Artysta | garncarze z Caere ( Rzym , Włochy ) |
---|---|
Przestarzały | c. 520 - 510 BC. J.-C. |
Rodzaj | rzeźba |
Techniczny | polichromowana terakota |
Wymiary (wys. × dł. × szer.) | 111 × 194 × 69 cm |
Kolekcja | Katedra Starożytności Greckiej, Etruskiej i Rzymskiej w Luwrze |
Numer inwentarzowy | Cp 5194 |
Lokalizacja | Luwr , Departament Starożytności Greckiej, Etruskiej i Rzymskiej , Paryż ( Francja ) |
Sarkofag małżonków (znany również jako Sarkofag Cerveteri ) z Caere niedaleko Rzymu, jest monumentalny etruski pogrzebowe urna z terakoty (początkowo polichromii ), reprezentujących dwa małżonków leżą obok siebie w pozie Etrusków bankiecie .
Dzieło jest przechowywane w Luwrze. Odrestaurowany w warsztacie w Louvre-Lens , był prezentowany jako główne dzieło na wystawie Les Étrusques et la Méditerranée od 5 grudnia 2013 do 10 kwietnia 2014.
Ten etruski kawałek „ sarkofag małżonków ” typu, z których istnieje kilka przykładów (takich jak w Villa Giulia), został wykonany w Caere ( Miasto metropolitalne Rzym , Włochy ), około 520 pne. AD Wszystkie zostały odkryte na miejscu nekropolii Banditaccia w Cerveteri w Lacjum około 1850 roku przez markiza Giampietro Campana .
Ta kopia muzeum Luwru znajdowała się w dawnej kolekcji Campana w 1845 roku, a następnie została zakupiona przez Napoleona III w 1861 roku dla muzeum w Luwrze .
Ten typ urny pogrzebowej jest zgodny z etruskimi tradycjami związanymi z kultem zmarłych: urna ma wazę i pokrywę, na której w rzeźbie przedstawiono zmarłego w pozycji uczty, leżącego na triclinium iw pozie żywy, uśmiechnięty, lewy łokieć oparty na butelkach z winem, nogi owinięte. W tym przypadku jest to podwójna urna pogrzebowa, a dwóch zmarłych, którzy są tam poddani kremacji, jest przedstawionych na okładce podczas bankietu w pozycji leżącej. Materac łoża bankietowego został ozdobiony kolorowymi opaskami. Butelki z wodą, w tym jedna wetknięta pod łokieć mężczyzny, przypominają nam o spożyciu wina. Kobieta wlewała perfumy w dłoń męża, podczas gdy ten ją obejmował. Oczy są małe i w kształcie migdałów, nos prosty i wyrównany z czołem, obecny uśmiech, spiczasty podbródek i rozjaśnione włosy. Jedna z rąk, osadzona w reszcie ciała, niestety zniknęła dla mężczyzny z kopii w Luwrze, ale kopia w Willi Giulia umożliwia odtworzenie gestu.
Pierwszą cechą charakterystyczną tej pracy jest jej rozmiar (1,11 mx 0,69 mx 1,94 m). W tym samym miejscu odkryto także inną popielnicę, w tej samej pozie (mąż razem) i mniejszych wymiarach (wys .: 56 cm; szer .: 28 cm; szer. nazwa sarkofagu . Jednak jest to rzeczywiście monumentalna podwójna urna pogrzebowa, a nie podwójna trumna.
Tutaj naprawdę mamy wyraz arystokratycznej pary, pana ich domu, co często widzimy we współczesnych grobowcach. To także afirmacja więzi małżeńskich, wykraczających poza więzi społeczne, a także idealne przedstawienie szczęścia w życiu ostatecznym. Ujawnia także znaczenie kobiety w rolach miasta etruskiego, przetłumaczone tutaj w proporcjach i pozach zbliżonych do męża.
Jest to również jeden z formalnych dowodów szczególnej i oryginalnej estetyki etruskiej , w której symbolika jest nałożona na ściśle proporcjonalną reprezentację ludzkiego ciała: intymność związku małżeńskiego skutkuje wyraźną, choć bliską, górną częścią ciała., Które następnie łączą się w dolnej części utworu „w długiej arabesce, która się spłaszcza”.
Realizacja pokazuje zdolność warsztatów etruskich do realizacji dużych zamówień, które można było powielać i produkować w kilku egzemplarzach dla zamożnych arystokratów. Rzeczywiście, znamy zredukowane wersje tej typologii, odtwarzające ten sam wzór. Bardziej ekonomiczne elementy są prostsze, mniej dopracowane i mniej wyszukane, ale bardzo wyraźnie pokazują charakterystyczne cechy wpływów jońskich (oczy w kształcie migdałów, uśmiech, rozjaśnione włosy, nos w linii czoła, spiczasty podbródek, ...) Sztuka etruska z okresu archaicznego.
Sarkofag małżonków został odrestaurowany w Louvre-Lens w październiku 2013 r., A następnie wystawiony od grudnia 2013 r. Do kwietnia 2014 r. Na wystawie Les Étrusques et la Méditerranée .
: dokument używany jako źródło tego artykułu.