SS Keewatin

Historia
SS Keewatin
Keewatin w 2008 roku w Kingston
Rodzaj	Liniowiec
Stocznia	Fairfield Shipbuilding and Engineering Company Govan Scotland
Uruchomić	6 lipca 1907
Uzbrojony	7 października 1908
Status	wycofany ze służby w dniu 25 listopada 1965potem statek muzealny (1968)
Załoga
Załoga	86
Charakterystyka techniczna
Długość	102,60 m
Mistrz	13,53 m
Wersja robocza	8,10 m
Przesunięcie	3856 t
Napęd	4 kotły szkockie 1 maszyna parowa
Moc	3300 KM
Prędkość	14 węzłów (25,9 km / h)
Funkcje komercyjne
Pojemność	288 pasażerów
Kariera
Właściciel	Canadian Pacific Steamship Company
Flaga	Kanada
Port macierzysty	Port McNicoll Ontario
Ochrona	National Historic Site of Canada National Historic Ships UK
Lokalizacja
Informacje kontaktowe	44 ° 44 ′ 55 ″ północ, 79 ° 48 ′ 04 ″ zachód

SS Keewatin był liniowiec że raz popłynął między Port Arthur / Fort William (obecnie Thunder Bay ) na Lake Superior i Port Mcnicoll na Georgian Bay na jeziorze Huron w Ontario , Kanada. Statek przewoził pasażerów między tymi portami do usługi parowca z Great Lakes of the Canadian Pacific Railway, a także pakował towary dla kolei w tych portach.

Historyczny

Zbudowany przez Fairfield Shipbuilding and Engineering Company w Szkocji pod nazwą kadłuba nr 453, Keewatin został zwodowany 6 lipca 1907 roku i wszedł do służby w następnym roku. Keewatin samodzielnie popłynął do Owen Sound w południowo-zachodnim Ontario . Został przecięty na pół w Lévis , Quebec , ponieważ kanały poniżej jeziora Erie , zwłaszcza Canal Welland , nie mógł pomieścić statki tak długo. Statek został ponownie złożony w Buffalo .

Keewatin działał nieprzerwanie przez prawie 60 sezonów, przechodząc na emeryturę w 1966 roku. Wkrótce potem został zakupiony w celu ochrony historycznej w Stanach Zjednoczonych. Jego siostrzany statek, Assiniboia , również miał zostać zachowany jako atrakcja, ale spalony w 1971 roku i złomowany.

W ciągu ostatnich dwudziestu lat jej życia zawodowego, podobnie jak wiele statków pasażerskich tej epoki pływających po Wielkich Jeziorach , Keewatin i Assiniboia działały według surowych przepisów nałożonych na parowce z drewnianymi kabinami w następstwie katastrofy. SS Noronic w 1949 r. Tej nocy statki nadal pływały w związku ze spadkiem ruchu pasażerskiego na jeziorach w latach powojennych. Podczas gdy pasażerowie wybierali bardziej niezawodne i szybsze środki transportu, Keewatin i Assiniboia zostały usunięte z ruchu pasażerskiego w 1965 r., Kontynuując przewozy towarowe tylko do września 1967 r. Z SS South American (in) i SS Milwaukee Clipper (in) , Keewatin był jednym z ostatnich statków pasażerom stylu wczesnego wieku Wielkich Jezior.

Ochrona

Keewatin został ostatecznie przeniesiony do Douglas w stanie Michigan w 1967 roku, gdzie stał się statkiem-muzeum po drugiej stronie rzeki od letniego odosobnienia z Saugatuck w stanie Michigan . W lipcu 2011 r. Keewatin został zakupiony przez Skyline International Developments Inc. na rzece Kalamazoo i 4 czerwca 2012 r. Przeniesiony do ujścia rzeki i jeziora Michigan . Z dziesięcioosobową załogą został odholowany do Kanady i przybył do Port McNicoll 23 czerwca 2012 r. Data jest znacząca, ponieważ minęło 45 lat po tym, jak Keewatin opuścił Port McNicoll 23 czerwca 1967 r. i 100 lat po 12 maja 1912 r., kiedy rozpoczął pracę na tym samym doku. Miasto zorganizowało uroczystość. Przed otwarciem dla zwiedzających przeszedł gruntowne prace renowacyjne.

Statek stał się również pływającą sceną dla wielu filmów dokumentalnych i telewizyjnych docu dramaty związane z morzem, w tym kwestii związanych statek storpedowany Lusitanii , rejs statkiem Bahamy spalone Yarmouth Castle , The Empress of Ireland z Canadian Pacific , a także jako Titanic . Został również szeroko użyty w jednym z odcinków The Murdoch Investigations .

Galeria

Keewatin w Port MacNicoll w 1913 roku
Keewatin w 2007 roku

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ SS Keewatin ” ( zobacz listę autorów ) .