| Imię urodzenia | Mangou (lub Mangu) |
|---|---|
| Narodziny | Nieznana data |
| Śmierć |
Data nieznana Lougou (region Matankari ) |
| Podstawowa działalność | Wioska Królowej Lougou |
Sarraounia to nazwa nadana do afrykańskiej królowej, która rządziła Azna, społeczność Afryce Zachodniej na koniec XIX -go wieku , w południowo-zachodniej części Niger prądu. „Sarraounia” (pisane również jako sarauniya lub saraouniya ) to nie imię, ale tytuł - „królowa” w języku hausa - nadany politycznemu i religijnemu przywódcy wioski Lougou (lub Lugu ), położonej około dwudziestu kilometrów od Matankari . Zgodnie z kilkoma elementami, które o niej mamy , sarraounia Lougou byłaby nazywana Mangu (lub Mangou ).
Została zapamiętana z powodu oporu, jaki jej społeczność stawiała przeciwko misji Voulet-Chanoine ; w czasie, gdy wiele zachodnioafrykańskich królestw skapitulowało bez walki z Francuzami, społeczność Sarraounia walczyła z wojskami kolonialnymi dowodzonymi przez kapitanów Vouleta i Chanoine , wKwiecień 1899.
Mało znana postać, Sarraounia, zna nowe potomstwo z lat 80. , gdzie zostaje na nowo odkryta i zmitologizowana pod postacią afrykańskiej bohaterki, a nawet symbolu panafrykanizmu .
Dane historyczne dotyczące Sarraounia są rzadkie i dotyczą głównie sprawy misji Voulet-Chanoine; są też zmieszane z legendarnymi elementami afrykańskiej tradycji ustnej . Epizod konfrontacji między wojownikami Aznas a kolumną dowodzoną przez kapitanów Vouleta i Chanoine'a jest szczególnie związany z księgą wspomnień opublikowaną w 1930 roku przez jednego z członków wyprawy, generała Joallanda ( ówczesnego porucznika). Ta ostatnia opisuje Sarraounię jako „starą czarownicę”, która celowo rzuciłaby wyzwanie Francuzom, gdy zbliżali się do jej wioski, wysyłając im obraźliwą wiadomość, w której obiecała zablokować im drogę i chwaliła się niezwyciężonością jego wojowników. Plik16 kwietnia 1899, wojska francuskie pojawiają się w zasięgu wzroku Logou, gdzie walczą z nimi wojownicy Sarraounii. Według relacji Joallanda, Francuzi bez trudu rozproszyli swoich przeciwników kilkoma salwami broni palnej; jednakże byli zmuszeni później walczyć o wyparcie tubylców z buszu, w którym schronili się, ponieważ wojska francuskie musiały obozować w pobliżu. Ze względu na opór wojowników Lougou afera okazała się kosztowna dla Francuzów, których skutkowała czterema zgonami, sześcioma rannymi i utratą około 7000 nabojów.
Aznas schronili się w lesie, a kilka tygodni później, po wyjeździe Francuzów, odzyskali Lougou, które wojska kolonialne spalili i pozostawili w ruinie. Według relacji, które do nas dotarły, Sarraounia została siłą zabrana przez swoich wojowników podczas bitwy. Zdesperowana, że nie była w stanie ochronić swojego plemienia, zgodnie z legendą próbowałaby się zabić, rzucając się w ogień, ale nie mogłaby tego zrobić. Tradycja podaje, że po jego śmierci „ wyrosło na jego grobie drzewo jujube, symbol wieczności” .
Archiwa Ministerstwa Wojny pokazują opór mieszkańców Lougou, ale nie wspominają o roli, jaką odegrała Sarraounia. To głównie dziedzictwo ustne sprawiło, że królowa stała się popularną postacią w niektórych regionach Nigru , wywyższając jej opór przeciwko Francuzom i użyczając jej magicznych mocy. Konfrontacja Lougou jest opisana we fragmencie z książki The Grand Captain (1976), fabularyzowanej opowieści, którą Jacques-Francis Rolland poświęca misji Voulet-Chanoine ; autorka przedstawia „la Sarraounia” jako „królową czarownic”, której zaklęcia fanatyzowały wojowników jej plemienia i niepokoiły pomocników armii kolonialnej. Ale to właśnie od 1980 roku nigeryjska pisarka Mamani Abdoulaye spopularyzowała Sarraounię - dotychczas ignorowaną przez historiografię prostą postać folklorystyczną - poświęcając mu powieść ( Sarraounia: The drama of the magic queen ), która uczyniła z niej postać kolektywu. wyobraźnia Nigru i szerzej Afryki.
Mamami - który twierdzi, że podjął decyzję o napisaniu swojej książki w reakcji na książkę Rollanda, który wydawał mu się pogardliwy - podpisuje powieść celowo „ideologiczną” , mającą na celu przedstawienie afrykańskiej wersji historii kolonizacji . Podczas gdy Joalland, świadek wydarzenia, mówi o Sarraouni jako o starej czarownicy, Mamani opisuje ją jako młodą i piękną kobietę, niczym potężnego wojownika Amazonii ; uczynił ją politycznym symbolem, pożyczając jej przemówienie z panafrykańskimi akcentami . Postać Sarraouni, zmitologizowana przez tę fabularyzowaną opowieść, staje się a posteriori symbolem walki z kolonizacją.
Mało znana postać przed 1980 rokiem stała się na podstawie swego literackiego odkrycia symbolem afrykańskiej dumy i narodowego oporu, a następnie weszła do podręczników szkolnych w Afryce francuskojęzycznej . Jest między innymi bohaterką filmu na podstawie powieści Mamaniego w reżyserii Med Hondo i pojawia się w różnych dziełach fabularnych.