Sheridan Le Fanu

Podstawowe prace

• Carmilla

Joseph Sheridan Le Fanu , urodzony dnia28 sierpnia 1814w Dublinie , gdzie zmarł10 lutego 1873, jest irlandzkim pisarzem .

Jest jednym z głównych autorów fantastycznej opowieści .

Biografia

Dzieciństwo

Joseph Sheridan Le Fanu, pochodzący ze starego normańskiego rodu, jest synem dziekana irlandzkiego kościoła protestanckiego . Jest także pra-bratankiem słynnego irlandzkiego dramaturga i polityka Richarda Brinsleya Sheridana ( Dublin , 1751 - Londyn , 1816), autora w szczególności komedii moralności L'École de la scandal ( School of Scandal , 1777). Dorastał przy 45 St Dominic Street w centrum Dublina wraz z rodzicami, Deanem Thomasem Philipem Le Fanu i Emmą Dobbyn, a także ze starszą siostrą Catherine, urodzoną w 1813 roku. Imię Le Fanu pochodzi od przodków hugenotów (dawne imię przekazane francuskim protestantom kalwińskiego posłuszeństwa podczas wojen religijnych ) pisarza, który wyemigrował z Caen do Irlandii , podczas odwołania edyktu nantejskiego przez króla Ludwika XIV ,18 października 1685(edykt z Nantes został zastąpiony przez edykt z Fontainebleau ).

W 1815 r. Dean Thomas Philip Le Fanu, ojciec Józefa, został mianowany rektorem Królewskiej Hibernińskiej Szkoły Wojskowej w Phoenix Park . Józef otrzymał prywatne wykształcenie, które dał mu ojciec, który uczył go angielskiego i francuskiego. W 1816 roku urodził się brat Józefa, Wilhelm.

Lata formacji

W miesiącuPaździernik 1832Joseph Sheridan Le Fanu studiował prawo w Trinity College w Dublinie, gdzie opublikował swoje pierwsze fantastyczne opowiadania. Następnie przeszedł do dziennikarstwa. W 1838 roku opublikował w Dublin University Magazine dwa opowiadania: „ Pasaż w tajemnicy irlandzkiej hrabiny” oraz „Duch i seter kości ” . W 1839 roku Joseph Sheridan Le Fanu dołączył do adwokatury w Dublinie jako prawnik. Jednocześnie pisze nową historię rodziny Tyrone . Le Fanu jest także reporterem Dublin Evening Mail , jednej z największych gazet w Dublinie. W 1841 roku starsza siostra Józefa, Catherine, zmarła przedwcześnie w wieku 28 lat. Joseph zostaje dyrektorem i właścicielem gazety The Warder .

W 1842 roku Joseph Sheridan Le Fanu poznał osobę, która została jego żoną, Susannę Bennett. Pobrali się w 1844 roku. Para miała troje dzieci i osiedliła się na stałe w Dublinie. Przenieśli się na 2 Nelson Street. Joseph zostaje wybrany honorowym członkiem College Historical Society. W 1845 roku Le Fanu stracił ojca, Thomasa Le Fanu. Joseph publikuje powieść The Cock and Anchor . Joseph i Susanna osiedlili się nad brzegiem Liffey przy Warrington Place 1, wówczas pod numerem 15. Ich pierwsza córka, Eleanor Frances, urodziła się dnia10 lutegotego samego roku. W tym czasie rozpoczęła się epidemia pleśni , która spowodowała Wielki Głód, który zmusił wielu Irlandczyków do wygnania, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych . Plik3 września 1847Rodzi się Thomas Philip. Plik21 maja 1848para ma trzecie dziecko, Emmę Lukrecję. W 1850 roku Le Fanu napisał opowiadanie The Mysterious Lodger , które opublikował anonimowo w Dublin University Magazine .

Pierwsze sukcesy

Rok 1851 był punktem zwrotnym w karierze płodnego pisarza wraz z opublikowaniem jego pierwszego zbioru fantastycznych opowiadań: Ghost Stories i Tales of Mysteries . Po śmierci ojca Zuzanny, Joseph i jego żona przeprowadzili się do domu ojcowskiego, który Zuzanna odziedziczyła przy 18 Merrion Square. Fanu spędził tam resztę swojego życia. To właśnie w tej eleganckiej dzielnicy mieszkalnej Dublina Le Fanu spotyka rycerza Sir Williama Roberta Wills Wilde'a, irlandzkiego chirurga, oraz Jane Francesca Elgee, znaną jako „Speranza” , irlandzką poetkę i nacjonalistkę. Ta para przyjaciół ma w dzieciństwie innego pisarza: Oscara Wilde'a . Żona Josepha Sheridana Le Fanu, Susanna, wykazuje pierwsze oznaki choroby, która zabija ją siedem lat później. Plik1 st sierpień 1854 Urodził się George Brinslay, który później zilustrował powieści swojego ojca i wyprodukował kilka rzadkich jego portretów, które przyszły do ​​nas.

Dojrzałość

Po śmierci żony 28 kwietnia 1858Joseph Sheridan Le Fanu poświęca się wyłącznie pisaniu fantastycznych powieści. W miesiącuLipiec 1861, Le Fanu zostaje właścicielem magazynu uniwersyteckiego w Dublinie , wiodącej irlandzkiej wiktoriańskiej gazety poświęconej literaturze i ideom. To w tej gazecie publikuje większość swoich prac. W 1863 roku Le Fanu publikuje Dom przy cmentarzu ( Dom przy cmentarzu ). W następnym roku pisarz opublikował w serii w Dublin University Magazine powieść, która przez wielu była uważana za jego arcydzieło, Wujek Silas ( Wujek Silas ). Fanu zatytułowali pierwszy odcinek Maud Ruthyn i Maud Ruthyn oraz wujek Silas w pozostałych dwóch. Wujek Silas przeżywa teatralną adaptację w Shaftesbury Theatre w Londynie, co świadczy o rozgłosie tej powieści w czasie jej publikacji.

W 1869 roku Le Fanu sprzedał Dublin University Magazine , z którego zrezygnował w 1872 roku. W tym samym roku pisarz opublikował swój najsłynniejszy zbiór opowiadań In a Glass Darkly . Zbiór ten zawiera niektóre z najbardziej czytanych tekstów Le Fanu dzisiaj zielonej herbaty ( zielonej herbaty ), Mr . Arbottle ( Mr. Justice Arbottle ), The Room in the Dragon Volant ( The Dragon Room wheel ), nie zapominając o klasyku, który zainspiruje innego słynnego irlandzkiego pisarza 25 lat później ( Bram Stoker ), Carmilla . Zmarł na Merrion Square w Dublinie dnia7 lutego 1873Kiedy przygotowywał ostateczny tekst: Willing to Die ( Ready to Die ). Został pochowany na cmentarzu Mount Jerome w Dublinie.

Podstawowe prace

• Ostatni spadkobierca zamku Connor , opowiadanie (1838)Wydane w języku francuskim pod tytułem Le Dernier Héritier de Castle Connor , Toulouse, Éditions Ombres, coll.  „Little Library Shadows ' n o  36, 1994
• The Cock and Anchor: A Chronicle of Old Dublin City (1845)Opublikowane w języku francuskim pod tytułem Les Mystères de Morley Court: kronika starego miasta Dublina , Paryż, Phébus, 2008; reedycja, Paryż, Phébus, pot.  "Libretto" N O  331, 2010 ( ISBN  978-2-7529-0483-6 )
• Fortunes of Colonel Torlogh O'Brien: A Tale of the Wars of King James (1847)
• The Mysterious Lodger (1850), opowiadanieOpublikowane w języku francuskim pod tytułem Le Mystérieux Locataire: i inne historie mocnych alkoholi , Paryż, J. Corti, wyd.  „Romantyczna posiadłość”, 1999
• The Murdered Cousin (1851), opowiadanieOpublikowano w języku francuskim pod tytułem Comment ma cousine was assassinée , Paris, Mille et Une Nuits editions, coll.  "La Petite Collection" n o  406, 2002
• The Watcher (1851), opowiadanieOpublikowane ponownie jako The Familiar w 1872 roku. Wydane w języku francuskim pod tytułem Le Gureur , Toulon, La Nerthe, pot.  „Mały klasyk”, 2014; reedycja w nowym niepublikowanym tłumaczeniu pod tytułem Wujek Silas , w tomie Creatures of the shadow , Paryż, éditions Omnibus , 2014
• Zły gość (1851)Opublikowane w języku francuskim pod tytułem Invitation au crime , Paryż, Phébus, 2002; reedycja, Paryż, Libretto, 2019 ( ISBN  978-2-36914-546-2 )
• Dom przy cmentarzu (1863)Opublikowano w języku francuskim pod tytułem La Maison près du cimetière , Paryż, Phébus, 2004; reedycja, Paryż, Phébus, pot.  "Libretto" N O  300, 2009 ( ISBN  978-2-7529-0422-5 )
• Wujek Silas (1864), powieśćWydana w języku francuskim pod tytułem L'Oncle Silas , Paris, Néo, coll.  „Neo more. Niepowtarzalny " n O  19, 1988; przedruk w nowym tłumaczeniu pod tytułem Uncle Silas , w tomie Creatures of the shadow , Paryż, éditions Omnibus, 2014 ( ISBN  978-2-258-10833-2 )
• Lokatorzy Malory (1867)
• Tajemnica wiwerny (1869)
• Kroniki złotych braci (1871), zbiór opowiadań zawierający:
  • Dziwna przygoda z życia panny Laury Mildmay , z udziałem Madam Crowl's Ghost (1870)Wydana w języku francuskim pod tytułem Le Fantôme de Madame Crowl , Paris, Néo, coll.  "Znakomity, science fiction, przygodowy" n o  208, 1988
  • Nawiedzony baronet Wydana w języku francuskim pod tytułem Le Hobereau maudit , Paris, Néo, coll.  "Fantasy Science fiction" N O  198, 1987; przedruk w innym tłumaczeniu pod tytułem Le Baron haté , Paryż, Hatier, 1990; reedycja pod tym drugim tytułem, Paryż, 10/18 , zb.  „Literatura obca”, 2019 ( ISBN  978-2-264-07591-8 )
  • Ptak przejścia
• In a Glass Darkly ( In a mirror sticked , 1872), zbiór fantastycznych wiadomości, w tym:
  • Zielona herbata ( zielona herbata , 1869)
  • The Familiar ( The Familiar or The Watchman , 1872)
  • Mr. Justice Harbottle ( Mr. Justice Harbottle , 1872)
  • Carmilla (1872)
  • The Room in the Dragon Volant ( The House of the Inn of the Flying Dragon , 1872)Częściowo opublikowane w języku francuskim pod tytułem Les Créatures du mirror ou les Papiers du Dr. Hesselius , w Marabout; wznowienie wszystkich pełnych opowiadań z kolekcji Dans un mirror piqué , poprzedzone powieścią Wujek Silas, a następnie Une Window, à mi-voix , w jednym tomie pod tytułem Creatures of the shadow , Paryż, éditions Omnibus , 2014
• Willing to Die (1873, niedokończony)Opublikowane w języku francuskim pod tytułem Désir de mort , Paryż, Phébus, 2010

Krytyczny

W swoim postscriptum do powieści How My Cousin Was Assassinated Alain Pozzuoli przywołuje chroniczną depresję, na którą cierpiał Le Fanu, jego nerwice, prześladujące go poczucie winy. Przekonany, że źle opiekował się swoją żoną, Zuzanną, Le Fanu dźwigał ten ciężar aż do ostatnich dni. Pod koniec życia pisarz prowadził bardzo oszczędne życie, mało śpiąc i pijąc tylko czarną herbatę. Nie popadając w łatwy psychologizm, te kilka spostrzeżeń dotyczących autora Carmilli rzuca ciekawe światło na pewne istotne teksty korpusu „Lefanowskiego”.

Jeśli ktoś porzuci życie prywatne, Le Fanu pasjonował się wszystkim, co wiązało się z odkryciami naukowymi. Spośród tych dziedzin odkryć dwa zwracają uwagę na twórczość Le Fanu: medycyna, ze szczególnym uwzględnieniem rodzącej się psychoanalizy i mesmeryzmu, hipnoza stanowiąca także metodę badania psychiki człowieka. Ten wkład jest daleki od pomijalnego, ponieważ pozwala wyjaśnić istotną cechę fantastyczności Le Fanu. Duchy, czy są całymi bytami, czy też częściami „cielesnymi”, można pomyśleć o powracającym motywie widmowej ręki, są w ścisłym związku z udręczoną psychiką bohaterów. Nie zapominając, że tekst nigdy wyraźnie nie wspomina o motywacjach tych bezcielesnych istot, które przyszły nawiedzać żywych. Ta cecha dodaje im niepokojącego, a nawet śmiertelnego charakteru. Ponieważ nie tylko przerażają ludzi, mogą też być śmiertelne. W tym sensie zapowiedź lefanien niepowtarzalny nowoczesny fantastyczne, zwycięży pod koniec XIX TH i całej XX -go  wieku. Przykładem jest jedno z arcydzieł amerykańskiego pisarza Henry'ego Jamesa , The Turn of the Screw ( The Turn of the Screw , 1898) i Haunted House ( The Haunting of Hill House , 1959) Shirley Jackson .

Wuj Silas , wydany w 1864 r., Uważany jest za arcydzieło Le Fanu, z którego pozostaje najbardziej znaną powieścią. Arthur Conan Doyle zainspiruje się nim do napisania The Firm of Girdlestone . Jest regularnie cytowany w annałach literatury detektywistycznej. Zaletą tej powieści jest częściowo dlatego, że podkreśla znaczącą postać myśli w XVIII -tego wieku, naukowiec, filozof i teolog szwedzki Emanuel Swedenborg (Sztokholm 1688, Londyn 1772). Z iluministycznej teorii tego ostatniego, która przenika także kilka innych pism Le Fanu, zachowa neoplatońską teorię Swedenborga, chcąc, aby każdy prawdziwy przedmiot odpowiadał duchowemu sobowtórowi. A. Pozzuoli uważa, że ​​ból po stracie żony mógł odegrać rolę w zauroczeniu Le Fanu spirytyzmem Swedenborga. Wkład myśli Swedenborga jest interesujący, ponieważ pozwala zrozumieć ważny element oryginalności fantastyczności z Le Fanu.

Do tego wpływu Swedenborga moglibyśmy dodać inne źródło, wielokrotne to, z którego Le Fanu czerpał obficie, a które dotyczyło różnych nurtów literackich wciąż modnych w tamtym czasie. Oto, co Gaïd Girard wyjaśnia w eseju poświęconym Le Fanu: „Widzieliśmy, jak [Le Fanu] zapożyczył z wielu nurtów brytyjskiej powieści gotyckiej, z opowieści Hoffmanna, Williama Beckforda i Poego, nawet w jego pierwsza część dla Waltera Scotta, z której Le Fanu będzie inspiracją do dwóch powieści historycznych opublikowanych w 1845 i 1847 roku. ”. Le Fanu i Edgar Allan Poe podziwiali siebie nawzajem, zwłaszcza Le Fanu w stronę słynnego amerykańskiego pisarza. Obaj mężczyźni nigdy nie spotkali się osobiście, ale w swojej korespondencji przyznają, że czerpali inspirację z pracy drugiego przy pisaniu niektórych swoich tekstów.

W dalszym ciągu w swoim posłowiu do noweli Le Fanu Jak zamordowano mojego kuzyna Alain Pozzuoli podaje klucz do świata irlandzkiego pisarza: W nowym The Mysterious Lodger ( The Tenant Mystery ) ”zaczyna się już ulubiony temat Le Fanu: niepokojąca dziwność pochodząca z na zewnątrz i niosąc niebezpieczeństwo w pozornie spokojnym wszechświecie, do którego jest wprowadzane. Tak więc w The Murdered Cousin (1851) znajdujemy ten świat uwięzienia, uwięzienia, który jest drogi Le Fanu i który przedstawia szlachtę ziemską o surowych zasadach, naznaczoną hipokryzją i kłamstwem. Wszechświat społeczny i rodzinny, w którym wszystko jest tylko pozorem, ale gdzie w cieniu wykluwają się najgorsze dramaty, najbardziej przerażające spiski. W tym sensie opowiadanie The Murdered Cousin , opublikowane w 1851 roku, już w skrócie zapowiada arcydzieło, które Le Fanu opublikuje trzynaście lat później: wujek Sylas .

To zbliżenie między The Murdered Cousin i Uncle Silas ujawnia twórczość Le Fanu w tym sensie, że podkreśla motywy przewodnie obecne zarówno w opowiadaniach, jak iw powieściach. Oprócz tematów podkreślonych powyżej, możemy również podkreślić fatalność, która nęka postacie kobiece, pomyślmy o Margaret w The Murdered Cousin lub Maud Ruthyn w Uncle Silas . Analiza socjologiczna i feministyczna pozwoliłaby nam wywnioskować, że sytuacja kobiet nie była najbardziej godna pozazdroszczenia w epoce wiktoriańskiej. Rzeczywiście, w Le Fanu kobieta, najczęściej narratorka i bohaterka opowieści, praktycznie sama musi zmierzyć się z męskim wszechświatem jako nieprzejrzystym (ponieważ kobieta jest stale trzymana z dala od makiawelicznych decyzji mężczyzn) jako niepokojący (ponieważ te same decyzje podejmowane przez bohaterów męskich prawie zawsze są podejmowane na niekorzyść bohaterki opowieści i najczęściej prowadzą do jej śmierci). Z tego punktu widzenia bohaterka Lefanii przedstawia się jako kozioł ofiarny zimnego, wyrachowanego, amoralnego porządku patriarchalnego, pozbawionego skrupułów i gotowego poświęcić wszystko, by zachować hegemonię. Być może, jak sugeruje A. Pozzuoli, powinniśmy dostrzec w tym mętny związek, jaki Le Fanu miał z jednej strony ze starszą siostrą Katarzyną, która była jego główną powierniczką (kazirodczy pociąg?) Aż do jego przedwczesnej śmierci. z drugiej strony z żoną Zuzanną, której literat będzie się obwiniał za to, że nie zadbał o wszystko.

Potomkowie

Adaptacje filmowe

Wśród głównych dzieł Le Fanu Carmilla jest zdecydowanie tym, który najbardziej zainspirował reżyserów. Sapphic wymiar tytułowej bohaterki opowiadania Le Fanu, nawet jeśli jest dużo bardziej sugerowany niż dosadny, z pewnością nie jest obcy popularności tej historii w kinie.

• 1932  : Vampyr or the Strange Adventure of David Gray , Franco - German w reżyserii Carla Theodora Dreyera Oprócz Carmilli , Dreyer rysował także do swojego filmu w jednym z odcinków długiego opowiadania The Inn of the Flying Dragon.
• 1960  : And Die Of Pleasure , francuski film w reżyserii Rogera Vadima
• 1964  : La cripta e Incubo , Italo - hiszpański film w reżyserii Camillo Mastrocinque (pod pseudonimem Thomas Miller)
• 1970  : The Vampire Lovers , brytyjski film w reżyserii Roya Warda Bakera
• 1970  : Lust for a Vampire , brytyjski film w reżyserii Jimmy'ego Sangstera
• 1971  : Przestraszmy Jessicę na śmierć , amerykański film w reżyserii Johna D. Hancocka
• 1971  : Les Sévices de Dracula ( Twins of Evil ), brytyjski film w reżyserii Johna Hougha
• 1972  : The Bloody Bride ( La novia ensangrentada ), hiszpański film w reżyserii Vicente Arandy
• 1977  : Alucarda, la hija de las tinieblas , meksykański film w reżyserii Juana Lópeza Moctezumy
• 1993  : Svatba upíru , czeski film w reżyserii Jaroslava Soukup'a
• 2004  : Carmilla, the Lesbian Vampire , kanadyjski film wyreżyserowany przez Vince'a D'Amato, z udziałem Maritamy Carlson jako Carmilli
• 2014  : Styria , amerykańsko- węgierski film w reżyserii Mauricio Chernovetzky'ego i Marka Devendorfa
• 2014  : The Unwanted , amerykański film napisany i wyreżyserowany przez Bret Wood
• 2017  : Carmilla , kanadyjski film w reżyserii Spencera Maybee
• 2019  : Carmilla , brytyjski film w reżyserii Emily Harris