Reakcja Blaise'a

Reakcji Blaise jest organiczny sprzęgania reakcja , która umożliwia, aby utworzyć p- ketoestru z metalicznym cynkiem , a alfa -bromoester i nitrylu . Reakcja została po raz pierwszy opublikowana przez Edmonda Blaise'a w 1901 roku.

Prezentacja syntetyczna

Podczas tej syntezy powstaje pośrednia metaloimina, która następnie ulega hydrolizie, dając pożądany β- ketoester.

Reakcja Blaise'a

Estry alifatyczne z zawadą przestrzenną generalnie dają wyższe wydajności.

W tej reakcji tolerowane są wolne grupy hydroksylowe, co jest rzadkością w reakcjach z udziałem związków metaloorganicznych pochodzących z halogenków.

Szczegółowy mechanizm

Mechanizm reakcji Blaise'a polega na tworzeniu kompleksu cynkoorganicznego z bromem w α karbonylu estru. To sprawia, że ​​węgiel w α jest nukleofilowy, umożliwiając elektrofilowy atak węgla nitrylu. Wtedy ujemnie naładowany azot nitrylu oddziałuje z kationowym monobromkiem cynku. Β- enaminoester (tautomer pośredniej iminy w powyższym schemacie) wydziela się podczas obróbki środowiska reakcji z 50% wodnym roztworem K 2 CO 3 . Jeśli β- ketoester jest pożądanym produktem, dodatek molowego kwasu chlorowodorowego umożliwia hydrolizę β- enaminoestru do β- ketoestru.

Mechanizm Blaise Rxn

Uwagi i odniesienia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „  Blaise reaction  ” ( patrz lista autorów ) .
  1. Blaise, C. r. , 1901.
  2. Rinehart, Org. Syn. , 1963.
  3. Rao, Czworościan , 2008.
  4. Cason, J. Org. Chem. 1953.
  5. Hannick, J. Org. Chem. 1983.
  6. Wang, Synlett , 2005

Zobacz też

Bibliografia

Powiązany artykuł

Link zewnętrzny