Schabraque

Schabraque lub rzadziej chabraque ( niemiecki  : Schabracque z tureckiego  : çaprak) to rodzaj osłony, która chroniła siodło , żeliwa i płaszcz koni w jednostkach kawalerii . Był on używany głównie w Europie i Afryce Północnej w XVIII -tego  wieku XIX th  wieku .

Historia

Termin już używany we Francji w XVIII -tego  wieku i spopularyzowana w czasie wojen napoleońskich w XIX th  wieku pochodzi od niemieckiego Schabracque. To słowo jest sama pochodzi od tureckiego çaprak co oznacza „na okładce” i byłby przyswojone podczas podbojów osmańskich w Świętego Cesarstwa w XVI E  wieku .

Początkowo używane przez zawodników węgierskich w służbie Austrii The schabraque był akcesoria kawaleria huzar , które zostaną podjęte i naśladowany przez różnych armiach europejskich w XVIII th  wieku i XIX th  century . Siodła typu węgierskiego, w przeciwieństwie do obecnych siodełek, nie miały wyściółki. Ich główną wadą było to, że nie zapewniały jeźdźcowi stabilnego i wystarczającego podparcia i dlatego wymagały kilku warstw okrycia, aby uniknąć bólu pleców. Schabraque zastępuje te nieregulacyjne i niepraktyczne osłony. Służy również do ukrycia nieestetycznego wyglądu siodła i zakrycia rzeczy osobistych jeźdźców, którzy umieszczali je pod pośladkami. Schabraque jest na ogół usuwany podczas opłat.

Z powodu kolejnych ulepszeń w stolcu, kampanii wojskowych mniej długich i mimo jego silnej wizualnej atrakcyjności, schabraque stopniowo opuszczony przez żołnierzy kawalerii pod koniec XIX th  wieku (1886 dla Francji).

Opis

Schabraque to zestawienie kilku elementów ze skór zwierzęcych, tkaniny i skóry, które tworzą koc umieszczony na wierzchu siodła i kurtki jeźdźców. Dzieli się on na 2 główne części: przód zagięty do ciała konia, który przykrywa jelita i sierść oraz grzbiet, który tworzy okrycie (czasami zwane także okryciem krupelinowym iz czasem staje się obiektem paradnym). Tylko centralne siedzisko, czapka , jest czasami wykonane z owczej skóry. Kilka pętli lub bocznych oczek umożliwia przejście do wielu ładunków, pasków na nadgarstek lub pasków pakunkowych. Krocza oraz skóra knee pad zapobiec zbyt szybkiemu zużyciu wskutek tarcia miecza i kolan. Skórzane nakładki utrzymuje schabraque na siodle. Przodu jest przebite drzwi pokryte klapką , który umożliwia łatwy dostęp do pistoletów, karabinów, karabinków. Można również znaleźć pół miesiąca, zwłaszcza wśród kirasjerów Pierwszego Cesarstwa.

Narożniki szabraka są zwykle zaokrąglone z przodu i spiczaste z tyłu, szczególnie w przypadku lekkiej kawalerii. W XIX th  century , a ich zastosowanie staje się coraz szerszy, materiały wykorzystywane do produkcji leu ewoluować. Poza początkowym owczej skóry, tkaniny, filcu , skóry jagnięcej , lamparta lub tygrysa skóry lub nawet filaly (bardzo elastyczna skóra tylko użytkowania w Afryce ) są stopniowo wykorzystywane.

Niedogodności

Schabraque ma kilka wad:

Użyj w kawalerii francuskiej

Po wojnach napoleońskich i ich imperialnej symbolice (orzeł, korona, litera N), różne francuskie oddziały kawalerii noszą specyficzne atrybuty umieszczone na tylnej części ich szabraque. W tych atrybutach zawarty jest numer pułku.

Pułki wciąż różnią się kolorem krawędzi schabraki. Tak więc w 1786 r. Dla francuskich pułków husarskich:

Bibliografia


Uwagi i odniesienia

  1. Rozporządzenie króla 1786 , s.  85-87
  2. „  Chabraque  ” , o Narodowym Centrum Zasobów Tekstu i leksykalne ,2012(dostęp 16 lutego 2021 )
  3. Chappell 2002 , s.  8-9
  4. Cogent 1858 , s.  90-93
  5. Żołnierz-oracz 1880 , s.  53
  6. Dumaine 1869 , str.  19
  7. Ministerstwo 1886 , s.  47
  8. Cardini 1848 , s.  440-445
  9. Saumur 1840 , str.  53
  10. Vallon 1880 , str.  242-243
  11. Achille 1845 , str.  133
  12. Cogent 1858 , s.  141
  13. Drémaux 1833 , str.  92
  14. Cogent 1858 , s.  93
  15. Suzanne 1874 , str.  237-241

Zobacz też