W astrofizyki , reakcje a są także potrójnymi reakcji alfa , jeden z dwóch typów syntezy jądrowej reakcji , w którym gwiazdek konwersji helu do cięższych pierwiastków . W przeciwieństwie do potrójnych reakcji α, które przekształcają hel w węgiel , reakcje α przekształcają węgiel w magnez poprzez kolejne fuzje trzech cząstek α :
12Wszystkie te reakcje mają bardzo powolną kinetykę i dlatego przyczyniają się tylko w niewielkim stopniu do produkcji energii w gwiazdach. W przypadku pierwiastków cięższych od neonu , których liczba atomowa jest równa 10, reakcje te są jeszcze trudniejsze przez barierę Coulomba , która staje się coraz mniej przejezdna.
12W sercu starych dużych gwiazd cząstki α niezbędne do tych reakcji α są wytwarzane w wyniku reakcji odwrotnych, na przykład fotodezintegracji jąder obecnych w sercu. Plik56
28Ni jest pierwiastkiem α onajwyższej energii wiązania jądrowego na nukleon : produkcja cząstek α z jądrem obecnym w rdzeniu gwiazdy wymaga więcej energii niż synteza cięższych pierwiastków α niż56
28Ani jedno, ani drugie .
Kiedy serce gwiazdy jest w pełni przekształcone w 56
28Nie może też już produkować energii w reakcjach α. To serce zapada się, górne warstwy gwiazdy również zapadają się na sercu, które kompresuje się i nagrzewa. Materiały obecne w tych warstwach mogą następnie spowodować inne reakcje jądrowe. Serce ulega neutronizacji (wchłanianiu elektronów przez protony) i wypromieniowuje większość energii grawitacyjnej, przekazywanej do jądra podczas zapaści, w postaci antyneutrin, które wydmuchują zewnętrzne warstwy; gwiazda następnie eksploduje w supernową .
Te elementy alfa reakcji lub elementów alfa , są tak nazywane, ponieważ ich najczęściej występującym izotopem składa się z pierścienia odpowiadającej całkowitej liczby alfa cząstek : są tlen (O), neon (Ne), przy czym magnez (Mg), krzemu (Si), siarka (S), argon (Ar), wapń (Ca) i tytan (Ti); które powstają w wyniku wychwytywania α podczas syntezy krzemu gwiazd o masach ponad ośmiu mas Słońca poprzedzających wybuch supernowej typu II .
Ogólnie rzecz biorąc, supernowe typu II produkują pierwiastki α; podczas gdy supernowe typu Ia syntetyzują szczytowe pierwiastki żelaza : wanad , chrom , mangan , żelazo , kobalt i nikiel .