Artysta | Leonardo DeVinci |
---|---|
Przestarzały | między 1513 a 1516 rokiem |
Rodzaj | Sztuka sakralna |
Techniczny | Olej na drewnie |
Wymiary (wys. × szer.) | 69 × 57 cm |
Ruch | Wysoki renesans |
Kolekcja | Dział malarstwa Luwru |
Numer inwentarzowy | INV 775 |
Lokalizacja | Luwr , Paryż ( Francja ) |
Święty Jan Chrzciciel to obraz Leonarda da Vinci przechowywany w Luwrze w Paryżu . Jest namalowany na desce z orzecha i ma wymiary 69 × 57 cm . Na ogół pochodzi z okresu rzymskiego między 1513 a 1516 rokiem. Pedretti przypuszcza nawet, że mógł to być rozkaz Leona X , florenckiego papieża. Obraz byłby zatem hołdem dla patrona Florencji .
Wśród pierwszych biografów Leonarda da Vinci tylko anonimowy Gaddiano cytuje w swoich dziełach świętego Jana . W tabeli byłby wprowadzony królewskie zbiory gdy Ludwik XIV nabył go od kolektora Everhard Jabach w 1662. Prace poprzednio należał do króla Karola I st Anglii , który otrzymał Plessis-Liancourt Rogera w 1630 roku, z okazji urodzin syn króla . W 1991 roku w Niemczech odnaleziono erotyczny szkic Leonarda lub Salai (węgiel na niebieskim papierze, 1513-14), Angelo incarnato , który przedstawia Salai w pozie św. Jana. Ten rysunek najprawdopodobniej pochodzi z Biblioteki Królewskiej, skąd został wyrzucony za panowania królowej Wiktorii ze względu na skromność.
Tułów i twarz św. Jana Chrzciciela wyróżniają się na ciemnym tle. W lewej ręce trzyma smukły krucyfiks z trzciny, a prawą wyciąga ku niebu. Przedstawiany jest tak jak żył, pustelnik, ubrany w prostą zwierzęcą skórę.
Ciemniejący lakier silnie zmienił obraz, jaki możemy mieć. Trudno jest docenić szczególną staranność, z jaką Leonardo pracował przy przejściu między obszarami jasnymi i ciemnymi. Na obrazie jego rysunek jest ledwo naszkicowany (ledwo widoczny na promieniach rentgenowskich), a on sam starał się oddać kontury wyłącznie przy pomocy światła i cienia. Warstwa farby jest tak cienka, dzięki zastosowaniu nałożonych na nią szkliw, stanowiących podstawę sfumato , „gdzie pigmenty są jakby w zawiesinie”. Każda warstwa, od bieli preparatu do ostatniej glazury, wprawia obraz w drgania.
Obraz był przedmiotem poważnych prac konserwatorskich w 2015 i 2016 roku.
Saint John the Baptist wznawia pozę malowaniem przez Leonardo znany tylko przez egzemplarzy (zwłaszcza tych z Kunstmuseum w Bazylei i Ashmoleum w Oksfordzie ), Anioł Zwiastowania, ramię jest po prostu odwrócił się w kierunku środka znaku zamiast na zewnątrz.
Twarz Świętego Jana Chrzciciela została zbliżona do typu nastolatka z kręconymi włosami, powtarzającymi się na rysunkach Leonarda. To wystarczyło, aby bez pewności Salai stał się wzorem tych rysunków i św. Jana Chrzciciela .
Zöllner widzi w świetle padającym na św. Jana Chrzciciela metaforę samego św. Jana Chrzciciela, „odbiorcę i świadka Bożego światła”. Kenneth Clark ze swojej strony widzi w tym geście paradygmat poszukiwań Leonarda, „odwieczny znak zapytania, tajemnicę stworzenia” oraz w uśmiechu Świętego, Sfinksa. Androgyny świętego Jana Chrzciciela zostało zinterpretowane w świetle filozofii neo-Christian: Saint John the Baptist jest nowy Adam, człowiek przed grzechem, u których samce i samice natury współistnieją.