Rurice z Limoges
| Święty Ruricius
|
|
|
| Narodziny
|
v. 440
|
|---|
| Śmierć
|
507
|
|---|
Święty Rurycjusz I (urodzony około 440 , zmarł w 507 lub krótko po 507 ), biskup Limoges w Haute-Vienne ( 485 - 507 ), związany z Gallo-rzymskich rodów z Avitii i Anicii .
Biografia
Niewiele wiadomo o życiu Ruriciusa. Pochodził z okolic Gourdon , na północ od Cahors, wśród Cadurques (obecnie Quercy), gdzie jego rodzina musiała posiadać dużą posiadłość, był jednym z galijsko-rzymskich arystokratów z V i VI wieku, których niektóre pisma były zachowanych, takich jak Sidoine Apollinaire. , prefekt Rzymu w 468 r. i biskup Clermont (zm. w 485 r. ), Alcimus Ecdicius Avitus , biskup Vienne (zm. 518 r.); i Magnus Felix Ennodius (zmarł w 534 r. ), biskup Ticinum (obecnie Pavia). Wszyscy byli związani z wielkimi rodzinami galijsko-rzymskimi, z których wywodzili się biskupi Galii.
W ramach zwyczaju polegającego na wybieraniu przez ludność na biskupów ważnych postaci, które mogłyby ich chronić, Ruricius został wybrany na tę funkcję przez Lemoviców w 485 roku i pozostał nim aż do śmierci. Nie ograniczał się do swojej działalności duchowej i administracyjnej, ale według epitafium poświęconego mu przez poetę Venance Fortunata ( Poèmes , IV, 5), kazał zbudować w Limoges kościół pod wezwaniem św.Piotra lub św.Augustyna. .
W młodości znał retora Hesperiusa, przyjaciela Sidoine Apollinaire'a , który praktykował w Clermont. Następnie zapisał jednego ze swoich synów do swoich uczniów.
Pisma
Otrzymaliśmy zbiór 83 listów napisanych przez Ruriciusa, które znamy tylko z jednego rękopisu, Codex Sangallensis 190. Poprzedziło je 16 innych, które skierowało do niego różnych autorów, w tym Faustus de Riez i Sidoine Apollinaire. Obejmują okres około trzydziestu lat. Znajdujemy tam zarys tego, jak pod panowaniem barbarzyńców może wyglądać życie kultywowanych ludzi z galijsko-rzymskiego wyższego społeczeństwa. Nie dostarczają jednak żadnych bezpośrednich informacji na temat głównych wydarzeń z tego okresu ani prawie żadnych informacji na temat wpływu potęgi Wizygotów na lokalne życie i działalność. Większość listów Ruriciusza adresowana była do członków jego rodziny i przyjaciół, a także do sąsiednich lub bardziej odległych biskupów, a niektórzy z jego korespondentów pozostają nam mało znani.
Są to listy artystyczne o bardzo poszukiwanym i bardzo cennym stylu, jako korespondencja czasu. Niektórzy wyrażają rodzinne troski, wywołują przyjazne myśli lub akty przyjaźni, poświęcają się pocieszeniu lub pocieszeniu. Inni szukają lub oferują duchowe wsparcie i kierownictwo świadomości. Wiele z nich ma na myśli administracyjne aspekty jego funkcji biskupich.
Wydania
- Harald Hagendahl "Korespondencja Ruricius" w Acta Universitatis Gotenburgensis 58 .3 (Göteborg) 1952.
- Bruno Krusch, „ Ruricii Epistolae ”, w pon. Ger. Hist. AA8 (Berlin) 1887 - Zobacz indeks .
- A. Engelbrecht, red., Ruricii Epistolarum Libri Duo , Wiedeń, 1891.
-
Jacques Paul Migne (reż.), „ Ruricius Lemovicensis Episcopus - Epistolae [0447-0507 ”]
- M. Neri (reż.), Ruricio di Limoges. Lettere , Piza, Edizioni ETS, 2009.
Źródła
-
-
(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „ Ruricius ” ( zobacz listę autorów ) .
- DR Bradley „ Review: The letters of Ruricius ”, w The Classical Review , New Series 4, no. 3/4 (1954): 268–269.
- Frank Gilliard, Senatorowie Galii z VI wieku , w Speculum 54, no. 4 (1979): 685–697.
-
Grégoire de Tours , Historia Francorum , Londyn, Penguin Books, Ltd., 1974.
- Ralph W. Mathisen:
-
Ruricius z Limoges i przyjaciele: zbiór listów z Galii Wizygotów , Liverpool, Liverpool University Press, 1999, ( ISBN 0-85323-703-4 ) . Angielskie tłumaczenie listów Rurice'a.
-
Bishop barbarzyńca i kościoły "w Barbaricis Gentibus" w okresie późnej starożytności w Speculum 72 N O 3 (1997), str. 664–697 .
-
Roman Aristocrats in Barbarian Gaul: Strategies for Survival in an Age of Transition , Austin, TX: University of Texas Press, 1993.
-
Studies in the History, Literature and Society of Late Antiquity , Amsterdam: Hakert, 1991.
-
Faktjonalizm kościelny i kontrowersje religijne w Galii V wieku , Waszyngton: Catholic University of America Press, 1989.
-
[Mathisen 1988]„Temat upadku literatury w Galii późnorzymskiej”, w: Filologia klasyczna 83, nr. 1 (1988): 45–52.
-
Emigranci, wygnańcy i ocaleni: arystokratyczne opcje w Visigothic Aquitania , Phoenix 38, no. 2 (1984): 159-170.
-
Epistologografia, kręgi literackie i więzi rodzinne w późnej Galii rzymskiej , Transactions of the American Philogical Association 111 (1981): 95–109.
- (z Danutą Shanzer) Społeczeństwo i kultura w Galii późnoantycznej: Revisiting the sources , Michigan, Ashgate, 2001.
- Luíz Paulo Manuel de Menezes, autor: Mello Vaz de São-Payo, A Herança Genética de Dom Afonso I Henriques Porto, Centro de Estudos de História da Família da Universidade Moderna do Porto, 2002.
- T. Stanford Mommaerts i David H. Kelley, Aniciowie z Galii i Rzymu w Galii V wieku: kryzys tożsamości? , pod redakcją Johna Drinkwatera i Hugh Eltona, Cambridge, 1992.
-
Christian Settipani , The Ancestors of Charlemagne (Éditions Christian, 1989).
- Christian Settipani, Rurycjusz I, ja pierwszy biskup Limoges i stosunków rodzinnych
-
Sidoine Apollinaire :
Uwagi
-
Cesarz galijski Eparchius Avitus miał bez wątpienia najbardziej znaczącą karierę w klanie. Zobacz: TSM Mommaerts & DH Kelley , „Anici z Galii i Rzymu”, w Galii z V wieku: kryzys tożsamości? , wyd. John Drinkwater i Hugh Elton, (Cambridge University Press, Cambridge i Nowy Jork, 1992) 111–121.
-
Ralph W. Mathisen, „Epistologografia, kręgi literackie i więzi rodzinne w Galii późnorzymskiej”, w: Transactions of the American Philological Association , 111 (1981), s. 95–109; M. Heinzelmann, Bischofsherrschung in Gallien , Monachium, 1976.
-
Epistolae , 1.3.5-6, opisane przez Mathisen 1988 , str. 51 .