| Narodziny |
17 czerwca 1987 Kaduna |
|---|---|
| Śmierć |
22 września 2018 r(o 31) Bruksela |
| Narodowość | Nigeryjczyk |
Semira Adamu urodzona dnia15 kwietnia 1978w Kaduna , Nigeria i zmarł w Brukseli , Belgia , na22 września 1998, był Nigeryjczykiem ubiegającym się o azyl, który został uduszony poduszką przez dwóch belgijskich funkcjonariuszy policji podczas próby deportacji z terytorium Belgii na lotnisku Zaventem .
Semira Adamu uciekł ze swojego kraju, aby uniknąć przymusowego małżeństwa . Po odrzuceniu jej wniosku o azyl została przeniesiona do Centrum Repatriacji 127bis w Steenokkerzeel .
Była więc obiektem kilku prób przymusowych eksmisji przez samoloty. Ten ostatni zawiódł ze względu na opór i przemoc towarzyszących mu żandarmów, co skutkowało interwencją pasażerów i odmową pilotów do startu w tych warunkach.
Podczas szóstej próby deportacji do Lomé w Togo , po wpuszczeniu rąk i nóg do samolotu przed wejściem na pokład, zaczęła śpiewać, gdy przybyli pasażerowie. Zgodnie z pisemnymi procedurami Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, 9 towarzyszących mu żandarmów zdecydowało się wówczas na zastosowanie „techniki poduszkowej”.
Następnie żandarm trzymał ją nieruchomo za pomocą uchwytu bojowego, inny trzymał głowę schowaną w dwóch poduszkach, a pozostali działali jako ekran, aby ukryć scenę przed pasażerami. W tej pozycji była trzymana przez jedenaście minut, chociaż podczas krztuszenia się straciła mocz i stolce. W jedenastej minucie żandarmi na zmianę trzymali go za głowę i zauważyli zatrzymanie oddechu . Pilot poinformował, że wezwał zespół medyczny. Po manewrach resuscytacyjnych została przeniesiona w śpiączkę pod nadzorem policji do izby przyjęć w klinikach uniwersyteckich Saint-Luc . Postawa władz szpitala Saint-Luc w czasie tego wydarzenia również została zakwestionowana.
Przyjęcie Semiry Adamu w rzeczywistości nie zostało odnotowane, a Lise Thiry , profesor uniwersytetu, a następnie belgijski senator, poinformowana o faktach przez komitet wspierający Semira Adamu, zeznała, że lekarz pogotowia powiedział jej, że otrzymał instrukcje od kierownictwa szpitala " nie rozpowszechniać informacji o sprawie, która mogłaby mieć poważne konsekwencje polityczne ”. Po przybyciu stwierdziła, że stanął przed nią dyrektor szpitala z prośbą o zeznanie, że ciało Semiry Adamu nie nosiło żadnych śladów przemocy. Zauważając, że twarz Semiry Adamu była spuchnięta, odmówiła.
Następnie prezes Ligi Praw Człowieka i dziennikarze przedstawili się, co doprowadziło do powstania jednostki kryzysowej. Śmierć Semiry Adamu została ogłoszona o godzinie 21:30 i ogłoszona jako przypadkowa przez dyrektora szpitala na konferencji prasowej.
Władze sądowe najpierw zareagowały oświadczeniem, w którym potwierdzono, że ta śmierć była spowodowana krwotokiem, który nastąpił przypadkowo i nie miał związku z wydaleniem, tezę popartą zaświadczeniem lekarskim ze szpitala Saint-Luc. Tezę tę szybko jednak zarzucono ze względu na przeprowadzoną sekcję zwłok, w której potwierdzono, że przyczyną zgonu była ciężka encefalopatia poanoksyczna .
Następnie wszczęto dochodzenie sądowe, przede wszystkim w celu ustalenia odpowiedzialności kolektywu obywatelskiego, który pomagał Semira Adamu w jego wniosku o azyl. To poparcie rzeczywiście mogło stać się źródłem jego oporu, przypuszczalnie głównym wyznacznikiem jego własnej śmierci. Jednak w obliczu oburzenia świata zrzeszania się i kilku parlamentarzystów ta hipoteza również została porzucona.
Śmierć Semiry Adamu, po ujawnieniu metod brutalnego przymusu stosowanego wobec osób ubiegających się o azyl na bezpośrednie polecenie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych , wywołała wielkie emocje w kraju i potępienie szeroko pojętych stowarzyszeń, takich jak Amnesty International czy Human Rights Watch. donosi prasa. Trzy dni po wydarzeniach Louis Tobback , minister spraw wewnętrznych, deklarując, że jest „głęboko wstrząśnięty tymi tragicznymi wydarzeniami”, ogłosił czasowe zawieszenie wszystkich zaprogramowanych procedur przymusowych eksmisji. Kilka godzin później złożył rezygnację Jean-Lucowi Dehaene i zostawił rząd27 września 1998.
Zapłacono hołd pogrzebowy, w którym wzięło udział ponad 6000 osób 26 wrześniaw katedrze Sainte-Gudule w Brukseli .
Śledztwo doprowadziło do postawienia w stan oskarżenia 9 żandarmów, którzy zastosowali procedury wydalenia, bez bezpośredniego przesłuchania Ministra Spraw Wewnętrznych lub kierownictwa Centrum Szpitala Uniwersyteckiego Saint-Luc. Pod koniec okresu próbnego23 grudnia 2003pięciu z dziewięciu żandarmów zostało uniewinnionych ze wszystkich zarzutów. Pozostali czterej zostali skazani pod wyłącznym zarzutem „nieumyślnego napadu i pobicia skutkującego śmiercią bez zamiaru zabicia” na kary więzienia od roku do czternastu miesięcy w zawieszeniu oraz grzywnę w wysokości 500 euro. Uznano odpowiedzialność cywilną państwa belgijskiego , co groziło grzywną w wysokości 20 000 euro.