Narodziny |
1861 Camerino |
---|---|
Śmierć |
1916 Paryż |
Trening | Akademia Sztuk Pięknych Brera |
Czynność | Malarz |
Kwitnące drzewa ( d ) , Jesień ( d ) , Wizjoner ( d ) |
Serafino Macchiati (1861-1916) jest malarzem włoskim, bliskim ruchowi dywizjonistów . Znany ilustrator spędził część swojego życia między swoim krajem a Paryżem.
Urodził się Serafino Macchiati 17 stycznia 1861do Camerino , syn Primo Macchiati, nauczyciela i Venanzia Bartolini. Pragnąc niepodległości wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych w Bolonii przed 1880 rokiem, po czym wyjechał do Rzymu . Tam pracował dla La Tribuna illustrata i utrzymywał się jako ilustrator. Odwiedza intelektualne życie włoskiej stolicy, spotyka malarzy Giacomo Balla , Gino Severiniego czy Vittore Grubicy (en) (1851-1920), który jest przede wszystkim marszandem . Macchiati rozpoczął pracę dla Grubicy od 1887 do 1890 roku.
W 1898 roku francuski wydawca Alphonse Lemerre poprosił go o zilustrowanie zbioru książek Paula Bourgeta ; Serafino przyniósł tam jego syn Giuseppe, urodzony w 1896 roku W 1900 roku dołączył Grubicy i Balla w Fontenay-aux-Roses , gdzie obecnie mieszka z synem i jego modelu, Marie, malować razem, wpisujących się w post- impresjonistyczny ruch badawczy związany z dywizjonizmem , tworzący krajobrazy przedmieść i stolicy; Mario Sironi ich odwiedza.
W 1901 roku wystawiał w Salon des Artistes Français , zestaw jedenastu rysunków o fantastycznych konotacjach. Pojawił się ponownie w Salonie od 1902 do 1904 roku i oprócz rysunków prezentował akwarele.
Prowadził liczne oryginalne wysyłki do czasopism, w tym Je sais tout (1906-1911) na zaproszenie swojego przyjaciela Henri Barbusse'a , ale także do Figaro Illustrated czy Illustrirte Zeitung (Lipsk). W 1912 roku otworzył kurs malarstwa w Paryżu z pomocą przyjaciela malarza Ugo Malvano.
Kontynuował współpracę z wydawcami książek artystycznych we Francji i we Włoszech, a ostatnie osiemnaście lat życia spędził w Paryżu, gdzie zmarł 12 grudnia 1916.
Jego twórczość została stosunkowo zapomniana za życia ceniona m.in. przez Vittorio Picę w Emporium . Pica zaprosił go do wystawienia pierwszej pracy na Biennale w Wenecji w 1907 r., A następnie na pierwszym biennale w Faenzy w 1908 r. W 1910 r. Został kawalerem Orderu Korony Włoch . W 1922 roku Pica zorganizował pośmiertną wystawę swoich prac na Biennale w Wenecji, a rok później w Mediolanie. Ważna wystawa została zorganizowana w Turynie w 1971 roku, potem na początku XXI wieku pojawiły się studia i monografie, które pozwoliły nam lepiej poznać tego artystę naznaczonego szkołą impresjonistów i awangardami XX wieku.