Sarkofag małżonków (Luwr)

Sarkofag małżonków Obraz w Infobox. Sarkofag małżonków na wystawie w Muzeum Luwru .
Artysta garncarze z Caere ( Rzym , Włochy )
Przestarzały c. 520 - 510 BC. J.-C.
Rodzaj rzeźba
Techniczny polichromowana terakota
Wymiary (wys. × dł. × szer.) 111 × 194 × 69 cm
Kolekcja Katedra Starożytności Greckiej, Etruskiej i Rzymskiej w Luwrze
Numer inwentarzowy Cp 5194
Lokalizacja Luwr , Departament Starożytności Greckiej, Etruskiej i Rzymskiej , Paryż ( Francja )

Sarkofag małżonków (znany również jako Sarkofag Cerveteri ) z Caere niedaleko Rzymu, jest monumentalny etruski pogrzebowe urna z terakoty (początkowo polichromii ), reprezentujących dwa małżonków leżą obok siebie w pozie Etrusków bankiecie .

Dzieło jest przechowywane w Luwrze. Odrestaurowany w warsztacie w Louvre-Lens , był prezentowany jako główne dzieło na wystawie Les Étrusques et la Méditerranée od 5 grudnia 2013 do 10 kwietnia 2014.

Historia

Ten etruski kawałek „  sarkofag małżonków  ” typu, z których istnieje kilka przykładów (takich jak w Villa Giulia), został wykonany w Caere ( Miasto metropolitalne Rzym , Włochy ), około 520 pne. AD Wszystkie zostały odkryte na miejscu nekropolii Banditaccia w Cerveteri w Lacjum około 1850 roku przez markiza Giampietro Campana .

Ta kopia muzeum Luwru znajdowała się w dawnej kolekcji Campana w 1845 roku, a następnie została zakupiona przez Napoleona III w 1861 roku dla muzeum w Luwrze .

Opis

Ten typ urny pogrzebowej jest zgodny z etruskimi tradycjami związanymi z kultem zmarłych: urna ma wazę i pokrywę, na której w rzeźbie przedstawiono zmarłego w pozycji uczty, leżącego na triclinium iw pozie żywy, uśmiechnięty, lewy łokieć oparty na butelkach z winem, nogi owinięte. W tym przypadku jest to podwójna urna pogrzebowa, a dwóch zmarłych, którzy są tam poddani kremacji, jest przedstawionych na okładce podczas bankietu w pozycji leżącej. Materac łoża bankietowego został ozdobiony kolorowymi opaskami. Butelki z wodą, w tym jedna wetknięta pod łokieć mężczyzny, przypominają nam o spożyciu wina. Kobieta wlewała perfumy w dłoń męża, podczas gdy ten ją obejmował. Oczy są małe i w kształcie migdałów, nos prosty i wyrównany z czołem, obecny uśmiech, spiczasty podbródek i rozjaśnione włosy. Jedna z rąk, osadzona w reszcie ciała, niestety zniknęła dla mężczyzny z kopii w Luwrze, ale kopia w Willi Giulia umożliwia odtworzenie gestu.

Analiza

Pierwszą cechą charakterystyczną tej pracy jest jej rozmiar (1,11 mx 0,69 mx 1,94 m). W tym samym miejscu odkryto także inną popielnicę, w tej samej pozie (mąż razem) i mniejszych wymiarach (wys .: 56 cm; szer .: 28 cm; szer. nazwa sarkofagu . Jednak jest to rzeczywiście monumentalna podwójna urna pogrzebowa, a nie podwójna trumna.

Tutaj naprawdę mamy wyraz arystokratycznej pary, pana ich domu, co często widzimy we współczesnych grobowcach. To także afirmacja więzi małżeńskich, wykraczających poza więzi społeczne, a także idealne przedstawienie szczęścia w życiu ostatecznym. Ujawnia także znaczenie kobiety w rolach miasta etruskiego, przetłumaczone tutaj w proporcjach i pozach zbliżonych do męża.

Jest to również jeden z formalnych dowodów szczególnej i oryginalnej estetyki etruskiej , w której symbolika jest nałożona na ściśle proporcjonalną reprezentację ludzkiego ciała: intymność związku małżeńskiego skutkuje wyraźną, choć bliską, górną częścią ciała., Które następnie łączą się w dolnej części utworu „w długiej arabesce, która się spłaszcza”.

Realizacja pokazuje zdolność warsztatów etruskich do realizacji dużych zamówień, które można było powielać i produkować w kilku egzemplarzach dla zamożnych arystokratów. Rzeczywiście, znamy zredukowane wersje tej typologii, odtwarzające ten sam wzór. Bardziej ekonomiczne elementy są prostsze, mniej dopracowane i mniej wyszukane, ale bardzo wyraźnie pokazują charakterystyczne cechy wpływów jońskich (oczy w kształcie migdałów, uśmiech, rozjaśnione włosy, nos w linii czoła, spiczasty podbródek, ...) Sztuka etruska z okresu archaicznego.

Renowacja i wystawa w Louvre-Lens

Sarkofag małżonków został odrestaurowany w Louvre-Lens w październiku 2013 r., A następnie wystawiony od grudnia 2013 r. Do kwietnia 2014 r. Na wystawie Les Étrusques et la Méditerranée .

Uwagi i odniesienia

Bibliografia
  1. Wskazówki n O  24602 , podstawa Atlas , Luwr
  2. str.  232 w The Etruscans and Europe , poprzedzonym przez Massimo Pallottino , po tytułowej wystawie w Grand-Palais w Paryżu od 15 września do 14 grudnia 1992 r. Oraz w Berlinie w 1993 r.
  3. Yves Portelli, „  The Louvre-Lens przygotowuje swoją następną wystawę czasową: Laurence Marlin już pozwala Etruskom skierować czubek nosa  ” , na http://www.lavoixdunord.fr/ , La Voix du Nord ,2 sierpnia 2013
  4. "  Louvre-Lens: Renowacja" Sarkofagu mężów "widocznego przed wystawą  " , na http://www.lavoixdunord.fr/ , La Voix du Nord ,5 października 2013
  5. Yves Portelli, „  Lens: the Etruscan couple in public makeover at the Louvre-Lens  ” , na http://www.lavoixdunord.fr/ , La Voix du Nord ,9 października 2013
Odnośniki bibliograficzne
  1. Etruskowie i Morze Śródziemne , s.  187

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.