Opera mydlana ( anglicyzmem , czasami skrótem mydła ) lub opera mydlana (Quebec) to rodzaj słuchowiska radiowego lub telewizora . To oznaczenie pochodzi z faktu, że pierwsze amerykańskie telenowele radiowe zostały wyprodukowane i sponsorowane przez producentów mydła i innych produktów higienicznych, takich jak Procter & Gamble , Colgate-Palmolive i Lever Brothers . W Stanach Zjednoczonych pierwsze telenowele nadawane były w dni powszednie, w czasie, gdy mogły je oglądać gospodynie domowe ; Dlatego te seriale są pierwotnie przeznaczone dla głównie kobiet.
Termin „ opera mydlana ” był czasami używany do określenia wszelkiego rodzaju sentymentalnych telenoweli; według Totem Guide poświęconego serialom telewizyjnym , telenowele to telenowele „à la Santa Barbara ”, „melodramaty, w których seks, pieniądze i natrętność są słowami kluczowymi”. Jednak termin ten odnosi się również do bardziej realistycznych brytyjskich oper mydlanych , osadzonych w mniej wystawnej scenerii, takiej jak Coronation Street . Jedną z podstawowych cech oper mydlanych jest ich rodzaj opowiadania historii, w którym powtarzające się zakończenia i historie obejmujące wiele odcinków są powtarzającymi się cechami. Zdaniem krytyka Alberta Morana opera mydlana to „program telewizyjny oparty na wiecznie otwartej narracji. Każdy odcinek kończy się obietnicą, że historia będzie kontynuowana w kolejnym odcinku ”. Odcinki telenoweli zwykle kończą się klifem .
Opera mydła oparte na kilku równoległych powierzchniach. Zazwyczaj odcinek mydła jest paralelą kilku różnych historii, które mogą się przeplatać i wpływać na siebie nawzajem lub pozostawać od siebie niezależne.
W 1976 roku magazyn Time oszacował, że mydła emitowane w ciągu dnia na amerykańskich kanałach stanowiły „najbardziej lukratywny rynek dla telewizji”, biorąc pod uwagę lojalność ich widzów i wydłużenie odcinków o kilka. Telenoweli (trwających od pół godziny do godziny ), mające na celu zwiększenie wpływów z reklam.
Dziś, jeśli gatunek ten ma tendencję do zanikania w Stanach Zjednoczonych w ciągu dnia, ogromną popularnością cieszą się odpowiedniki codziennych oper mydlanych, nadawanych późnym popołudniem lub wczesnym wieczorem w Europie: EastEnders czy Coronation Street w Wielkiej Brytanii, Plus belle la vie ou Demain należy do nas we Francji itd.
Od styczeń 2012pozostały tylko 4 najstarsze amerykańskie telenowele: Central Hospital (1963), Days and Lives (1965), The Young and the Restless (1973) oraz Love, Glory and Beauty (1987).
Zwykle opera mydlana śledzi codzienne życie grupy postaci, które mieszkają lub pracują w tym samym miejscu lub koncentrują się na różnych historiach z udziałem członków tej samej rodziny. Opowieść śledzi codzienne i prywatne życie tych różnych postaci, z wieloma trudnościami (sprawy rodzinne, problemy małżeńskie, konflikty moralne itp.). Fabuły oper mydlanych , podobnie jak melodramatów , charakteryzują się tym, co krytyk Steve Neale nazywa „nieoczekiwanymi spotkaniami, zbiegami okoliczności, przegapionymi datami, nagłymi odwróceniami, ratunkami i rewelacjami w ostatniej chwili, zakończeniami. Z udziałem deus ex machina ”. Te typowe cechy można znaleźć we wszystkich telenowelach, od Coronation Street po Dallas .
W wielu operach mydlanych , zwłaszcza dziennych operach mydlanych w Stanach Zjednoczonych, postacie są piękne, zalotne, efektowne i bogate. Mydeł australijski lub brytyjski bardziej skupić się na mniej znaków i niedostępne na bardziej w dół do ziemi sytuacjach i często są ustawiane w środowisku klasy robotniczej. Podczas poruszania tematów sprzyjających dramaturgii, takich jak problemy rodzinne lub znużenie pary, brytyjskie i australijskie mydła wykorzystują typowe źródła komediowe , często poprzez stereotypowe postacie, takie jak plotka lub zrzędliwy staruszek., Służąc jako humorystyczna przeciwwaga dla dramaty, które ich otaczają. Inaczej jest w amerykańskich mydłach , w których użycie komedii jest rzadkością. Ponadto brytyjskie mydła często chcą być bardziej realistyczne niż te z innych krajów i przywiązują szczególną wagę do miejsc akcji, o ile te telenowele są w dużej mierze oparte na stereotypach związanych z tymi miejscami. W ten sposób EastEnders przedstawia trudne życie codzienne mieszkańców dzielnic wschodniego Londynu , dzielnic uznanych za biedne; Podobnie Coronation Street jest otoczona ulicą w mieście na północy Anglii (okolice Manchesteru ), gdzie miejscowi używają wyrażeń typowych (lub uważanych za typowe) dla tego regionu.
Romanty, tajemnice, cudzołóstwo i namiętne historie miłosne to główne tematy wielu oper mydlanych . W dniu nadawania mydeł w Stanach Zjednoczonych najpopularniejsze osoby publiczne często biorą udział w piosenkach podobnych do tych, które można znaleźć w romansie ( powieści romantyczne ). Mydeł Australii i Wielkiej Brytanii również w dużym stopniu polegają na emocjonalny charakter intrygi. W Rosji , że większość sławnych mydła wykorzystać „romantyczny” wizerunek przestępców lub potentatów przemysłowych.
Opera mydła oparte na kilku równoległych powierzchniach. Zwykle epizod mydła łączy kilka różnych historii, które w dłuższej perspektywie mogą się przeplatać i wpływać na siebie nawzajem lub pozostawać od siebie niezależne. W przypadku mydeł codziennych, które mogą być nieustannie kręcone (bez przerwy w ciągu roku), następuje pewna rotacja fabuły i obsady telenoweli. W związku z tym trwająca fabuła niekoniecznie będzie wspominana we wszystkich odcinkach emitowanych w tym samym tygodniu. Podobnie rzadko zdarza się, aby jeden z aktorów telenoweli pojawił się we wszystkich odcinkach tygodnia. Ponadto, gdy kończy się fabuła, zawsze trwają równolegle inne historie, na różnych etapach rozwoju.
Na tygodniowe mydła , które są często nadawane w godzinach wieczornych na amerykańskich kanałów (jeden z najbardziej znanych przykładów jest Dallas ), różnią się w kilku aspektach od codziennych mydeł . Przede wszystkim rotacja wątków nie odbywa się w ten sam sposób: w cotygodniowych mydłach zdarza się, że wszystkie trwające wątki są wymienione w tym samym odcinku, co jest trudniejsze do wyobrażenia w mydłach na co dzień. Kolejna znacząca różnica polega na tym, że w cotygodniowych mydłach można zobaczyć wszystkich głównych aktorów w każdym odcinku. Ponadto cotygodniowe mydła zwykle nie są emitowane przez cały rok, ale działają w sezonach kilkumiesięcznych, z kilkumiesięczną przerwą między sezonami; w związku z tym sezon cotygodniowego mydła często kończy się nagle, szczególnie uderzającym klifem , który ma skłonić widza do obejrzenia następnego sezonu (zasada narracji, która od tego czasu wpłynęła na wiele seriali, które jeszcze nie są telenowelami ).
Intrygi mydeł są czasami złożone, a nawet zagmatwane. Genealogii bohaterów często modyfikowane podczas tej historii, jak rewelacje są wykonane o różnych więzów rodzinnych, które je łączą. Dzieje się tak, gdy postać dowiaduje się, że jego biologiczny ojciec nie jest tym, za kogo uważa się, że ma, że ma brata bliźniaka, który został porzucony po urodzeniu itp. (wydarzenia takie jak śluby czy narodziny są często zakłócane przez nieoczekiwane katastrofy). Nierzadko zdarza się również, że postać pozostawiona niegdyś za zmarłych powraca do obsady telenoweli, z różnymi uzasadnieniami scenariusza. Na przykład w Love, Glory and Beauty postać Taylor Forrester pozostawała martwa przez kilka lat, ale kiedy jej aktorka, aktorka Hunter Tylo , powróciła do obsady, wyjaśniono, że Taylor dopiero zapadła w śpiączkę . Zdarza się również, że przestępstwa (porwania, gwałty, morderstwa) pozostają bezkarne, o ile sprawca może odgrywać rolę w kolejnych odcinkach (patrz przykład postaci Michaela Baldwina w The Young and the Restless , odpowiedzialnego za morderstwo który nigdy nie zostanie wyjaśniony i który spędzi zaledwie kilka miesięcy w więzieniu za usiłowanie gwałtu i porwania, zanim zostanie zwolniony i będzie kontynuował swój zawód prawnika, jakby nic się nie stało).
Ponadto niektóre amerykańskie mydła pozwalają na dużą swobodę w kwestii wieku i pokolenia. Na przykład w The Young and the Restless , postać Nicholasa Newmana zmieniła się w ciągu kilku miesięcy z małego chłopca w preteen; to samo dotyczy jej syna Noah Newmana, który urodził się w 1997 roku, ale w 2010 roku ma cechy dorosłego, a nie nastolatka. Proces ten umożliwia włączenie nowego pokolenia aktorów w obecne intrygi.