Rząd

Caparison (z hiszpańskiego  : caparazón ) jest ozdobna osłona z których zamontowane lub wykorzystać konie są ubrani w uroczystościach.

Caparison to również fartuch skórzany, wełniany itp. Przeznaczony do ochrony grzbietu konia przed deszczem, muchami itp.

Prezentacja

Słowo oznaki, który również napisał kiedyś caparasson , nie wcześniej niż na samym końcu XV th  wieku. Wcześniej zwykliśmy mówić „ koc” lub „ przykrycie” . Oznacza kawałek materiału o określonej grubości, okrywający konie podczas procesji lub walk. Istnieją dwa rodzaje kaparynów:

Kaparison obejmuje właściwą głowicę, szyjkę macicy lub szyjkę macicy, która zakrywa szyję konia, zagłówek i kufę (przód głowy konia). W starożytności grecko-łacińskiej caparison był prostą skórą zwierzęcą zarzuconą na konia (épiblèma, ephippium), którego nogi skrzyżowano na piersi.


Walka byków

W świecie walk byków caparison nazywa się peto, gdy jest używany do ochrony konia przed pikadorem . Istniała we Francji od końca XIX th  wieku jako „fartuch z obszytej skórą grubą żelaza w prawo, gdzie trzeba być zmuszony przez toro  ; to wykończenie czapki składa się na ogół z szeregu metalowych ostrzy wszytych obok siebie między dwiema warstwami skóry fartucha. To całkowicie otacza ciało konia, nawet przechodzi między nogami, przed klatką piersiową i jest przebite tylko dwoma małymi okrągłymi otworami wykonanymi w miejscu, w którym należy podać ostrogę. "

Ten caparison nie dawał satysfakcji. Ponadto, w latach 1924-1925, dwóch mieszkańców Nîmes, Jacques Heyral, który był dostawcą koni, i jego przyjaciel Sudre, który robił epolety, wpadli na pomysł wyściełania prostego istniejącego plastronu poprzez umieszczenie epoletów między dwoma prześcieradłami. i dodanie waty. Wykonali próbę, uderzając szczupakiem w konia pokrytego caparisonem. Zwierzę nie zostało zranione, test był rozstrzygający.

Aby przekonać pikadorów do korzystania z tego modelu, dwaj Francuzi wysłali kopię do księcia Veragua, który był prezesem hiszpańskich hodowców. Inne testy odbyły się w Nîmes dnia25 kwietnia 1926na arenie przeciwko sześciu torosom Estebána Hernándeza. Caparison okazał się zadowalający dla konia, ale hiszpańscy pikadorzy zażądali modyfikacji kolca, aby był mocniejszy przeciwko francuskiemu peto, który ich zdaniem faworyzował byka.

Generał Primo de Rivera , ówczesny minister króla Alfonsa XIII , interweniował w liście opublikowanym w prasie, w którym zadeklarował w szczególności, że konieczne jest zbadanie, jak zmniejszyć liczbę ofiarowanych koni „bez zmniejszania atrakcyjności pięknych i klasyczna fiesta . " The caparisons badań powstał podczas byków The6 marca 1927na starym placu Madrytu. Rywalizowało dziesięć modeli. Wybrano model Don Estebána Arteagi. Kaparyon ten był wielkości i ciężaru porównywalny z „zbroją” i tworzył ścianę, o którą wyczerpało się toro bravo . Caparison stał się obowiązkowy w Hiszpanii dekretem z dnia7 marca 1928 miał położyć kres patroszeniu koni składanych w ofierze przez niekompetentnych pikadorów, którzy nie mieli już wiedzy ani siły swoich poprzedników, aby zachować konia.

Po pierwszej wojnie światowej Jacques Heyral udoskonalił kaptur, czyniąc z niej coś w rodzaju „sukienki” obejmującej cały bok konia, teraz uzupełnionej o „manguitos”, rodzaje „rękawów” chroniących nogi. Dodatkowo zastosowany materiał staje się filcem pokrytym skórą, dużo bardziej wytrzymałym niż pierwotnie użyta skóra. Obecnie niektóre czapraki są wykonane z włókna Kevlar , materiału, z którego wykonane są kamizelki kuloodporne. Odkąd używa się caparison, kontuzja i a fortiori śmierć konia stały się wyjątkowe.

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Larousse Encyclopedia w XX th  century, Paryż, 1932.
  2. przeczytaj broń w średniowieczu
  3. Paul Rouaix, Słownik sztuk dekoracyjnych: do użytku rzemieślników, artystów, amatorów i szkół: meble, zbrojownia, biżuteria, hafty ... , Paryż, W księgarni ilustrowanej,1900, s.  214
  4. Bérard 2003 , str.  744
  5. Daniel Caldine cytowany przez Casanovę i Dupuy 1981 , str.  127
  6. BERARD 2003 , s.  745
  7. Le Petit Robert Dictionary 2006 , artykuł „noga”

Linki zewnętrzne