biskup katolicki | |
---|---|
od 25 czerwca 1780 r | |
Biskup diecezjalny diecezja Pistoia | |
19 czerwca 1780 -10 czerwca 1791 | |
Giuseppe Ippoliti ( d ) FALCHI PICCHINESI, Francesco Maria Gaspare ( d ) |
Narodziny |
19 stycznia 1740 lub 9 stycznia 1741 Florencja |
---|---|
Śmierć |
27 stycznia 1810 r lub 27 grudnia 1810 r. Greve w Chianti |
Czynność | katolicki ksiądz |
Religia | Kościół Katolicki |
---|---|
Konsekratorzy | Andrea Corsini , Orazio Mattei ( d ) , Girolamo Volpi ( d ) |
Scipione de „Ricci (urodzony w 1741 roku we Florencji , a zmarł w 1810 roku w Rignana ), włoski katolicki mnich z końca XVIII th wieku , który był biskupem Pistoia i Prato od 1780 do 1791 roku . Trzymał się jansenizmu i starał się zreformować swoją diecezję zgodnie z zasadami tej doktryny.
Urodzony we Florencji w 1741 r. w rodzinie szlacheckiej (która szczyciła się tym, że do jej członków zaliczała św. Katarzynę z Ricci ), kształcił się w Rzymie u jezuitów. Jednocześnie zbliżył się do myśli jansenistowskiej .
W 1766 r. po uzyskaniu stopnia prawniczego przyjął święcenia kapłańskie. Dzięki wpływom Wielkiego Księcia Pierre-Léopolda został konsekrowany na biskupa Pistoi i Prato w 1780 roku . Dążył do reorganizacji swojej diecezji poprzez likwidację różnych zakonów i reformę struktury parafii (wiele starych kościołów w centrum Pistoi zostało zsekularyzowanych i zredukowanych do świeckich celów).
Walczył z kultem Najświętszego Serca i popierał autonomię lokalnych kościołów. Starał się potwierdzić swoją myśl, zainspirowany ideami Febroniusza , zwołując synod, znany w historii jako synod w Pistoi . Wrogie przyjęcie tej inicjatywy, najpierw ze strony duchowieństwa toskańskiego, a następnie ze strony Stolicy Apostolskiej , spowodowało, że Scipione znalazł się w coraz bardziej odizolowanej sytuacji.
Kiedy w 1790 roku wielki książę został cesarzem Świętego Cesarstwa Rzymskiego , Scipione stracił jednocześnie wszelkie poparcie polityczne, wybuchły bunty, które zmusiły go do ucieczki, a ostatecznie w 1791 roku zrzekł się urzędu biskupa. W 1799 musiał publicznie wycofać swoje idee aktem poddania się. Pokładał nadzieje w poparciu Napoleona Bonaparte, aby odwrócić sytuację, ale francuski generał, który w tym czasie dążył do porozumienia z papieżem, trzymał się z daleka od jansenizmu. Prywatnie przeszedł na emeryturę, zmarł w 1810 r .
.