Poprzednie imiona |
Klub University ( +1.920 - 1.921 ) Sporting Club z Sfax ( 1.921 - 1925 ) |
---|---|
Fundacja | 1920 |
Zabarwienie | Żółty i czarny |
stadion | Stadion 2 marca |
Siedzenie |
BP 994 3018 Sfax |
Aktualne mistrzostwa | Liga II |
Prezydent | Nabil Chaou |
Stronie internetowej | www.ralwy.com |
Krajowy |
Mistrzostwa Tunezji (3) Mistrzostwa Drugiej Dywizji Tunezji (2) |
---|
Dom | Na zewnątrz | Neutralny |
Te sporty Sfax kolejowe ( arabski : نادي سكك الحديد الصفاقسي ) jest klub z Tunezji z piłki nożnej powstała w 1920 roku i z siedzibą w mieście Sfax .
Klub jest sekcją piłkarską klubu sportowego o tej samej nazwie, sportu kolejowego Sfax .
SRS zdobył trzy tytuły na koniec roku 1933 - 1934 , 1952 - 1953 oraz 1967 - 1968 sezonów . Spędził 34 sezony w Ligue I i grał przez kilka sezonów pomiędzy Ligue II i Ligue III .
Klub został założony w 1920 roku pod nazwą University Club przez uczniów liceum ogólnokształcącego chłopców skupionych wokół Josepha Dattoli, Alberta Frati, Josepha Cohena i Josepha Khayata. W 1921 roku przyjęli nazwę Sporting Club of Sfax, a w 1925 roku Towarzystwo fosforanów i kolei Sfax-Gafsa sponsorowało klub, który przyjął swoją obecną nazwę z Paulem Rio na prezydenta. Bardzo szybko klub zagrał czołowe role w Sfax, potem w centrum i na południu kraju, pod kierunkiem trenera Rogera Clémenta; dotarł do finału mistrzostw Tunezji, o które walczyli mistrz regionu północnego i regionu środkowo-południowego.
W 1933 SRS przegrali z Tunezyjskim Związkiem Sportowym na koniec czterech meczów, ale pokonali Italię w 1934 i zdobyli mistrzostwo. Zwycięska drużyna składa się z Schaffer, Bartolo, Savalli, Chatel, Guerin, Monge, Ramirez, Falzon, Chimento, Nicolaï i Oberlin i nie ma jeszcze lokalnych graczy. W 1937 i 1938 SRS przegrało finały mistrzostw z Italia i Savoia de La Goulette . Po wirtualnym zamrożeniu działalności w czasie II wojny światowej klub wznowił swoją działalność w 1946 roku . Zdobył pierwsze miejsce w criterium du sud, otwierając się na lokalnych graczy, takich jak Aleya Bahri, Chedly Zadem, Abdesselem Sellami, Salem Trabelsi, Salah Trabelsi i Hamrouni Trabelsi. Ci ostatni tworzą, wraz ze strzelcem gola Georgesem Paraskevasem, Emilem Dato, Jacky Amato, braćmi Vincentem, Jeanem i Mario Compagno, wysokowydajną grupę, która dotarła do zjednoczonej pierwszej ligi w 1949 roku . Klub walczy z Klubem Sportowym Hammam Lif, którego jest wicemistrzem w 1954 roku i partnerem finału Pucharu Tunezji w 1955 roku .
Po odzyskaniu niepodległości kilku graczy opuściło klub, prezydent Antoine Poli został przegłosowany przez swojego sekretarza generalnego Paula Pietri i klub znalazł się w drugiej lidze. Maurice Lévy, dyrektor generalny Compagnie des phosphates et des chemin de fer de Sfax-Gafsa i dyrektor sportowy klubu zapewnia, że szybko znajdzie się w elicie. Komitet wybrany dnia elect23 maja 1962 wygląda tak:
Po przystąpieniu Mehiri przejmuje ster, a Ameur Gargouri zostaje mianowany sekretarzem generalnym klubu, zapewniając modernizację administracji. Powołano do tej pory mało znanego trenera André Nagya , który nadzorował wieloletnią pracę przywracając klub do ligi narodowej i czyniąc jednego z głównych liderów mistrzostw, które zdobył w 1968 roku . Tandem Mehiri-Gargouri prowadzi klub na szczyt.
Jednak wraz z ustanowieniem profesjonalizmu w Tunezji w 1995 roku klub korporacyjny jest utrudniony ze względu na swój status i nie może podążać za innymi zespołami. Rzeczywiście, dotacja od firmy macierzystej jest śmieszna w porównaniu z nowymi wymogami, a statut klubu uniemożliwia osobom spoza tej firmy zajmowanie kierowniczych stanowisk w komitecie. Stwarza to wyjątkową sytuację: liderzy klubu muszą pracować na jego przetrwanie, ale nie promować jego przystąpienia do Ligue II, która jest profesjonalna. Ponadto klub, uważany za jedną z najlepszych szkół treningowych dla młodych piłkarzy, nie jest w stanie utrzymać swoich piłkarzy, skuszony bardziej obiecującą karierą w innych klubach i co roku traci od czterech do pięciu swoich piłkarzy. Od czasu degradacji w 1995 roku nie udało mu się odzyskać elity tunezyjskiego futbolu. Klub spędził 34 sezony w Ligue I (poziom zawodowy) i od kilku sezonów gra w Ligue III .
Aby uniknąć buntu zwolenników, prezydent Anouar Jebir nie organizuje zgromadzenia ogólnego przez osiem lat. Zwolennicy, na czele z Belgacem Khammary, są zatem zmuszani do używania różnych form protestu, aby nakłaniać do zwołania zgromadzenia ogólnego i zmiany w komitecie. Ich żądania zostały ostatecznie spełnione przez władze regionalne w październiku 2008 r .: chodziło o zmianę statutu, aby umożliwić zamożnym kibicom prowadzenie klubu i przywrócenie mu dawnej świetności.
W zastosowaniu dekretu z mocą ustawy nr 66 z 14 lipca 2011 r.w odniesieniu do struktur sportowych komisja klubowa wzywa kibiców na nadzwyczajne zgromadzenie ogólne w celu zmiany i rewizji statutu klubu, głównie w celu umożliwienia wyboru komitetu wykonawczego zamiast zwykłego prezesa i wiceprezesa; zgromadzenie odbywa się 9 sierpnia, a sejm elekcyjny 22 sierpnia .
Mimo niestabilności technicznego, który stał się chroniczny, klub uda się dzięki decyzji o utworzeniu dwa baseny w Ligue II znaleźć anty-komory elita w końcu 2012 - 2013 sezonu . Zajął drugie miejsce w puli B i zakwalifikował się do barażu o wejście do Ligue I. Ale chociaż był trzecim pretendentem do członkostwa w ostatnim dniu baraży, nie mógł wytrzymać presji i przegrał z gwiazdą sportu Métlaoui , podobno zdemobilizowany po wejściu na tron, podczas gdy jego rywal, La Palme sportive de Tozeur , szybko poradził sobie z Benem Gardane z lokalnej drużyny i zajął czwarte miejsce w tabeli play-off. Następnie wyraził zastrzeżenia wobec przystąpienia La Palme, ponieważ przepisy przewidują obniżenie rankingu każdej drużyny, której kategorie młodzieżowe rejestrują więcej niż cztery przegrane. Ale władze sportowe nie podążają za tymi zastrzeżeniami, ponieważ od rewolucji 2011 r. wiele przepisów nie ma zastosowania i wiele klubów znajduje się w takiej sytuacji (czasem by uniknąć najgorszego), a kruchy rząd nie może pozwolić na anulowanie obchodzonej już akcesji. , z ryzykiem podpalenia całego regionu.
Pod koniec walnego zgromadzenia w 2013 roku prezydenturę objął były zawodnik klubu Kamel Mounir Ben Messaoud, zostając pierwszym prezesem spoza kierownictwa firmy sponsorującej klub. Planuje zmniejszyć dotację przed wycofaniem się z decyzji. Klub, który zrezygnował z najlepszych elementów – Hamdi Abdi, Issama Jabeura i Yahii Midy – i mimo rekrutacji czternastu zawodników i czterech innych w czasie zimowego okienka transferowego, nie powtórzył swojego poprzedniego sezonu, a nawet zaryzykował spadek, co uzasadnia walc trenerów, których zna. W sezonie 2013 - 2014 SRS zajął szóste miejsce w puli B. Pod koniec następnego sezonu zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji puli A, ale zajął piąte miejsce w klasyfikacji play-off.
Podczas 2015 - 2016 sezonu klub uzyskał dziewiąte miejsce w klasyfikacji końcowej grupy B, dzięki czemu play-off przeciwko dziewiątego grupy A, STIR sportowym Zarzouna , konieczne: wygrał go w Korba (2- 1), z celami uzyskanych na 37 th minut przez Chedly AMRI i 88 th minut przez Chamseddine Dhifallah przez SRS i 58 th minut Mohamed Ali Jooma do Zarzouna.
Konkursy krajowe | Zawody juniorów |
---|---|
|
|