Jedzenie morskich internetowej jest łańcuch pokarmowy, z których żywe istoty ewoluować w słonym środowisku wodnym . Te organizmy morskie są zarówno konsumentami, jak i producentami: stanowią ogniwa łańcucha pokarmowego charakterystycznego dla środowiska morskiego.
Uproszczona reprezentacja sieci pokarmowej to seria poziomów . Rzeczywistość jest jednak bardziej złożona, ponieważ dieta zmienia się w trakcie życia i może zawierać rośliny takie jak zwierzęta , a nawet osobniki tego samego gatunku ( kanibalizm ). Przejście z jednego poziomu sieci pokarmowej na kolejny charakteryzuje się produkcją i zużyciem biomasy .
Badanie morskich sieci pokarmowych podkreśla powiązania między gatunkami morskiej biocenozy , od bardzo małych ( bakterie , organizmy jednokomórkowe lub mikroskopijne glony stanowiące podstawę piramidy pokarmowej) po większe formy życia, takie jak „duże drapieżniki” ( rekiny , tuńczyk ...).
Możemy wyróżnić główne ogniwa morskiego łańcucha troficznego, od organizmów autotroficznych, takich jak fitoplankton, po organizmy heterotroficzne (roślinożerne i mięsożerne).
Fitoplanktonu oznacza wszystkie organizmy autotroficzne, to jest produkcją węgla (materii organicznej) przed światłem słonecznym. Chociaż fitoplankton jest uważany za podstawę morskiego łańcucha pokarmowego, występuje tylko w wystarczająco jasnych wodach, a więc tylko na powierzchni, w strefie foticznej .
Jedną z cech charakterystycznych ekosystemów dłoni pelagicznych jest to, że producenci pierwotni (fitoplankton) są obecni w mniejszej ilości niż pierwotni konsumenci w chwili t, poza zakwitami fitoplanktonu. Wynika to z ich bardzo krótkiej żywotności.
Zatem organizmy żyjące na głębokościach większych niż 200 metrów (na pełnym morzu) żywią się innymi sposobami.
Wśród organizmów autotroficznych spotykamy również bakterie, takie jak cyjanobakterie, które przekształcają energię słoneczną w energię chemiczną, zużywając dwutlenek węgla i uwalniając tlen , czy bakterie siarkowe, które podczas fotosyntezy wytwarzają siarkę, a nie tlen, ponieważ biorą udział w cyklu siarkowym .
Wreszcie do grupy producentów pierwotnych należą różne gatunki ziół. Na podłożu występują trawy bentosowe, a także trawy pelagiczne, w szczególności z kategorii dinophyta .
Główni konsumenciKonsumenci podstawowi to gatunki, które żywią się producentami surowców, tj. Fitoplankton lub algi.
Konsumenci wtórniSą to gatunki zoofagów, które konsumują zooplankton. Wśród tych wtórnych konsumentów możemy wymienić sardynki .
Konsumenci trzeciorzędniSą drapieżnikami wtórnych konsumentów. Na szczycie morskiego łańcucha pokarmowego znajdujemy tuńczyka i włócznika, rekiny, drapieżne ssaki morskie i ptaki morskie.
DekompozytorzyNazywa się je również detrytivores. Są to bakterie i grzyby tlenowe ( grzyby ), które żywią się martwą materią organiczną ulegającą biodegradacji, powstałą w wyniku rozkładu innych organizmów w środowisku morskim, ich wydzielin, spływów, infiltracji i wody odrzuconej przez człowieka. Rozkładniki pozwalają materii obecnej w ekosystemie wrócić do biotopu.
Jeśli chodzi o światło, uważa się, że duże głębokości zaczynają się poniżej strefy foticznej i że pod względem temperatury leżą poniżej termokliny .
Strefa niedotlenieniaW środowisku wodnym strefa niedotlenienia lub martwa strefa charakteryzuje się niedoborem tlenu. Wiele organizmów umiera tam z powodu uduszenia, dlatego sieć troficzna jest bardzo ograniczona.
Morskie sieci troficzne mają cechy, które odróżniają je od innych sieci troficznych obecnych w całym środowisku lądowym lub w wodach słodkich lub słonawych ( rzeka , jezioro , laguna itp.). W rzeczywistości środowisko morskie charakteryzuje się temperaturą, głębokością i zasoleniem, które są dla niego specyficzne i wpływają na relacje między osobnikami.