczne .
Zawdzięczamy mu utwory na fortepian (w tym siedem sonat ) i skrzypce (w tym trzy suity i dziesięć kaprysów), muzykę kameralną (w tym trzy kwartety smyczkowe ) oraz utwory z orkiestrą (w szczególności dwa koncerty fortepianowe, dwa inne. Na skrzypce, a także dwie symfonie i dwie symfonie koncertujące ). Kiedy zmarła w 1974 roku, zostawiła szkice do opery .
Prace (wybór)
Utwory fortepianowe
- 1910 : 14 fragmentów alfabetu E 1 do 14; Studium koncertowe nr 1 E 28;
- 1922 : Studium koncertowe nr 2 E 38;
- 1923 : Sonata nr 1 E 45;
- 1924 : Sonaty nr 2 Biscaya Sonata E 46 i nr 3 E 52;
- 1926 : Koncert na dwa fortepiany solo E 60 bis (redukcja I Koncertu na fortepian i orkiestrę, także z 1926 r.);
- 1928 : Sonata nr 4 E 68; Arabeske E 73;
- 1931 : Kaprys nr 1 E 84;
- 1932 : Kaprys nr 3 E 87;
- 1936 : Nocturne E 93; Wprowadzenie i wariacje na temat z mojego dzieciństwa E 94;
- 1937 : Kaprysy nr 2 Gute Ruh E 96, nr 4 E 97 i nr 5 E 98; Passacaille i Fugue na dwa fortepiany E 101;
- 1939 : Capriccio concertante na dwa fortepiany E 105 bis;
- 1947 : Koncert na dwa fortepiany solo E 118 (redukcja II Koncertu na fortepian i orkiestrę, także z 1947);
- 1948 : Caprice nr 6 E 120;
- 1950 : Sonata nr 5 E 126;
- 1952 : Sonata nr 6 E 130;
- 1968 : Sonata nr 7 E 156 (niedokończona).
Kawałki skrzypiec
- 1922 : Apartamenty nr 1 E 41 i nr 2 Badinage E 43;
- 1923 : Apartament nr 3 Mallorca Suite E 50;
- 1924 : Kaprysy nr 1 E 47, nr 2 E 48 i nr 3 E 49;
- 1925 : Koncert na skrzypce solo E 57;
- 1927 : Kaprysy nr 4 E 63, nr 5 Taniec marokański E 64 i nr 6 El Pajarito E 67;
- 1928 : Kaprysy nr 7 E 69 i nr 8 E 70;
- 1929 : Kaprys nr 9 E 81;
- 1934 : Kaprys nr 10 E 90;
- 1944 : Duety na dwoje skrzypiec nr 1 E 108 i nr 2 E 110;
- 1968 : Apartament nr 4 E 157.
Muzyka kameralna
- 1931 : Koncert na skrzypce solo i fortepian E 58 (na podstawie koncertu na skrzypce solo z 1925 r.);
- 1938 : Kwartet smyczkowy nr 1 E 103;
- 1943 : Kwartet smyczkowy nr 2 E 107;
- 1944 : Duet na altówkę i wiolonczelę E 109; Duet na dwie wiolonczele E 111;
- 1946 : Kwartet do wiatru E 112;
- 1947 : Sonata Ruck-Ruck na klarnet i fortepian E 113; Trio strunowe ° 1 Triotino E 114; Wiatr trio nr 1 E 115; Trio smyczkowe nr 2 Nicolas Trio E 116;
- 1956 : Duo concertante na flet i skrzypce E 138;
- 1959 : Duo concertante na wiolonczelę i fortepian E 146;
- 1963 : Kwintet dęty E 148;
- 1964 : Kwartet smyczkowy nr 3 E 149;
- 1966 : Nonette na dęty i smyczki E 151;
- 1967 : Trio fortepianowe E 152; Wiatr trio nr 2 E 153;
- 1974 : Konzertstück na wiolonczelę i fortepian E 164 (redukcja tytułowego utworu na wiolonczelę i orkiestrę, także z 1974).
Współpracuje z orkiestrą
- 1920 : Ziganka , balet - pantomima (z tancerzami ) E 36;
- 1922 : Otwarcie Der Träumende Knabe E 37;
- 1925 : Skelettenspiel ( Taniec szkieletu ) E 39; Wyspa E 40;
- 1926 : Koncert nr 1 na fortepian E 60;
- 1928 : Procesja pogrzebowa E 74;
- 1929 : Koncert nr 1 na skrzypce E 59 bis (na podstawie koncertu na skrzypce solo z 1925 r.);
- 1937 : Passacaille et Fugue E 102 (transkrypcja tytułowego utworu na dwa fortepiany, także z 1937 r.);
- 1940 : Symfonia nr 1 w C E 104;
- 1941 : Capriccio concertante E 105 (transkrypcja tytułowego utworu na dwa fortepiany z 1939 r.);
- 1947 : Koncert fortepianowy nr 2 E 117; Concertino na orkiestrę smyczkową E 119;
- 1948 : Markantes Stück , utwór koncertowy na fortepian E 121;
- 1949 : Koncert potrójny na trąbkę , klarnet, fagot , orkiestrę smyczkową i kotły E 123;
- 1950 : Koncert na fagot E 124;
- 1951 : Koncert nr 2 na skrzypce E 127;
- 1952 : Molto sostenuto na orkiestrę smyczkową E 131 (opracowanie wolnej części kwartetu smyczkowego nr 1 z 1926);
- 1955 : Koncert na orkiestrę E 137;
- 1967 : Symfonia koncertująca z fortepianem E 154;
- 1970 : Symfonia nr 2 Symfonia Manitoba E 158;
- 1974 : Symfonia koncertująca z trąbką E 162; Konzertstück na wiolonczelę E 163.
Uwagi i odniesienia
Uwaga
- Litera E, po której następuje cyfra, odnosi się do pełnego katalogu dzieł kompozytora (patrz poniższa strona wymieniona w „odnośniku zewnętrznym”).
Bibliografia
- (de) Wpis dotyczący „Musik und Gender im Internet. Lexikon”. Ed. Hochschule für Musik und Theater , Hamburg
Linki zewnętrzne
- Dokumentacja urzędowa :
- Zasoby związane z muzyką :
- (en) Strona Fundacji Eckhardt-Gramatté : elementy biografii, kompletny katalog prac, dyskografia, bibliografia, linki itp.
- Sophie-Carmen Eckhardt-Gramatté w The Canadian Encyclopedia