Kosmos sezon 1 1999

Kosmos sezon 1 1999

Kluczowe dane

Uprzejmy	Seriale telewizyjne Seriale science fiction
Ojczyźnie	UK

- Sezon 2 Cosmos 1999

W tym artykule wymieniono odcinki pierwszego sezonu serialu telewizyjnego Cosmos z 1999 roku , wraz ze szczegółowymi podsumowaniami każdego odcinka.

Lista odcinków

Odcinek 1: Drifting

Tytuł oryginalny
Breakaway ( tłumaczenie dosłowne  : „Drifting”) Numer produkcyjny
1-1 Pierwsza transmisja

• Stany Zjednoczone  :4 września 1975
• We Francji  :13 grudnia 1976

Scenariusz

George Bellak  (en)

• Reżyser  : Lee H. Katzin

Goście

• Roy Dotrice (komisarz Simmonds)
• Philip Madoc (dowódca Gorski)
• Lon Satton (Benjamin Ouma)
• Eric Carte (Eddie Collins)

Szczegółowe podsumowanie
John Koenig został mianowany dziewiątym dowódcą Bazy Alpha Moon 9 września 1999 r. Jego głównym zadaniem jest przeprowadzenie programu eksploracji planety Meta. Zastępuje Komandora Górskiego, któremu nie udało się rozwiązać problemów medycznych, z jakimi borykali się astronauci w bazie, i odkryć przyczyny powtarzających się incydentów w rejonie składowania jądrowego. Helena Russell i Victor Bergman, dwaj eksperci naukowi, nie rozumieją, dlaczego tylko astronauci misji Meta i ludzie odpowiedzialni za utrzymanie miejsca jądrowego umierają na psychozę jeden po drugim. Koenig w końcu znajduje powiązanie (astronauci podczas treningu przechodzą w pobliżu miejsca jądrowego) i rozumieją przyczyny patologii. Ale jest już za późno i składowisko odpadów nuklearnych eksploduje, powodując kataklizm termojądrowy wyrzucający Księżyc z orbity bez nadziei na powrót. Komentarze

• Chronologicznie i racjonalnie, odcinek, który powinien nastąpić po pierwszym odcinku, to odcinek 5: Kierunek Ziemia , w którym po raz drugi i ostatni widzimy komisarza Simmondsa.
• Reżyser Lee H. Katzin pracował wcześniej z Martinem Landau i Barbarą Bain na planie Mission Impossible .
• Postać Benjamina Oumy zostaje zastąpiona z drugiego odcinka przez Davida Kano.
• Podaje się, że liczba mieszkańców Alfy wynosi 311 osób.
• Powiązania zewnętrzne: składowanie jądrowe , przetwarzanie wypalonego paliwa jądrowego , odpady wysokoaktywne i długożyciowe

Odcinek 2: Kwestia życia i śmierci

Tytuł oryginalny
Materia życia i śmierci ( trad litt ..  „Kwestia życia lub śmierci”) Numer produkcyjny
1-2 Pierwsza transmisja

• Stany Zjednoczone  :27 listopada 1975
• We Francji  :8 stycznia 1977

Scenariusz

Art Wallace  (w) i Johnny Byrne

• Reżyser  : Charles Crichton

Goście

• Richard Johnson (Lee / Dick Russel)
• Stuart Damon  ( pilot Parks)

Szczegółowe podsumowanie
Gdy zbliża się do planety Terra Nova, aby zbadać jej powierzchnię, Eagle of Reconnaissance zostaje uderzony przez piorun i musi zostać przywrócony na autopilocie. Po przybyciu na Alpha na statku znajduje się dodatkowy członek załogi: Dick Russell, mąż doktor Heleny Russell, zaginiony przez pięć lat na statku w pobliżu Jowisza. Obrazowanie medyczne pokazuje dziwne ustalenia. Wskrzeszony Dick Russell ostrzega Alfanów, że zostaną zniszczeni, jeśli osiedlą się na Ziemi Nova, i wkrótce potem umrze. Bazowy komputer wskazujący, że warunki atmosferyczne Terra Nova są odpowiednie dla ludzkiego życia, John Koenig decyduje się na rozpoczęcie misji eksploracyjnej. Koenig, Helena, Paul Morrow i Sandra Benes podróżują na planetę, która na pierwszy rzut oka wydaje się być bardzo przyjazna. Dostępna jest woda pitna, jadalne owoce rosną na drzewach, papugi są przyjazne. Jednak wkrótce potem w bazie Alfa ciało Dicka Russella, prawdopodobnie złożone z antymaterii, znika, a na badanej planecie rozbitków w kosmosie atakuje dziwny „wiatr”. Helena Russell po raz drugi staje twarzą w twarz z mężem, który namawia ją i jego towarzyszy do opuszczenia planety. Odkrywcy wracają po katastrofie do Bazy. Koenig zdaje sobie sprawę, że planeta nie jest przyjazna i decyduje, że nie będzie dalej badana. Operacja Exodus opuszczenia Bazy i osiedlenia się na planecie została porzucona. Komentarze

• Lee Russell w wersji angielskiej staje się Dick Russell w wersji francuskiej.
• Aktor zaprosił Stuart Damon ponownie w 2 -go  sezonu w roli brata Tony'ego Verdeschi.
• Ta planeta, która wydaje się rodzić sny, jest podobna do planety Solaris , ważnego filmu w twórczości Andrieja Tarkowskiego .

Odcinek 3: Czarne słońce

Tytuł oryginalny
Czarne słońce ( tłumaczenie dosłowne  : „Czarne słońce”) Numer produkcyjny
1-3 Pierwsza transmisja

• Stany Zjednoczone  :6 listopada 1975
• We Francji  :5 lutego 1977

Scenariusz

David Weir

• Reżyser  : Lee H. Katzin

Goście

• Paul Jones (pilot Mike Ryan)
• Jon Laurimore (Smitty)

Streszczenie
Księżyc zbliża się do czarnej dziury , której pole grawitacyjne grozi spowodowaniem wielkich zniszczeń bazy księżycowej i być może jej całkowitym zniszczeniem ... Szczegółowe podsumowanie
Asteroida zmierza prosto do bazy Alfa. W ostatniej chwili, na kilka sekund przed zderzeniem, został odwrócony ze swojego toru i eksplodował. Wysyłamy Orła Rozpoznania w okolice i zauważamy obecność czarnej dziury, która grozi zniszczeniem. P dr Bergman rozwija pole siłowe , lecz nie może zagwarantować jego skuteczność. W przypadku awarii pola siłowego, Koenig wysyła Eagle 6, załadowanego prowiantem, z sześcioma losowo wybranymi ludźmi na pokładzie, którzy będą trzymać się z dala od czarnej dziury, gdy wejdzie do niej Księżyc. Spośród tych sześciu Alfanów komputer wskazuje Hélénę Russell. Księżyc wchodzi do czarnej dziury i zostaje katapultowany lata świetlne stąd. Następnie znajduje Orła niosącego sześć Alfanów. Nikt nie rozumie, w jaki sposób Księżyc został wysłany w pobliżu Orła. Może wyższą moc? Komentarze

• Po raz pierwszy wyrażenie „w domu” jest używane w odcinku do oznaczenia alfy (są to ostatnie słowa odcinka).
• Scena muzyczna, w której Paul Morrow gra na gitarze, nie jest dublowana: tak naprawdę to Prentis Hancock grał na własnej gitarze melodię swojego dzieła.
• To właśnie w tym odcinku pojawia się hipoteza o nieznanej sile, która kierowała pozorną wędrówką Księżyca. Ta koncepcja będzie się pojawiać często w pierwszym sezonie.
• Widoczne jest ujęcie profesora Bergmana podczas polerowania równań na przezroczystej tablicy (około 5:40). Ale ten plan, a zwłaszcza te równania, są dokładnie takie same, jak te, które pojawiają się w odcinku 23 zatytułowanym: The Domain of the dragon .

Odcinek 4: Pierścień Księżyca

Tytuł oryginalny
Pierścień wokół Księżyca ( tłumaczenie dosłowne  : „Pierścień wokół Księżyca”) Numer produkcyjny
1-4 Pierwsza transmisja

• Stany Zjednoczone  :15 stycznia 1976
• We Francji  :10 kwietnia 1976

Scenariusz

Edward di Lorenzo  (en)

• Reżyser  : Ray Austin

Goście

• Max Faulkner  (w) (Ted Clifford)

Szczegółowe podsumowanie
Bieg Księżyca przerywa pomarańczowy pierścień, który przejmuje Teda Clifforda, technika, który natychmiast zaczyna przesyłać dane z centralnego komputera do Triton, planety najwyraźniej leżącej w pobliżu. Po śmierci Clifforda z wycieńczenia Helena Russell zostaje z kolei kontrolowana przez pierścień. P r Bergman wreszcie odkryli, że planeta Triton nie istnieje i że tajemnicza siła jest rzeczywiście po komputer, relikt tylko cywilizacji Triton zniknął dawno temu. Komandor Koenig i mały zespół wsiadają do Transport Eagle i podróżują blisko obcego bytu. Centralny komputer bazy Alpha jest następnie wyłączany, co pozwala na dezaktywację promienia kontroli i obrony istoty. Koenig i podmiot prowadzą dialog; Koenig pokazuje, na podstawie dowodów, że planeta Tryton od dawna jest zniszczona. Jednostka jest bezradna; gdy Carrier Eagle opuszcza pole przyciągania istoty, eksploduje. Umysł Heleny zostaje uwolniony z uścisku istoty. Komentarze

• Głos Tritona (w wersji oryginalnej) zapewnia Prentis Hancock .
• Jednym z głównych punktów tego odcinka jest wyjście Koeniga i Bergmana na powierzchnię Księżyca, a wszystko to przerywane muzyką disco skomponowaną przez Vica Elmsa , zięcia Sylvii Anderson .

Odcinek 5: Kierunek Ziemia

Tytuł oryginalny
Przyziemny Numer produkcyjny
1-5 Pierwsza transmisja

• We Francji  :3 kwietnia 1976

Scenariusz

Anthony Terpiloff  (en)

• Reżyser  : Charles Crichton

Goście

• Christopher Lee (Zantor)
• Roy Dotrice (komisarz Simmonds)

Szczegółowe podsumowanie
Pozornie walczący statek ląduje w pobliżu Alfy. Koenig i Russell odkrywają tam sześciu śpiących humanoidalnych kosmitów i nieświadomie zabijają jednego, próbując go obudzić. Pozostała piątka, w tym kapitan Zantor, budzi się i wyjaśnia im, że ich statek, który opuścił planetę Kaldor, jest w drodze na Ziemię, ale sygnały emitowane przez Alfę zakłóciły ich system nawigacji. Zantor proponuje Alfana, który zastąpi jego zmarłego towarzysza. Jednak komisarz generalny Simmonds planuje przejąć statek siłą i zainstalować sześć Alphanów, na co Koenig odmawia. Zamiast tego Koenig prosi komputer o narysowanie nazwy. Helena Russell jest nazywana „świnką morską”, aby sprawdzić, czy aparat do biostazy działa również na organizm ludzki. Test jest rozstrzygający. Następnie Simmonds dokonuje zamachu stanu i po odrażającym szantażu żąda (i uzyskuje) zajęcie wolnego miejsca. Pięć istot pozaziemskich i Simmonds zajmuje swoje miejsca w kabinach do biostazy i inicjowane są procesy krioniczne . Jednak kabina Simmonds nie działa, a mężczyzna, który nie może wyjść z kabiny, jest skazany na wkrótce śmierć z powodu uduszenia. Odcinek kończy się zwrotem akcji: komputer wyznaczył Simmondsa jako mieszkańca Alpha, który ma zostać umieszczony w biostazie, nie pełniąc żadnej szczególnej roli naukowej na pokładzie bazy. Komentarze

• Koniec odcinka stawia widza pytanie: czy śmierć Simmondsa była niezamierzona, czy też była sprowokowana? Innymi słowy, czy hojny Zantor w rzeczywistości jest mordercą?
• Ponowne pojawienie się Simmonds w 5 -tego  odcinka, gdy jest całkowicie nieobecna 2, 3 i 4 doprowadziło wielu fanów, aby sądzić, że w umysłach pisarzy, ten odcinek był pierwotnie zaplanowane, aby pojawić się na drugim miejscu.
• Zwróć uwagę na błąd w strzelaniu: w scenie, w której Simmonds na próżno walczy w swojej szklanej klatce, możemy dostrzec w tle jednego z Kaldorian, który odwraca głowę w jego stronę, podczas gdy jego towarzysz po prawej stronie wstaje (teoretycznie są w zastoju dla następne dekady). Następny strzał: dwaj Kaldorianie znów znajdują się w zastoju.

Odcinek 6: Innym razem, w innym miejscu

Tytuł oryginalny
Innym razem, w innym miejscu ( trad litt ..  „Innym razem, w innym miejscu”) Numer produkcyjny
1-6 Pierwsza transmisja

• We Francji  :20 grudnia 1975

Scenariusz

Johnny Byrne

• Reżyser  : David Tomblin  (we)

Goście

• Judy Geeson (Regina Kesslann)

Szczegółowe podsumowanie
Naukowiec Regina przeżywa atak halucynacji i szaleństwa. Twierdzi, że jest żoną Alana i grozi członkom dowodzenia bronią laserową, zanim straci przytomność. Jej nieobliczalne zachowanie wynika z przecięcia przez Księżyc strefy turbulencji elektromagnetycznych. Księżycowa gwiazda rozszczepia się, znajduje się w pobliżu Układu Słonecznego i wraca na orbitę wokół planety, która wygląda jak Ziemia. Jednak ta Ziemia została zdewastowana przez przesunięcie osi bieguna i ma kolejny Księżyc. Organizowana jest wyprawa kosmiczna: John Koenig, Helena Russell i Alan odkrywają tam kolejną opuszczoną bazę Alpha, a także zwłoki Johna i Allana w uszkodzonym transporcie Eagle. Następnie trio udaje się na Ziemię i odkrywa obozowisko, w którym kilku ocalałych, w tym Victor Bergman, Helena Russell i Alan Carter, żyje trzeźwo (Koenig i Carter zmarli pięć lat wcześniej). Paul Morrow i Sandra Benès mieli dwoje dzieci. Helena spotyka swojego starszego „sobowtóra”. Po dyskusji między postaciami zgadzają się, że musimy pozostawić Alphan-Earths ich losowi i że Alphan-Lunans muszą wrócić do bazy, dopóki dwa Księżyce nie dojdą do koniunkcji, a planetoida odzyska swój normalny kurs. W przestrzeni . Tak postanowiono, tak zrobiono: trio wraca do bazy, następuje koniunkcja dwóch gwiazd i przygoda trwa. Komentarze

• Ten odcinek pozwala wyobrazić sobie, jak seria mogłaby się zakończyć, kiedy Alfanie wykonali plan Exodusu i osiedlili się na nadającej się do zamieszkania planecie.
• Regina Kesslann to prawdziwe imię żony jednego z scenarzystów serialu, Thom Keyes  (in) , osobistego przyjaciela Johnny'ego Byrne'a.

Odcinek 7: The Link

Tytuł oryginalny
Brakujący link ( tłumaczenie dosłowne  : „ Brakujący link ”) Numer produkcyjny
1-7 Pierwsza transmisja

• We Francji  :23 sierpnia 1980

Scenariusz

Edward di Lorenzo  (en)

• Reżyser  : Ray Austin

Goście

• Peter Cushing (Raan)
• Joanna Dunham (Vana)

Szczegółowe podsumowanie
Po wypadku Orła komandor Koenig zapadł w śpiączkę, a D r Russellowi nie udaje się wydostać. W rzeczywistości, jeśli ciało dowódcy rzeczywiście znajduje się w jednostce medycznej Alfy, jego duch jest uwięziony na planecie Zenno, gdzie studiuje je uczony Raan. Raan testuje go przez kilka eksperymentów, z których niektóre są okrutne, ale gdy jego córka Vana zakochuje się w jego śwince morskiej, postanawia odesłać Koeniga z powrotem do Alfy. W bazie narastają kłótnie o wybór nowego przywódcy. Jednak Koenig najpierw decyduje się zostać z Vaną, zanim zechce wrócić do Alfy. Komentarze

• Ten odcinek został ocenzurowany we Francji ze względu na scenę, w której możemy zobaczyć elektrody podłączone do mózgu Koeniga. Minęło pięć lat, w 1980 roku, dla Le Maillon pojawiać się we Francji w ramach programu Temps X przez braci Bogdanoff .
• Podczas kręcenia sceny bijatyki między ich dwoma postaciami, Anton Phillips został znokautowany na dobre przez Nicka Tate'a .
• Zwróć uwagę na poważną porażkę, najwyraźniej: kiedy Koenig przybywa na Deserted Alpha i patrzy na swój monitor medyczny, jego imię jest zapisywane jako „Keonig” (około 8:15 w filmie); w rzeczywistości ten błąd ortograficzny ma na celu wskazanie widzowi, że Koenig nie istnieje w rzeczywistości.

Odcinek 8: Guardian of the Piri

Tytuł oryginalny
Guardian of Piri ( tłumaczenie dosłowne  : „Guardian of Piri”) Numer produkcyjny
1-8 Pierwsza transmisja

• We Francji  :26 lutego 1977

Scenariusz

Christopher Penfold  (en)

• Reżyser  : Charles Crichton

Goście

• Catherine Schell (pokojówka Strażnika)
• Michael Culver (Pete Irving)
• John Lee-Barber (Ed Davis)
• James Fagan (Ken Johnson)
• Gareth Hunt (trzeci kierowca orzeł na 47 th  chwili, gdy wszystkie Alphans zostawić Piri)

Szczegółowe podsumowanie
Księżyc zbliża się do planety Piri, której cechy wydają się być idealne dla ludzkiego życia. Ale piloci orła wysłanego na rekonesans wpadają w stan wegetatywny, w którym wydają się szczęśliwi. Koenig z kolei odchodzi i próbuje przywrócić im rozsądek, ale kiedy wraca do Alfy, wszyscy Alfanie, przezabawni i ekstrawertycy, są pod kontrolą Piriego i uruchomiono Operację Exodus . Koenig stara się przywrócić rozsądek swoim towarzyszom i, nie udając się, bezpośrednio atakuje „Strażnika Piri”, w rzeczywistości kosmitę, który okazuje się robotem. Po zniszczeniu robota Alphans ustaje i ewakuują Piri, gdy planeta się rozpada. Komentarze

• Catherine Schell zagra rolę Mayi w drugim sezonie, a Gareth Hunt zostanie Gambitem w meloniku i skórzanych butach .
• Ponieważ Amerykanie niechętnie kupowali serial, Lew Grade  (in) , producent ITC, zorganizował przyjęcie dla liderów RAI, którzy zgodzili się na zobowiązanie finansowe, pod warunkiem, że w obsadzie znajdą się włoscy aktorzy. Więc Sylvia Anderson pojechała do Rzymu i zatrudniła Giancarlo Prete , Gianni Garko i Orso Maria Guerrini, którzy pojawili się w odcinkach pierwszego sezonu.

Odcinek 9: Power of Life

Tytuł oryginalny
Siła życia Numer produkcyjny
1-9 Pierwsza transmisja

• We Francji  :28 lutego 1976

Scenariusz

Johnny Byrne

• Reżyser  : David Tomblin  (we)

Goście

• Ian McShane (Anton Zoref)
• (en) Gay Hamilton (Eva Zoref)
• John Hamill (domina)

Szczegółowe podsumowanie
Tajemnicza niebieska kula energii zbliża się do bazy Alfa. Wkrótce potem baza doznaje niewyjaśnionej utraty energii, gdy Anton Zoref, technik dyżurny w centrum jądrowym, zostaje objęty kontrolą kuli. Następnie każda osoba, której dotknie, natychmiast zamarza (trzy osoby zostaną dotknięte podczas odcinka) i, ogólnie rzecz biorąc, wszystkie źródła energii są puste, gdy przechodzi. W rzeczywistości stał się rodzajem pompy energii. Kiedy Anton próbuje zaatakować swoją partnerkę Evę i zostaje ostrzelany, promień lasera, jako źródło energii, wzmacnia go. W końcu znajdujemy sposób, aby to zneutralizować. Ale niebieska kula nadal manipuluje nim na odległość. Pod koniec odcinka Anton umiera, a niebieska kula opuszcza Księżyc w kierunku kosmosu. Komentarze
Sceny, w których pojawia się zwęglone ciało Antona Zorefa, zostały ocenzurowane w Niemczech, a nawet spowodowały zaprzestanie nadawania serialu w Danii .

Odcinek 10: Alpha's Child

Tytuł oryginalny
Dziecko alfa Numer produkcyjny
1-10 Pierwsza transmisja

• We Francji  :14 lutego 1976

Scenariusz

Christopher Penfold  (en)

• Reżyser  : Ray Austin

Goście

• Julian Glover (Jarak)
• Cyd Hayman (Cynthia Crawford)
• Wayne Brooks (Jackie Crawford)

Szczegółowe podsumowanie
Cała Alpha raduje się z narodzin pierwszego dziecka w bazie, Jackie Crawford. Jednak w ciągu kilku godzin Jackie osiąga etap pięcioletniego dziecka, które choć jest głuchonieme, ma jednak niezwykłą inteligencję. Bardzo szybko dziecko zostaje „adoptowane” przez Alfanów. Ale wkrótce potem pojawia się tajemniczy statek kosmiczny, a za nim mniej więcej trzy inne statki tego samego typu. Zajmują groźną pozycję wokół podstawy księżyca, co prowadzi Koeniga do powiązania tych statków z nieprawidłowym rozwojem Jackie. Dziecko zamienia się następnie w kosmitę, który mówi, że nazywa się Jarak i pochodzi z jednego ze statków. Matka Jackie zamienia się następnie w kosmitkę, Reinę, partnerkę Jaraka. Następnie para wyjaśnia Alfanom, że mieszka ich 140 na czterech statkach i że 140 Alfanów będzie musiało umrzeć, aby „zrobić miejsce” dla istot pozaziemskich, którzy zajmą ich ciała i będą kierować bazą. Gdy zagrożenie zostało właśnie wypowiedziane, pojawia się kolejny statek kosmiczny, który ściga cztery statki Jaraka i jego towarzyszy. Statki Jaraka zostają zniszczone, a Jarak i Reina są ścigani po bazie ... Komentarze
Duży statek, który szuka Jaraka i jego pomocników, pojawi się ponownie w trzech innych odcinkach: Tricks of War (odcinek 17), The Last Opponent (odcinek 18) i The Dragon's Domain (odcinek 23).

Odcinek 11: The Last Twilight

Tytuł oryginalny
Ostatni zachód słońca Numer produkcyjny
1-11 Pierwsza transmisja

• We Francji  :19 lutego 1977

Scenariusz

Christopher Penfold  (en)

• Reżyser  : Charles Crichton

Szczegółowe podsumowanie
Księżyc wydaje się być umieszczony na orbicie wokół planety Ariel, podczas gdy rodzaj małego pocisku pochodzącego z tej planety przybywa, aby namierzyć Orła Cartera, który poszedł go zbadać, a następnie musi wrócić do Alfy. Artefakt przyniesiony do pomieszczeń technicznych bazy uwalnia dużą ilość tlenu. Niedługo potem duża liczba tych statków ląduje na Księżycu i zapewnia mu atmosferę oraz deszcz. Alpha budowana na dnie krateru Platona i zagrożona powodzią, Alan, Paul, Héléna i Sandra wyruszyli na poszukiwanie miejsca na założenie nowego księżycowego miasta. Paul Morrow, który zjadł grzyb wysiany przez kosmitów, traci wszelką logikę (grzyb zawierał substancję halucynogenną). Pod koniec odcinka mieszkańcy Ariel ogłaszają Alfanom, że obserwowali ludzi i zrozumieli, że chociaż ich cele są pokojowe, ludzie mogą na dłuższą metę stanowić dla nich zagrożenie. Dlatego terraformowanie Księżyca ustaje, woda znika, Księżyc kontynuuje swój kurs w kosmosie, a ciemność ponownie osiada wokół Bazy Księżycowej. Komentarze

• Po pewnym niezdecydowaniu ze strony Sandry, która była zakochana w pilocie Mike'u Ryanie w odcinku 1-3, romantyczny związek między Paulem i Sandrą staje się teraz oficjalny (dwie postacie całują się i spoglądają na siebie).
• Scena Alfanów pędzących w deszczu została nakręcona na parkingu Pinewood Studios, kiedy wozu strażackiego pryskał na nią wodę. Było bardzo zimno, a aktorzy marzli!
• Niesamowita niespójność w pisaniu scenariuszy pojawia się na krótko przed tą sceną, kiedy John Koening i Doctor Russell otwierają okno stanowiska dowodzenia, aby „posmakować” nowej atmosfery. Księżycowa baza, która w normalnych czasach jest otoczona pustką, to okno nie ma powodu, aby się otwierać ani mieć klamki przeznaczonej do tego celu!

Odcinek 12: Powrót podróżnika

Tytuł oryginalny
Powrót Voyagera Numer produkcyjny
1-12 Pierwsza transmisja

• We Francji  :15 stycznia 1977

Scenariusz

Johnny Byrne

• Reżyser  : Robert Kellett  (w)

Goście

• Jeremy Kemp (Ernst Linden / Queller)
• Barry Strokes (Jim Haines)
• Alex Scott (Aarchon)
• Lawrence Trimble (pilot Abramsa)

Szczegółowe podsumowanie
Voyager , sonda wystrzelona z Ziemi w 1985 roku , została zauważona w kosmosie w pobliżu Księżyca. Profesor Bergman nalega na odzyskanie pamięci, która nieuchronnie zgromadziła bardzo ważne informacje podczas jego podróży. Jednak rodzaj napędu, „efekt Quellera”, niszczy rzeczy lub zabija żywe istoty w pobliżu. Dlatego musimy zmusić sondę do przełączenia się na napęd wtórny, który jest nieszkodliwy. Komputer sondy odmawia. Sytuacja pogarsza się, gdy widzimy, że trzy statki kosmiczne z planety Sydon, kierowane przez Aarchona, ścigają sondę i chcą wiedzieć, którzy ludzie mogli zbudować tę maszynę, która zniszczyła dwie planety w wyniku „efektu Quellera”. Tutaj pojawia się profesor Ernst Linden, wcześniej znany jako Ernst Queller, który jest faktycznie projektantem silnika dla Voyagera. Gdy statki obcych przygotowują się w zemście do zniszczenia bazy Alpha, Queller wchodzi do sondy Voyager, zdejmuje ją i zbliża się do statków obcych. Aktywuje „efekt Quellera” i sam siebie zdetonuje: szok eksplozji wraz z efektem Quellera unicestwia trzy statki. Queller ocalił Alfanów dzięki swojej ofierze. Komentarze

• Dwa lata po nakręceniu odcinka prawdziwa sonda Voyager I opuściła Ziemię w celu eksploracji kosmosu.
• Zwróć uwagę, że pierwszy film Star Trek , wydany w 1980 roku , zawiera również sondę Voyager (w tym przypadku „Voyager VI”).

Odcinek 13: Nieuniknione zderzenie

Tytuł oryginalny
Kurs kolizyjny Numer produkcyjny
1-13 Pierwsza transmisja

• We Francji  :31 stycznia 1976

Scenariusz

(w) Anthony Terpiloff

• Reżyser  : Ray Austin

Goście

• Margaret Leighton (Arra / Marra)

Szczegółowe podsumowanie
Z powodu problemów technicznych Alan Carter nie może przesunąć swojego Orła wystarczająco daleko od asteroidy kierującej się w stronę Księżyca, którą Alfanie wydobyli z użyciem ładunków jądrowych. Eksplozja uszkadza Orła i rani Cartera, któremu pomaga kobieta: Marra, królowa planety Astheria. Ta planeta zmierza, podobnie jak asteroida, w kierunku Księżyca, który powinna zniszczyć za kilka godzin. Profesor Bergman szuka rozwiązania pozwalającego uniknąć katastrofy i proponuje zainstalowanie serii bomb atomowych między dwiema gwiazdami: wybuch jądrowy mógłby spowodować odchylenie trajektorii Księżyca i uniknąć zderzenia. Koenig zostaje poprowadzony do wzięcia orła, który zostaje wzięty do niewoli przez statek kosmiczny Marry. Prosi Koeniga, aby przekonał Alphanów, aby nie zdetonowali ładunków jądrowych. Wracając do Bazy Alfa, jego towarzysze nie wierzą Koenigowi, jak mógł się spodziewać. Znajduje tylko jedno rozwiązanie: uzbrojony w broń laserową wchodzi do pokoju dowodzenia, aby zapobiec detonacji ładunków jądrowych. Ostatecznie ładunki nie eksplodują, a Księżyc nie rozbija się o planetę Astheria, która znika równie nagle, jak się pojawił. Komentarze

• Margaret Leighton (Queen Marra), która zachorowała podczas kręcenia, zmarła wkrótce potem.

Odcinek 14: Another Realm of Death

Tytuł oryginalny
Inne Dominium Śmierci Numer produkcyjny
1-14 Pierwsza transmisja

• We Francji  :19 czerwca 1976

Scenariusz

Anthony Terpiloff i Elizabeth Barrows

• Reżyser  : Charles Crichton

Goście

• Brian Blessed (Cabot Rowland)
• John Shrapnel (Jack Turner)
• Mary Miller (Freda)

Szczegółowe podsumowanie
Księżyc przechodzi w pobliżu Ultima Thule , lodowej planety, która oczywiście nie nadaje się do kolonizacji przez ludzi. Jednak wiadomość audio z tej planety skłania Koeniga do zorganizowania wyprawy zwiadowczej. Po prawie zamarznięciu na śmierć Koenig i profesorowie Russel i Bergman zostają zabrani do podziemia przez ocalałych z misji na Ziemi wysłanej na Uran w 1986 roku . Okazuje się, że Ziemianie ci faktycznie żyją w zawieszonym czasie od 880 lat i część z nich jest w stanie wegetatywnym. Nie ma dzieci, ponieważ nieśmiertelność ludzi na tej planecie skutkuje zaprzestaniem ich funkcji rozrodczych. Stopniowo Koenig odkrywa ponurą rzeczywistość. Przywódca Thulian zajmuje miejsce na pokładzie Orła, aby odwiedzić Alfę. W chwili, gdy orzeł opuszcza planetę, natychmiast rozkłada się na zwłoki: nieśmiertelność działa tylko wtedy, gdy ktoś żyje na planecie. Thulianie są skazani na pozostanie na tej planecie, podczas gdy Księżyc kontynuuje swój kurs w kosmosie. Komentarze

• Brian Blessed zagra ojca Mayi w drugim sezonie.
• W armatki śnieżne symulujące warunki atmosferyczne z Ultima Thule emitowane tyle dymu, że aktorzy zażądał kontroli lekarskiej. Po wyrażeniu zgody udał się do biura Gerry'ego Andersona, który zaproponował mu drinka, a następnie innych, tak bardzo, że wyszedł kompletnie pijany!

Odcinek 15: The Great Circle

Tytuł oryginalny
Pełne koło Numer produkcyjny
1-15 Pierwsza transmisja

• We Francji  :23 grudnia 1975

Scenariusz

Jesse L. Lasky Jr. i Pat Silver-Lasky  (en)

• Reżyser  : Robert Kellett  (w)

Goście

• Oliver Cotton (mężczyzna z włócznią)

Szczegółowe podsumowanie
Siedmiu członków Orła, którzy wyruszyli, aby zbadać planetę Retha, nie odpowiada już na wezwania Alfy. Druga drużyna, w skład której wchodzą Koenig, Russel, Alan i Sandra, wyrusza na ich poszukiwanie. Po tajemniczym zniknięciu Koeniga i Russela Sandra zostaje schwytana przez jaskiniowców, których przywódca i jego towarzysz dziwnie przypominają Koeniga i Russela. Alan zaczyna rozumieć, że to, co łączy wszystkie zniknięcia, to tajemnicza mgła, która przekształca ludzi i sprawia, że ​​się cofają. Trzecia wyprawa pozwoli ci odzyskać wszystkich Alfanów. Komentarze

• Odcinek został nakręcony w listopadzie 1975 roku w lesie otaczającym Pinewood Studios.
• Barbara Bain wspominała później, że świetnie się bawiła grając jaskiniową kobietę i że poruszyła całe studio, kiedy ćwiczyła krzyczenie w swojej garderobie.
• Aby zmotywować Zienia Merton (Sandra Benès) do gry lekko nago, Robert Kellett przygotował jej kawę ciętą na brandy .

Odcinek 16: Na końcu wieczności

Tytuł oryginalny
Koniec wieczności Numer produkcyjny
1-16 Pierwsza transmisja

• We Francji  :17 stycznia 1976

Scenariusz

Johnny Byrne

• Reżyser  : Ray Austin

Goście

• Peter Bowles (Balor)
• Jim Smilie (pilot Baxtera)

Szczegółowe podsumowanie
Drużyna Alphanów dowodzona przez Koeniga bada asteroidę z atmosferą i wyważając wewnętrzne drzwi, poważnie rani pasażera meteorytu, pozostawiając go na śmierć. Jednak, gdy miała dokonać sekcji zwłok, doktor Russel zdaje sobie sprawę, że istota wróciła do życia i zniknęły wszelkie ślady obrażeń. Ten kosmita nazywa się Balor, nazywa siebie naukowcem, nieśmiertelnym i szuka azylu na Alfie. Ale Koenig ma wątpliwości co do swoich prawdziwych zamiarów. Później Balor wykazuje oznaki megalomanii . Ale jak pozbyć się nieśmiertelnej istoty? Komentarze

• Imię Balora pochodzi od Balora , króla w mitologii celtyckiej z Irlandii.
• Peter Bowles wcześniej grał sadystyczną rolę podróżnika w czasie w odcinku 2 sezonu 5 Melonika i skórzanych butów .
• Obrazy Koeniga zakrwawionego po ataku na Baxtera zostały usunięte do edycji.

Odcinek 17: Tricks of War

Tytuł oryginalny
Gry wojenne Numer produkcyjny
1-17 Pierwsza transmisja

• We Francji  :10 stycznia 1976

Scenariusz

Christopher Penfold  (en)

• Reżyser  : Charles Crichton

Goście

• Anthony Valentine (męski kosmita)
• Isla Blair (obca kobieta)

Szczegółowe podsumowanie
Gdy Księżyc przechodzi w pobliżu planety, trzy statki bojowe, dziwnie ziemskiego pochodzenia (klasy „Krogulec”), kierują się prosto do Alfy w groźny sposób. Koenig wysyła trzy Orły, aby ich przechwyciły, a po próbie skontaktowania się z nimi bezskutecznie wydaje rozkaz ich unicestwienia. Odpowiedź utworzona przez kolejną eskadrę Jastrzębi, za którą podążała ogromny statek, zniszczył prawie Alfę, powodując śmierć 128 Alfanów, czyli ponad jedną trzecią siły, i skazując ocalałych na pewną śmierć, niszcząc centra energetyczne. Na pokładzie ostatniego Orła Alan Carter udaje się zniszczyć duży statek. Komandor Koenig i D r Russell wyruszają następnie na planetę, z której pochodzą statki, aby bronić Alphans. Spotykają dwie istoty pozaziemskie, z którymi rozmawiają. Dwie istoty pozaziemskie sprzeciwiają się im, koniec nie-recepcji: nie ma wątpliwości, że Alfanie osiedlają się na planecie. Po różnych przygodach, w tym uwięzienia D r Russella i „zemsta” Koenig, kosmici eksplodować herbaty krok po kroku. Nagle obraz się rozmywa i wracamy do początku epizodu, gdy członkowie dowództwa widzą zbliżające się trzy statki wroga. Widz zobaczył jedynie „scenariusz” wysłany przez kosmitów do umysłów Koeniga i Russella, aby pokazać im, co może się wydarzyć w przypadku wojny. Następnie Koenig nakazuje Orłom, aby nie strzelały i natychmiast wracały do ​​bazy. Trzy statki obcych nagle znikają: były to zwykłe hologramy wysłane z planety. Księżyc kontynuuje swój kurs w kosmosie, bez wojny i jej strasznych konsekwencji pokazanych podczas tego epizodu. Komentarze

• Zienia Merton (Sandra Benès) zwierzyła się później, że na potrzeby kręcenia sceny zniszczenia głównego postu reżyser poprosił każdego z aktorów, aby zagrał jak najbardziej naturalnie. Rezultat: Zienia i Barry Morse zanurzyli się pod konsolą, drżąc wszystkimi kończynami, gdy pozostali aktorzy starali się wyglądać tak heroicznie, jak to tylko możliwe!
• Model ogromnego statku kosmicznego wysłanego przez nieznaną planetę jest tym samym modelem, który pojawia się w odcinku The Child of Alpha (odcinek 10).

Odcinek 18: Ostatni przeciwnik

Tytuł oryginalny
Ostatni wróg Numer produkcyjny
1-18 Pierwsza transmisja

• We Francji  :5 marca 1977

Scenariusz

Robert Kellett  (en) na pomyśle Barbary Bain

• Reżyser  : Robert Kellett  (w)

Goście

• Caroline Mortimer (Dione)
• Maxine Audley (Theia)
• Kevin Stoney (Talos)

Szczegółowe podsumowanie
Księżyc zbliża się do dwóch planet, Bheta i Delta, które zawsze były w stanie wojny. Ponieważ żaden bezpośredni atak nie jest możliwy ze względu na obecność ich słońca, które ukrywa ich przed sobą, dwaj przeciwnicy planują wykorzystać Księżyc jako bazę do ataku. Wbrew sobie Alpha znajduje się w centrum konfliktu, który jej nie dotyczy. Mieszkańcy Bheta jako pierwsi zaatakowali statkiem kosmicznym wysłanym na Księżyc. Ale siły zbrojne Delty szybko zareagowały. Koenig dołącza do dwóch walczących stron, aby wynegocjować zawieszenie broni między dwoma wrogimi narodami. Problem w tym, że Bhetianie skłamali i przypuszczali drugi atak, na który Deltianie biorą odwet. Pociski tych ostatnich docierają prosto do Alfy i Koeniga, aby ocalić bazę, nie ma innego wyjścia, jak tylko uciekać się do podstępu, by zniszczyć statek Bhetian. Komentarze

• Barbara Bain, pomysłodawczyni scenariusza, wydaje się, że chciał stworzyć metaforę wojny płci, ale Robert Kellett nigdy tak naprawdę nie rozumiał, czego chce.
• Nawiązanie do zimnej wojny jest oczywiste: 2 planety (jedna niebieska „po lewej” i jedna czerwona „po prawej”) obracają się wokół tej samej gwiazdy i na tej samej orbicie (te 2 planety są względem siebie przeciwne. Do). inny). Dwie planety symbolizują obóz zachodni (niebieska planeta) i obóz radziecki (czerwona planeta). Ponadto Czerwona Planeta wystrzeliwuje pociski o wyglądzie radzieckich rakiet .

Odcinek 19: Confused

Tytuł oryginalny
Niespokojny duch Numer produkcyjny
1-19 Pierwsza transmisja

• We Francji  :29 stycznia 1977

Scenariusz

Johnny Byrne

• Reżyser  : Ray Austin

Goście

• Giancarlo Prete (Dan Mateo)
• Hilary Dwyer (Laura Adams)
• Anthony Nichols (James Warren)
• Valentino Musetti (Widmo Matteo)

Szczegółowe podsumowanie
Po spirytualistycznym doświadczeniu komunikacji z roślinami Mateo, inżynier botanik, mimowolnie tworzy niematerialną sobowtór. Szef laboratorium Mateo, który jest z nim w konflikcie, zostaje znaleziony martwy, po czym następuje drugie morderstwo na osobie Laury Adams, asystentki i przyjaciółki Mateo, która również się z nim pokłóciła. Bergman próbuje eksperymentować, aby zaradzić tej sytuacji, gdy sobowtór Matéo jest wyraźnie naładowany wszystkimi swoimi negatywnymi emocjami. Komentarze

• Wiele scen, w których pojawiła się upiorna zakrwawiona twarz Mateo, zostało odciętych przez cenzurę.

Odcinek 20: Space Brain

Tytuł oryginalny
Kosmiczny mózg Numer produkcyjny
1-20 Pierwsza transmisja

• We Francji  :22 stycznia 1977

Scenariusz

Christopher Penfold  (en)

• Reżyser  : Charles Crichton

Goście

• Shane Rimmer (Kelly)
• Carla Romanelli (Melita Kelly)
• Derek Anders (Wayland)

Szczegółowe podsumowanie
Księżyc przechodzi w pobliżu dziwnej istoty, która niszczy orła i wysyła go z powrotem na Księżyc w postaci zwartego meteorytu. Następnie na ekranach komputerów pojawiają się dziwne symbole, a technik Kelly, nagle obdarzony nadludzką siłą, wydaje się komunikować z bytem i próbuje przeprogramować mainframe. Profesor Bergmann wyobraża sobie, że byt jest „kosmicznym mózgiem”, którego objętość jest większa niż Księżyc. Następnie istota wysyła w kierunku Księżyca (a tym samym podstawy) ogromne ilości „piany”, która atakuje całą bazę. Alfanie chronią się najlepiej, jak potrafią, zwłaszcza zakładając skafandry kosmiczne. Wreszcie, gdy Księżyc opuszcza strefę wpływu Kosmicznego Mózgu, piana przestaje się rozprzestrzeniać, zanim odpłynie i rozpadnie się. Helena Russell ubolewa nad śmiercią technika Kelly, której nie udało się wystarczająco szybko ewakuować z centrum medycznego. Komentarze

• Shane Rimmer nie był obcy Andersonom , ponieważ użyczył głosu Scottowi Tracy w Air Sentinels .
• Biała piana, która wtargnęła do bazy, była napędzana przez silniki lotnicze. Hałas był taki, że podczas kręcenia sceny pracownicy sceny nie usłyszeli rozkazu zatrzymania się. Reżyser Charles Crichton musiał stanąć przed nimi, machając rękami, ale poślizgnął się i zniknął pod pianką na pięć minut, nie mogąc wstać!
• Podczas kręcenia tego odcinka Christopher Penfold opuścił Cosmos 1999, a serial zakończył się tylko jednym scenarzystą: Johnnym Byrne.

Odcinek 21: The Infernal Machine

Tytuł oryginalny
Piekielna Maszyna Numer produkcyjny
1-21 Pierwsza transmisja

• We Francji  :12 lutego 1977

Scenariusz

Anthony Terpiloff i Elizabeth Barrows

• Reżyser  : David Tomblin  (we)

Goście

• Leo McKern (towarzysz)
• Gary Waldhorn (Winters)

Szczegółowe podsumowanie
Dziwny statek kosmiczny ląduje niedaleko Alfy, a głos prosi Koeniga, Russela i Bergmana o wejście na pokład. Znajdują tam Companiona , starca, który wkrótce potem umiera. Okazuje się, że statkiem dowodzi sztuczna inteligencja Gwent, która decyduje, że Koenig i Russel zastąpią od tej pory Companiona . Gwint prosi Alfanów o dostarczenie mu chemikaliów i różnych urządzeń elektronicznych niezbędnych do jego przetrwania. Koenig niszczy element niezbędny do przetrwania Gwinta. Trzej Alfanie uciekają ze statku i wracają do bazy. Gwint, który nie ma już siły, aby kontynuować swoją gwiezdną podróż i który nie ma już Towarzysza, aby stawić czoła samotności, która go ogarnia, rozbija się o bazę. Komentarze

• Ten odcinek jest jedynym w sezonie, w którym nie ma Prentisa Hancocka (Paul Morrow), który był wtedy w szpitalu. Jego nieobecność wyjaśnia Koenig, który uspokaja Sandrę, mówiąc jej, że złamania Paula nie są poważne i że wkrótce wróci.
• Leo McKern był znany brytyjskim widzom z roli numer 2 w The Prisoner, podczas gdy reżyser tego odcinka, David Tomblin, był również producentem tego samego Prisoner .

Odcinek 22: Misja Dariens

Tytuł oryginalny
Misja Darian Numer produkcyjny
1-22 Pierwsza transmisja

• We Francji  :3 stycznia 1976

Scenariusz

Johnny Byrne

• Reżyser  : Ray Austin

Goście

• Joan Collins (Kara)
• Denniss Burgess (Niemen)
• Aubrey Morris (Wysoki Kapłan)
• Paul Antrim (Bill Lowry)
• Robert Russell (Hadin)
• Gerald Stradden (krasnolud)
• Jackie Horton (krasnolud)

Szczegółowe podsumowanie
Ogromny statek kosmiczny (36 km długości, 9 km szerokości) przecina ścieżkę Księżyca i wysyła wiadomość. Orzeł z zespołem medycznym i naukowym na pokładzie podróżuje do gigantycznego statku transportowego, który opuścił swoją rodzinną planetę przez ponad 900 lat. Mieszkańcami są „Darienowie”, którzy próbują przetrwać, odkąd eksplozje zniszczyły większość instalacji i podzieliły ocalałych na dwa obozy: „Cywilizowany”, liczący 19 osób, i inni, znacznie liczniejsi, żyjący w prymitywach. Po przybyciu na statek Alfanie są mimowolnie dzieleni na trzy grupy: Helenę i Alfana, wziętych do niewoli przez „prymitywów”; Paul Morrow, który bada statek; Johna Koeniga i Victora Bergmana, zebrane przez „Cywilizację”. Koenig i Bergman w końcu odkrywają, że „cywilizowani” są w rzeczywistości kanibalistami i używają „prymitywów” do zaspokojenia swoich potrzeb żywieniowych i do zastąpienia niewydolnych organów. Proponując Koenigowi, że Alfanie przybyli i osiedlili się na statku kosmicznym, ich celem było przyciągnięcie Alfanów, aby poddali ich takiemu samemu traktowaniu, jak to narzucone "prymitywom". Sprawiają, że prymitywni wierzą, że składane im ludzkie daniny są daninami składanymi potężnym bogom. W międzyczasie Paul Morrow przekonuje Prymitywów do uwolnienia się spod kurateli „cywilizowanych”: zabiera ich na odkrycie statku. Później dochodzi do kontaktu między cywilizowanymi i prymitywami: Koenig proponuje nowy sojusz między dwiema grupami. Komentarze

• Nazwa Darian wywodzi się od terminu Aryjczycy , którzy obaj chcą zachować czystość swojej rasy.
• To nie był pierwszy występ Joan Collins w serialu fabularnym, odkąd wcześniej wystąpiła gościnnie w jednym z odcinków Star Trek .
• scenariusz jest bardzo blisko do nowego ciągłej Rejs przez Brian Aldiss .

Odcinek 23: The Dragon's Domain

Tytuł oryginalny
Domena smoka Numer produkcyjny
1-23 Pierwsza transmisja

• We Francji  :12 marca 1977

Scenariusz

Christopher Penfold  (en)

• Reżyser  : Charles Crichton

Goście

• Gianni Garko (Tony Cellini)
• Douglas Wilmer (komisarz Dixon)
• Barbara Kellerman (Monique Bouchère)
• Michael Sheard (Darwin King)
• Susan Jameson (Juliet Mackie)

Szczegółowe podsumowanie
Pilot Tony Cellini podlega objawieniom w postaci wiru, któremu towarzyszy przeraźliwy hałas. Okazuje się, że kilka lat temu Cellini został oskarżony o śmierć swojej załogi podczas misji eksploracji planety Ultra . Następnie bronił się, twierdząc, że na pokładzie wraku statku zagubionego pośrodku czegoś w rodzaju kosmicznego cmentarza znajduje się potwór. Po pierwszej nieudanej próbie Cellini udaje się schwytać Orła i wyrusza na spotkanie ze „swoim” potworem. Komentarze

• Muzyka towarzysząca długiej podróży Celliniego do Ultra to Adagio g-moll Albinoniego.
• Według dziennika Heleny Russel, ten odcinek ma miejsce 877 dni po 13 września 1999 roku. Ten wstępny proces stanie się powszechny w drugim sezonie.
• Kiedy doktor Russell przywołuje głosem (na początku filmu około 10 min i 17 s) odkrycie planety Ultra przez profesora Bergmana, widzimy ujęcie, w którym udoskonala równania na przezroczystej tablicy. Jednak ten plan, a zwłaszcza te równania, są dokładnie takie same, jak te, które pojawiają się w odcinku 3 zatytułowanym: The Black Sun (około 5 min 40 s). W jednym przypadku jesteśmy na Ziemi około 1996 roku (przed przypadkowym przeciągnięciem Księżyca); w drugiej jesteśmy na Alfie, stając w obliczu niebezpieczeństwa Czarnego Słońca, w kierunku którego skierowana jest załoga.

Odcinek 24: Testament Arkadii

Tytuł oryginalny
Testament Arkadii Numer produkcyjny
1-24 Pierwsza transmisja

• We Francji  :27 grudnia 1975

Scenariusz

Johnny Byrne

• Reżyser  : David Tomblin  (we)

Goście

• Orso Maria Guerrini (Luke Ferro)
• Liza Harrow (Anna Davies)

Szczegółowe podsumowanie
Księżyc przyciąga niezamieszkaną planetę z oddychającą atmosferą. Wraz z niewyjaśnionym i pozornie niekontrolowanym spadkiem energii zagrażającym przetrwaniu Alphanów, rozpoczyna się Operacja Exodus . Na planetę zostaje wysłana misja badawcza. Koenig i jego koledzy odkrywają kamienną tablicę z sanskryckim napisem wskazującym, że kiedyś na planecie, nazywanej przez jej mieszkańców Arkadią, została okupowana zaawansowana cywilizacja , i że konflikt nuklearny został zniszczony. Tuż przed ostatecznym zniszczeniem kilku Arkadyjczyków uciekło ze swojej planety, aby skolonizować inną: Ziemię. Kilku Alfanów (Łukasz i Anna) przekonało się, że mogą zamieszkać na Arkadii i ją ponownie zaludnić. Po wzięciu zakładnika D r Russela, dostają Koeniga, mogą dostać się na planetę z orłem i dać im jedzenie. Podobnie jak Adam i Ewa, mogą być w stanie przywrócić życie na planetę. Wkrótce Księżyc wraca do swojego kursu w kosmosie, prawdopodobnie w wyniku decyzji wyższej istoty.

Uwagi i odniesienia

1. Pierre Fageolle, Kosmos 1999 ": epos bieli , Pézilla-la-Rivière, wyd. DLM, coll.  " Le guide du Téléfan ",1996, 123  s. ( ISBN  978-2-877-95087-9 , OCLC  463889049 , uwaga BnF n o  FRBNF35835486 )

Zobacz też

Powiązany artykuł

• Kosmos sezon 2 1999