Sonata K.110
Moll - , Allegro , 131 mes. ⋅ K.109 ← K. 110 → K.111 ⋅ L.468 ← L. 469 → L.470 ⋅ str.128 ← str. 129 → str.130 ⋅ F.68 ← F. 69 → F.70 - ⋅ XV 12 ← Wenecja XV 13 → XV 14 ⋅ III 3 ← Parma III 4 → III 5 ⋅ 49 ← Cary 50 → 51 ⋅ 40 ← Saragossa 41 → 42 ⋅ 1 ← Fitzwilliam 2 → 3 ⋅ 1 ← Worgan 2 → 3 |
Sonata K 110 ( M 69 / l 469), w tym minor jest praca na klawiaturę kompozytora włoskiego Scarlattiego .
Sonatowa K 110, w tym minor, oznaczoną Allegro tworzy parę z poprzedniego Sonata powolnym ruchu. Para jest obecna we wszystkich źródłach.
Głównym rękopisem jest numer 13 tomu XV (Ms. 9771) Wenecji (1749), skopiowany dla Marii Barbary ; druga to Parma III 4 (Ms. AG 31408). Sonata pojawia się w rękopisie z Cambridge, Fitzwilliam ms. F 13 32 ( n O 2) oraz zbiór Granados ( N O 10). Kopia jest Barcelona, pani M, 1964 ( N O 28) oraz biblioteki Morgan , ID 316355, Cary 703 ( n o, 50) i Zaragoza, n O 41, F kości 81V-83r.
Parma III 4.
Parma III 4 (koniec pierwszej sekcji).
Wenecja XV 13.
Sonaty K. 110 bronią na fortepianie, zwłaszcza Carlo Grante (2009, Music & Arts, vol. 2) i Soyeon Lee (2017, Naxos , vol. 21); na klawesynie Scotta Rossa (1985, Erato ), Richarda Lestera (2005, Nimbus , vol. 6) i Pietera-Jana Beldera ( Brilliant Classics , vol. 3).
: dokument używany jako źródło tego artykułu.