Shou

Shou
Bóstwo egipskie
Charakterystyka
Imię w hieroglifach
N37 H6 G43 A40
Transliteracja Hanniga Południowy zachód
Reprezentacja brodaty mężczyzna stojący lub klęczący w pobliżu Geb , lew
Boska grupa Ennead of Heliopolis
Parèdre Tefnut
Kult
Region kultu Starożytny Egipt
Skronie) Leontopolis
Symbolika
Atrybut (y) strusie pióro, powietrze
Zwierzę Lew
Kolor czerwony i niebieski

Shou (w starożytnej grece Σῶς  / Sỗs lub Σῶσις  / Sỗsis ) to bóg z mitologii egipskiej, który jest częścią wielkiej Enneady z Heliopolis .

Nazwisko

Imię boga można przetłumaczyć na różne sposoby. Wydaje się, że wywodzi się z korzenia, shouy , oznaczającego „pustkę” lub „wznieść się”, „podnieść”. Ten sam termin jest potwierdzony w języku potocznym, od czasów Państwa Środka , w znaczeniu „światło”. Dlatego Shou można przetłumaczyć jako „świetliste powietrze”, „promienną i ożywiającą wibrację”, termin „ okrzyk-Re” odpowiada, mówiąc z grubsza , „piórkiem światła”. Wreszcie, widzieliśmy, że nazwa zawiera również ideę „podnoszenia”, „podnoszenia”, co również odpowiada jednej z funkcji Shou: jest on „tym, który wstaje”, ale także „tym, który podnosi ", sugerował Nut , niebo.

Reprezentacja

Uosobienie powietrza, Shou jest prawie zawsze przedstawiane jako antropomorficzne , jak wszyscy kosmiczni bogowie. W odniesieniu do Re może przybrać postać lwa lub, bardzo rzadko, człowieka leontocefalicznego, ubranego w zwykły strój egipskich bogów.

Jego głównym atrybutem jest profilowane pióra strusie, czasami zastępowane czterema piórami Onouris . Trzyma berło Ouas i znak życia. Jego kolory to czerwony i niebieski.

Żadne zwierzę nie jest szczególnie oddane Shou, ale baran Mendesa jest uważany za jego Ba (podobnie jak baran z Geb , Khnum , Ozyrys i Rê).

Miejsce kultu

Heliopolis , domu 13 th  nome z Dolnego Egiptu , jest miejscem pochodzenia kultem Shou. Przez asymilację pierwszej boskiej pary do Routy , dwóch boskich lwy, Shou i Tefnout są czczone w Leontopolis ( 11 th  nome); kojarzy się też z kultem Sopdou ( Saft el-Henneh , 20 th  nom). W Górnym Egipcie, w Ombos ( 5 th  nome) Shou łączy się z lokalnym postaci Horusa .

Jesteśmy słabo poinformowani o festiwalach ku czci Shou, ale skorzystał z ceremonii heliopolitańskich i memfickich i został przywołany wraz z Tefnutem i Chonsu podczas świąt księżycowych.

Funkcjonować

W mitach heliopolitańskich Shou i Tefnut są dziećmi Atuma , androgynicznego demiurga i pierwszą zróżnicowaną płciowo parą bogów: Shou jest zatem pierwszym wyłącznie męskim bogiem, ojcem Geb i Nut, zrodzonym z bogini Tefnut. Poprzez asymilację Atuma do Re, Shou jest powiązany z tym ostatnim; Następnie porównuje się Shou i Tefnut do Routy. Co więcej, różne funkcje Shou łączą go z Heh .

Kosmiczny bóg i członek heliopolitańskiej Ennead, Shou jest potwierdzony z tekstów piramidy jako władca powietrza. Jest jego życiodajną substancją, witalnym oddechem, samą zasadą życia, którą ma przekazywać zmarłym, którzy mają nadzieję na jego interwencję. Rozkazuje wiatrom, „panem czterech wiatrów nieba” - stąd jego atrybut, pióro - i pokojowe zjawiska meteorologiczne (w przeciwieństwie do Seta , takich chmur i mgieł, „kości Shou”, „powstania Shou ”.

Shou rządzi również innymi żywotnymi zdolnościami, takimi jak słuch i koncentracja myśli. Ma nawet moc „otwierania matczynego łona i ożywiania tego, co (on) jest w jajku”, zdolność, która wynika z jego funkcji „otwierania” (Egipcjanie mieli dość szczególną akceptację tego słowa. ) niebo. Rzeczywiście, ramiona Shou, kolumny powietrza i światła, podnoszą i podtrzymują niebo (Nut) jak cztery kolumny, zdolność, która umieszcza je równolegle do He.

Promień światła, który otwiera drogę do Re, gdy podróżuje po horyzoncie, Shou broni, jak Horus, Słońca przed siłami ciemności ( Apophis ). Ta rola daje mu królewskie funkcje, a faraon , wcielony Horus , może wstąpić na „tron Shou”. Walka o jego ojca Rê, zasymilowanego z Atumem, ujawnia wojowniczą naturę Shou, któremu pomaga Tefnut. Boska para reprezentuje również oczy Ra: słońce i księżyc, podobnie utożsamiane z koronami Górnego i Dolnego Egiptu.

Ponadto sześciu bogów-królów, którzy poprzedzali ludzi, jest w porządku:

  1. Re ,
  2. Shou,
  3. Geb ,
  4. Ozyrys ,
  5. Horus ,
  6. Thot (niepewny).

Ze względu na swoje liczne funkcje bóg jest uwikłany w kilka mitów. Po pierwsze, jest jednym z podstawowych elementów kosmogonii heliopolitycznej i cyklu Ra. To Shou z rozkazu swojego ojca oddzielił Geb i Nut (powietrze między ziemią a niebem). Brat bliźniak i mąż Tefnuta , wraz z Onourisem uczestniczy w micie o odległej Bogini i jej powrocie do Egiptu, micie łączącym się z mitem Hathor- Tefnout i Isis - Sothis , legendarnym wyjaśnieniem potopu.

Zasadniczy w panteonie Shou jest obecny w manifestacjach religijnych w całej cywilizacji faraonów. Fizyczna moc Shou, „Tego, który wznosi” niebo, skłoniła Greków do porównania go z Heraklesem, a Rzymian z Herkulesem (ale nie z Atlasem , ponieważ Atlas wspiera ziemię, a nie niebo).

Narodziny pierwotnej pary

W Starym Królestwie , zgodnie z Tekstami Piramid , wydaje się, że bóg stwórca Atum jest wyobrażany jako androgyniczny bóg , zarówno mężczyzna, jak i kobieta, mimo że jest przedstawiany jako mężczyzna. Jedną z jego metod tworzenia jest masturbacja . Wraz ze swoją siostrą bliźniaczką Tefnut , Chou tworzy pierwszą boską parę zróżnicowaną płciowo. Oba pochodzą z „ognistego płomienia Atuma”, to znaczy jego plemników wytrysnęło podczas samotnego aktu w Heliopolis  :

„Atum jest Tym, który powstał i dlatego masturbował się w Heliopolis! To w jego pięści umieścił fallusa i to dzięki niemu stworzył orgazm! W ten sposób urodziły się dwa bliźniaki, Chou i Tefnout! "

-  Teksty piramid , wyciąg z rozdz. 527. Tłumaczenie Claude Carrier

Od I Okresu Przejściowego Androgyniczny status Atuma nie jest już trwały, a jego twórczość wymaga obecności partnerki; bogini Dżeretef, której dosłowne znaczenie imienia brzmi „jej ręka”, w odniesieniu do onanistycznej praktyki boga. Również w tekstach sarkofagów Państwa Środka akt twórczy nie jest już przedstawiany jako samotna masturbacja, ale jako kopulacja boga ręką. Oznacza to, że twórcza akcja rozgrywa się pomiędzy dwoma istotami, jednym mężczyzną (Atum), a drugą kobietą (jego ręka). Po wytrysku plemnik znajduje się w ustach boga, w którym ma miejsce ciąża, a następnie, w drugim kroku, poród z plwociny. Ten sam mityczny epizod można znaleźć na samym końcu egipskiej cywilizacji, w Księdze obalenia Apophisa (Papyrus Bremmer-Rhind) z roku -311:

„[…] I wyszli ze mnie, gdy podnieciłem się pięścią, moje pragnienie przyszło do mnie w dłoni i sperma wypadła mi z ust; Splunąłem jako Chou i odrzuciłem jako Tefnut. […] ”

-  Papyrus Bremmer-Rhind , kolumna 28 (wyciąg). Tłumaczenie: Claude Carrier.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. „Ten N. (którym jestem) jest duszą Chou, który był na ognistym płomieniu, który Atum wyrzucił z jego ręki, kiedy zmusił się do przyjścia; ten, który wypadł z jego otwarcia, został wytryskany. Wypluł N. (że jestem) w Chou i wyrzucił ją w Tefnut, siostrę tego N. (że jestem), po nim, ona wielka pierwotna […]. "

Bibliografia

  1. pisane również jako Chou
  2. Orriol-Llonch 2015 , s.  839-840.
  3. Corteggiani 2007 , s.  105.
  4. Carrier 2009-2010 , s.  921.
  5. Orriol-Llonch 2015 , s.  840-841.
  6. Carrier 2015 , s.  32.

Bibliografia

Załączniki

Linki zewnętrzne