Seder Olam Rabba

Seder Olam Rabba ( סדר עולם רבה Wielki Order of the World ) to nazwa traktat poświęcony biblijnym i żydowskiej chronologii . Obszernie cytowany przez tekstów talmudycznych, jest nadana Tanna Jose ben Halafta, który żył w II th  century Wspólnej Ery.

To najstarsza kronika zachowana w języku hebrajskim . Zgodnie z tradycją został napisany około 160 roku przez Yose ben Halafta, co nie jest nieprawdopodobne, ale prawdopodobnie został ukończony i zredagowany później.

W Talmudzie Babilońskim kronika ta jest wymieniana kilkakrotnie pod tytułem „Seder Olam” ( Shab. 88a; Yeb. 82b; Nazir 5a; Meg. 11b; Av. Zara 8b; Niddah 46b), a także jest cytowana jako takie przez najstarszych komentatorów biblijnych, w tym Rasziego . Jednak w XII -tego  wieku, ludzie zaczęli odnosić się do pracy o nazwie „Seder Olam Rabba”, aby odróżnić ją od późniejszego i mniejszego kronice, w Seder Olam Zoutṭa ; pierwszym, który wyznaczył Seder Olam Rabba jako takiego, był Abraham ibn Yarḥi ( Ha-Manhig, s. 2a, Berlin, 1855).

Struktura książki

W obecnym kształcie Seder Olam Rabba składa się z trzech sekcji ( she'arim , „bramy”) po 10 rozdziałów każda lub 30 rozdziałów. Ustanawia chronologiczną relację od Adama do buntu Bar Kochby za panowania Hadriana , skracając okres perski do 52 lat (Stack i Stemberger, 1991).

Kronika nie jest kompletna aż do czasów Aleksandra Wielkiego ; okres od Aleksandra do Hadriana zajmuje tylko niewielką część prac - koniec 30 -tego  rozdziału. Można zatem wnioskować, że Seder Olam był bardziej kompletny i zawierał dwie części, z których druga, dotycząca okresu post-aleksandryjskiego, zaginęła, z wyjątkiem niewielkiego fragmentu, zebranego przez kopistów w części pierwszej. . Wiele fragmentów cytowanych w Talmudzie nie występuje w tym wydaniu Seder Olam.

Cel pracy

Autor prawdopodobnie miał cele chronologiczne i starał się określić „erę stworzenia”; jego system, przyjęty z III E  wieku, jest nadal przestrzegane.

Przykłady metody

Wyjście z Egiptu datowane jest na 2448 r. ( Anno Mundi ), zniszczenie Pierwszej Świątyni od 3338 r., A drugiej w 3828 r. (Tj. 68 r. N.e. zamiast 70 r.)

Opis pracy

Bibliografia

Link zewnętrzny

Uwagi i odniesienia

  1. Sylvie Anne Goldberg: La Clepsydre , I: Essay on the plurality of times in judaism , Albin Michel, 2000, s. 345-7