Schabraque lub rzadziej chabraque ( niemiecki : Schabracque z tureckiego : çaprak) to rodzaj osłony, która chroniła siodło , żeliwa i płaszcz koni w jednostkach kawalerii . Był on używany głównie w Europie i Afryce Północnej w XVIII -tego wieku XIX th wieku .
Termin już używany we Francji w XVIII -tego wieku i spopularyzowana w czasie wojen napoleońskich w XIX th wieku pochodzi od niemieckiego Schabracque. To słowo jest sama pochodzi od tureckiego çaprak co oznacza „na okładce” i byłby przyswojone podczas podbojów osmańskich w Świętego Cesarstwa w XVI E wieku .
Początkowo używane przez zawodników węgierskich w służbie Austrii The schabraque był akcesoria kawaleria huzar , które zostaną podjęte i naśladowany przez różnych armiach europejskich w XVIII th wieku i XIX th century . Siodła typu węgierskiego, w przeciwieństwie do obecnych siodełek, nie miały wyściółki. Ich główną wadą było to, że nie zapewniały jeźdźcowi stabilnego i wystarczającego podparcia i dlatego wymagały kilku warstw okrycia, aby uniknąć bólu pleców. Schabraque zastępuje te nieregulacyjne i niepraktyczne osłony. Służy również do ukrycia nieestetycznego wyglądu siodła i zakrycia rzeczy osobistych jeźdźców, którzy umieszczali je pod pośladkami. Schabraque jest na ogół usuwany podczas opłat.
Z powodu kolejnych ulepszeń w stolcu, kampanii wojskowych mniej długich i mimo jego silnej wizualnej atrakcyjności, schabraque stopniowo opuszczony przez żołnierzy kawalerii pod koniec XIX th wieku (1886 dla Francji).
Schabraque to zestawienie kilku elementów ze skór zwierzęcych, tkaniny i skóry, które tworzą koc umieszczony na wierzchu siodła i kurtki jeźdźców. Dzieli się on na 2 główne części: przód zagięty do ciała konia, który przykrywa jelita i sierść oraz grzbiet, który tworzy okrycie (czasami zwane także okryciem krupelinowym iz czasem staje się obiektem paradnym). Tylko centralne siedzisko, czapka , jest czasami wykonane z owczej skóry. Kilka pętli lub bocznych oczek umożliwia przejście do wielu ładunków, pasków na nadgarstek lub pasków pakunkowych. Krocza oraz skóra knee pad zapobiec zbyt szybkiemu zużyciu wskutek tarcia miecza i kolan. Skórzane nakładki utrzymuje schabraque na siodle. Przodu jest przebite drzwi pokryte klapką , który umożliwia łatwy dostęp do pistoletów, karabinów, karabinków. Można również znaleźć pół miesiąca, zwłaszcza wśród kirasjerów Pierwszego Cesarstwa.
Narożniki szabraka są zwykle zaokrąglone z przodu i spiczaste z tyłu, szczególnie w przypadku lekkiej kawalerii. W XIX th century , a ich zastosowanie staje się coraz szerszy, materiały wykorzystywane do produkcji leu ewoluować. Poza początkowym owczej skóry, tkaniny, filcu , skóry jagnięcej , lamparta lub tygrysa skóry lub nawet filaly (bardzo elastyczna skóra tylko użytkowania w Afryce ) są stopniowo wykorzystywane.
Siodło model węgierski
Skład szabraków francuskiej kawalerii (1: przód; 2: tył; 3: siedzenie; 4: krok; 5: pas i 6: warkocz)
Skład szabraków francuskiej kawalerii (1: przód; 2: tył; 3: siedzenie; 4: krocze; 5: oczka i 6: głowica + surfaix)
Skład szabraków kawalerii francuskiej (1: siedzenie; 2: czapka; 3: głowica; 4: krocze; 5: nakolanniki; 6: przód; 7: tył; 8: drzwi i patteleta; 9: nakładka z kontrpaskiem , stałe pętle i klamra)
Schabraque ze skóry owczej dla liniowej i lekkiej kawalerii, model 1845
Filcowa schabraque dla lekkiej kawalerii, model 1852
Schabraque ma kilka wad:
Po wojnach napoleońskich i ich imperialnej symbolice (orzeł, korona, litera N), różne francuskie oddziały kawalerii noszą specyficzne atrybuty umieszczone na tylnej części ich szabraque. W tych atrybutach zawarty jest numer pułku.
Pułki wciąż różnią się kolorem krawędzi schabraki. Tak więc w 1786 r. Dla francuskich pułków husarskich: