Sonata G głównym Op 28, jest pierwszym Sonata do narządu , składającej się Edward Elgar . Ta sonata jest wykonywana po raz pierwszy8 lipca 1895. Aranżacja na pełną orkiestrę powstała po śmierci Elgara.
Ta sonata ma cztery części
I. Allegro maestoso II. Allegretto III. Andante espressivo IV. Presto (comodo)Pierwsza i ostatnia część to klasyczna forma sonatowa , druga i trzecia to forma ABA. Michael Kennedy wskazuje, że aby poprawnie rozegrać finał, organista musi być sportowcem zarówno fizycznie, jak i psychicznie.
Ta sonata została napisana przez Elgara na prośbę o skomponowanie ochotniczej konwentu amerykańskich organistów w Worcester w 1895 roku. Zamiast tego Elgar postanawia skomponować sonatę w czterech częściach, trwającą prawie pół godziny. Ta gra została wykonana po raz pierwszy przez organisty Hugh Blair (w)8 lipca 1895w katedrze w Worcester . Według notatek na temat oryginalnej partytury, skomponowanie jej zajęło Elgarowi tylko tydzień.
Sonata jest dedykowana muzykowi przyjacielowi Elgara Charlesa Swinnertona Heapowi (1847-1900).
W latach czterdziestych, dekadę po śmierci Elgara, redaktorzy zdecydowali, że należy zlecić wykonanie orkiestracji sonaty i po konsultacji z córką kompozytora i Adrianem Boultem , wezwali do tego dzieła Gordona Jacoba . Zaaranżowaną sonatę wykonali w 1947 roku BBC Symphony Orchestra i Boult.
Sonatę organową nagrywali między innymi Jennifer Bate , Christopher Bowers-Broadbent i Thomas Trotter (w :) . Pierwsze nagranie wersji orkiestrowej zostało dokonane w Philharmonic Hall (in) w Liverpoolu w 1988 roku dla EMI .