Święty Jan Chrzciciel (Leonardo da Vinci)

Saint Jean Baptist Obraz w Infobox.
Artysta Leonardo DeVinci
Przestarzały między 1513 a 1516 rokiem
Rodzaj Sztuka sakralna
Techniczny Olej na drewnie
Wymiary (wys. × szer.) 69 × 57 cm
Ruch Wysoki renesans
Kolekcja Dział malarstwa Luwru
Numer inwentarzowy INV 775
Lokalizacja Luwr , Paryż ( Francja )

Święty Jan Chrzciciel to obraz Leonarda da Vinci przechowywany w Luwrze w Paryżu . Jest namalowany na desce z orzecha i ma wymiary 69 × 57  cm . Na ogół pochodzi z okresu rzymskiego między 1513 a 1516 rokiem. Pedretti przypuszcza nawet, że mógł to być rozkaz Leona X , florenckiego papieża. Obraz byłby zatem hołdem dla patrona Florencji .

Dane historyczne

Wśród pierwszych biografów Leonarda da Vinci tylko anonimowy Gaddiano cytuje w swoich dziełach świętego Jana . W tabeli byłby wprowadzony królewskie zbiory gdy Ludwik XIV nabył go od kolektora Everhard Jabach w 1662. Prace poprzednio należał do króla Karola  I st Anglii , który otrzymał Plessis-Liancourt Rogera w 1630 roku, z okazji urodzin syn króla . W 1991 roku w Niemczech odnaleziono erotyczny szkic Leonarda lub Salai (węgiel na niebieskim papierze, 1513-14), Angelo incarnato , który przedstawia Salai w pozie św. Jana. Ten rysunek najprawdopodobniej pochodzi z Biblioteki Królewskiej, skąd został wyrzucony za panowania królowej Wiktorii ze względu na skromność.


Opis

Tułów i twarz św. Jana Chrzciciela wyróżniają się na ciemnym tle. W lewej ręce trzyma smukły krucyfiks z trzciny, a prawą wyciąga ku niebu. Przedstawiany jest tak jak żył, pustelnik, ubrany w prostą zwierzęcą skórę.

Ciemniejący lakier silnie zmienił obraz, jaki możemy mieć. Trudno jest docenić szczególną staranność, z jaką Leonardo pracował przy przejściu między obszarami jasnymi i ciemnymi. Na obrazie jego rysunek jest ledwo naszkicowany (ledwo widoczny na promieniach rentgenowskich), a on sam starał się oddać kontury wyłącznie przy pomocy światła i cienia. Warstwa farby jest tak cienka, dzięki zastosowaniu nałożonych na nią szkliw, stanowiących podstawę sfumato , „gdzie pigmenty są jakby w zawiesinie”. Każda warstwa, od bieli preparatu do ostatniej glazury, wprawia obraz w drgania.

Obraz był przedmiotem poważnych prac konserwatorskich w 2015 i 2016 roku.

Analiza

Saint John the Baptist wznawia pozę malowaniem przez Leonardo znany tylko przez egzemplarzy (zwłaszcza tych z Kunstmuseum w Bazylei i Ashmoleum w Oksfordzie ), Anioł Zwiastowania, ramię jest po prostu odwrócił się w kierunku środka znaku zamiast na zewnątrz.

Twarz Świętego Jana Chrzciciela została zbliżona do typu nastolatka z kręconymi włosami, powtarzającymi się na rysunkach Leonarda. To wystarczyło, aby bez pewności Salai stał się wzorem tych rysunków i św. Jana Chrzciciela .

Zöllner widzi w świetle padającym na św. Jana Chrzciciela metaforę samego św. Jana Chrzciciela, „odbiorcę i świadka Bożego światła”. Kenneth Clark ze swojej strony widzi w tym geście paradygmat poszukiwań Leonarda, „odwieczny znak zapytania, tajemnicę stworzenia” oraz w uśmiechu Świętego, Sfinksa. Androgyny świętego Jana Chrzciciela zostało zinterpretowane w świetle filozofii neo-Christian: Saint John the Baptist jest nowy Adam, człowiek przed grzechem, u których samce i samice natury współistnieją.

Uwagi i odniesienia

  1. Frank Zöllner Leonardo da Vinci, wszystkie prace malarskie i graficzne , Taschen, 2003, str. 248
  2. (w) Carlo Pedretti, Leonardo, Studium stylu i chronologii , str.  164.
  3. rękopis przechowywany w Bibliotece Laurentian we Florencji, opublikowany przez André Chastela, w Léonard de Vinci, Traite de la peinture , Berger-Levrault, 1987, s. 34-38.
  4. Vincent Delieuvin, Light on Saint John the Baptist , w Grande Galerie - Le Journal du Louvre , grudzień 2016 / styczeń / luty. 2017, nr 38, s. 48-51.
  5. Jean Rudel, zawód malarza , w Connaissance de l'Art n ° 67-68-69, 1954.
  6. Pietro. Na przykład C. Marani w Léonard, Kariera jako malarz , 1999 (wydanie francuskie: Actes Sud / Motta 1999), str. 254-255, widzi na tych rysunkach „być może wyidealizowane sylwetki Salaïa  ”, a jednocześnie zbliża się moda na popiersia-portrety cesarza Hadriana w tym czasie.
  7. Kenneth Clark, Leonard de Vinci , 1967, The Pocket Book s.324-328.
  8. patrz Sylvie Béguin , Léonard de Vinci au Louvre , 1983, rmn, strony 79 - 80.

Linki zewnętrzne