W Sanron ( japoński :三論宗, sanronshū , "Szkoła z trzech traktatów" ) , ( Chiński : Sānlùnzōng) jest jednym z sześciu szkół w South Capital ( Nara ) w Japonii . Nazywana również „Szkołą Pustki” (空 宗, kūshū ) , Nauczano jej w świątyni Daian-ji (大安 寺 ) . Pochodząca z Chin i związana z prądem Madhjamaki szkoła została sprowadzona do Japonii i sprowadzona z Chin w 625 roku przez koreańskiego religijnego Ekana .
Szkoła wzięła swoją nazwę od trzech ważnych traktatów przetłumaczonych na język chiński przez Kumārajīvę . Później podzielił się na dwie gałęzie (które już nie istnieją): Gankou-ji Ha i Taian-ji Ha . Miał zwolenników do początku ery Edo .
Trzy traktaty, do których odnosi się termin Sanron, to teksty indyjskiej madhjamaki :
Szkoła Sanron jest więc podzielona na dwie filie, do których dodano trzeci strumień aneksów. Mamy więc z jednej strony gałąź Gangō-ji, która jest połączona z chińskim prądem Sanlun i która została wprowadzona do Japonii z kontynentu przez koreańskiego mnicha Hyegwana (慧 灌, Ekan ) . Przybył do Japonii w 625 roku, po studiach u Jizanga , wielkiego mistrza Sanlun. Przeniósł się do świątyni Gangō-ji . Po drugiej stronie gałąź Hōryū-ji , która została zainicjowana przez mnicha Chizō (智 蔵 ) , Który niewątpliwie studiował tajemnice doktryny z Jizangiem w Chinach. Dlatego uruchamia drugą linię przekazu nauk. Chizô osiedla się w świątyni Hōryū-ji .
Istnieje również trzecia gałąź, Daian-ji , założona przez mnicha Dōji (道 慈 ), Który został wtajemniczony w ezoterykę podczas długiego pobytu w Chinach (702-718). Po powrocie do Japonii przeniósł się do świątyni Daian-ji i przekazał te nauki. Ta gałąź jest czasami nazywana „innym Sanronem” (別 三 論, betsu-sanron ) .