Reakcji McCormack , znany również jako cykloaddycji McCormack jest metoda syntetyzowania związków fosforoorganicznych , zwłaszcza tlenki fosfolenu, to znaczy pięciu pierścienie heterocykliczne jedną utlenioną atomu fosforu i jedno podwójne wiązanie C = C w pierścieniu. Nazwa tej reakcji pochodzi od jej odkrywcy, Williama B. McCormacka, chemika firmy DuPont .
W tej cykloaddycji fosfolen powstaje z buta-1,3-dienu i dichlorofosfanu :
Grupa R może tutaj oznaczać grupę alkilową , alkoksylową , arylową lub halogenową.
Zaproponowano różne mechanizmy reakcji. Ten przedstawiony poniżej jest opisany w książce Comprehensive Organie Name Reactions and Reagents, 2 Volume Set autorstwa Zerong Wang.
W tym przykładzie buta-1,3-dien ( 1 ) reaguje z dichlorofosfanem w reakcji cyklizacji nadfazowej, tworząc dichlorofosfol ( 2 ). W stanie równowagi ten ostatni jonizuje się do kationu fosforu, uwalniając anion chlorkowy. W reakcji z wodą powstaje kwas solny, a na atomie fosforu zostaje podstawiona grupa hydroksylowa ( 3 ). W reakcji wewnątrzcząsteczkowej drugi atom chloru i wodór z grupy hydroksylowej są usuwane, tworząc tlenek fosfolenu ( 4 ).
Jako odczynnik 1,3- dienu można stosować różne buta-1,3-dieny podstawione w pozycji 2,3 . W kilku przykładach podano zatem zastosowanie 1,2-dimetylenocykloheksanu . Sam McCormack pokazał, że możliwe jest użycie izoprenu :
Zamiast hydrolizy, dehydrohalogenacja po dodaniu 1,3-dienu powoduje powstanie fosfoli zamiast tlenków fosfolenu. Fenylofosfole można wytworzyć przez cyrkonacyklopentadieny reagujące z PhPCl 2 :